Kapıyı yavaşça araladım. Önce kafamı soktum içeri. Bıdık ortalarda görünmüyordu. İçeri girip kapıyı aynı yavaşlıkta kapattım.
"Bıdık! Ben geldim."
Koridorun başından bana doğru koşmaya başladığında gözlerimi kapatıp teslim oldum. Üzerime atlayıp beni yere devirmeyi başarmıştı bu koca oğlan. Sonra beni sadece yaladığını ısırmadığını fark ettim sanırım zarar vermeyeceğimi kabullenmişti.
Kapının zil sesiyle ikimiz birden kapıya döndük. Bıdık da en az benim kadar gergin görünüyordu.
"Oğlum açsana kapıyı kollarım koptu!"
Gelen ses Ulaş'a ait değildi ama Bıdık'ı heyecanlandırmıştı. Öyle ki kapı koluma atlamaya çalışıyordu.
Oturduğum yerden kalkıp kapıyı yavaşça araladım. Kumral dalgalı saçları kulaklarına kadar uzamış uzun boylu bebek suratlı birini gördüm.
Söylediği şey kaşlarımın çatılmasına sebep olurken sevimli surat elindeki poşetleri vestiyere bırakıp ellerini beline koydu ve derin bir nefes aldı.
Elimi tereddütle uzattım.
"Işık ben."
Gözleri ve ağzı şaşkınlıkla açılırken bir eliyle ağzını kapatırken diğer elini bana uzattı.
"Kusura bakma yengeciğim. Melih ben de."
Elimi hızla çekip kendime engel olamadan kızdım.
"Ne yengesi be? Ulaş şehir dışına çıktı. O yokken ben de Bıdık'a bakmaya geliyorum. Komşusuyum yani."
Bıdık'ın ismini duyunca daha yeni normale dönen gözleri tekrardan kocaman açıldı.
"O köpek bozuntusu hala burada mı?"
Kenara çekilip arkamda duran Bıdık'o gösterdim ona.
Çığlığı basıp evin içinde koşuşturmaya başladığında gülmemi tutamamıştım artık.
Sonunda Bıdık yorulup odasına geçince biz de koltuğa oturduk.
"Kaç defa ısırdı beni bu var ya!" dedi. Nefes nefese kalmıştı.
Kolumu kaldırıp gösterdim.
"Seni de mi?! Bak vallahi normal değil bu!"
Artık ondan kim olduğunu açıklayacak bir şeyler beklediğimi anlayınca sonunda açıklamaya başladı.
"Bu arada ben Ulaş'ın bebeklik arkadaşıyım. Yani kreşten tanışıyoruz. Daha doğrusu Ulaş'ın rahmetli annesi öğretmenimdi benim. O tanıştırmıştı bizi. Ahu teyzem."
Annesi ölmüş mü?
"14 yaşında falandık annesini kaybettiğinde Ulaş."
"Hasta mıydı?"
"Hayır değildi. Cinayete kurban gitti."
"Ne?"
"Babası öldürdü."
"Nasıl yani? Şaka falan mı bu?" dedim. Şaşkınlığımı gizlemek artık imkansız bir hale gelmişti. Bu çok... Bu çok acı bir travmaydı.
"Maalesef değil. Ben biraz boş konuştum ya! Lütfen Ulaş'a bu konuda bir şey söyleme."
Hala şoktan çıkamadığım için kafamı sallamakla yetindim.
...
00.45
Işık: Ulaş...
14 çevrimiçi
14: Bir sorun mu var?
Işık: Yok merak etme.
Işık: Melih ile tanıştık bugün.
Işık: Onu söylemek istedim.
14: Geçmiş olsun o zaman sana.
Işık: Neden öyle dedin? Bence çok pozitif bir insan.
