12 VE 14 (Texting)

~8~

Didem: Işık!

Işık çevrimiçi

Işık: N'oldu, Can'a aşık falan mı oldun?

Didem: Of saçmalama!

Didem: Babaannem aradı. Bodrum'a gidiyoruz!

Işık: Hayatta gelmem.

Didem: Işık, diyorum ki sana babaannem aradı. Sence kurtuluşumuz var gibi mi?

Işık: Dans müsabakası var falan deseydim Didem. Karıştırma beni.

Didem: İki gün sonraya alıyorum uçak biletlerimizi. Öptüm!

Didem çevrimdışı

Işık: Of Didem of!

Sabır dileyerek telefonu koltuğa çarptım. Bir bu eksikti.

Kapı ziliyle ellerimden güç alıp kalktım koltuktan. Normalde yapmayacağım bir şekilde kim olduğuna bakmadan dan diye açtım kapıyı.

Ulaş elinde bir ilk yardım çantasıyla kapıda dikiliyordu. Bu sabah dönmüştü muhtemelen. Üzerindeki siyah tişört onu dikkat çekiçi yapıyordu.

"Ulaş?"

"Gelebilir miyim?"

Kenara çekilip elimle içeriyi gösterdim. Gülümseyip geçti içeri. Dışarda yağmur yağdığından salonda oturuyordum ama o direkt balkona geçti. Camlarla kapalıydı balkonum.

İki kişilik koltuğun bir tarafına o, bir tarafına ben oturdum. Birden elimi tutunca irkildim.

"Koluna bakacağım."

Sebebini söyleyince ona belli etmeden sakince nefes verdim.

Sargıyı yavaşça açmasına rağmen yapıştığı için canım yanmıştı. Dişlerimin arasından sert bir nefes çektim. Artık daha yavaş davranıyordu.

"Sen nereden biliyorsun?"

"Melih söyledi. Sen niye söylemedin bana?"

Yüzüme bakmıyordu, sadece yaramla ilgileniyordu.

"Gerek yoktu çünkü. Hatta buna da gerek yoktu."

Temiz bir sargıyla kolumu tekrar sararken uyarıcı bir tonla konuştu.

"Bırak pansuman yapmayı suyla bile temizlememişsin Işık. Evet Bıdık'ın aşıları tam ama yine de yarayı bu şekilde kapatman ciddi enfeksiyonlara sebep olabilirdi."

Kolumu kucağından çekip kaşlarımı çattım. Onun bu endişesi içimde garip bir his oluşturmuşken dışarı sadece sinir yansıttım.

"Olursa olur. Seni ilgilendirmez. Ayrıca pansuman da yaptım."

"Ben sebep oldum ama."

Tam ona çıkışacakken telefonumun sesiyle sert bir nefes verdim.

"Efendim babaanne?"

"Zeytin gözlüm! Nasılsın kuzum?"

"İyiyim babaanneciğim, sen nasılsın?"

"Şu bahsettiğin damat adayımı getirirsen iyi olacağım."

"Ne damadı babaanne?"

"Geçen ay dedin ya kuzum. Ben sana bakkal Dündar'ın oğlunu alacaktım. Sen dedin benim hoşlaştığım var diye."

"Doğru dedim ben öyle bir şey. Hoşlaştığım var dedim. Haklısın."

Elimle alnıma geçirdim bir tane. Ulaş anlamaz gözlerle bana bakıyordu.

"Getirmiyorsan Dündar'a söyleyeyim. Sen gelir gelmez tanıştıralım sizi."

"Yok yok sakın! Getireceğim damadını."

"Getir tabii. Hadi öpüyorum gözlerinden güzel kızım."

"Ben de seni öpüyorum sultanım."

Bir anlığına Ulaş'ın varlığını unutup sesli bir şekilde isyan ettim.

"Of babaanne ya! Ne yapacağım ben şimdi?"

Meraklı gözlerle bakıyordu bana. Evet açıklama yapmak zorunda değildim ama canım anlatmak istemişti.

"Babaannem geçen ay bana birini ayarlamaya çalışınca ben de sevgilim var demiştim. Aslında yok öyle biri. Şimdi de yanına gideceğiz kuzenimle. Tutturdu ya getir ya da vereceğim seni Dündar'ın oğluna diyor."

Bir telefon zili bir kapı zili bir türlü konuşamamıştık doğru dürüst. Şimdi de zilim çalıyordu. Oflayarak kalktım koltuktan. Koşar adımlarla gidip açtım kapıyı. Uzun boylu güzel fizikli bir kadın çıktı karşıma. Ateş turuncusu kısa küt saçları da ona farklı bir hava katmıştı.

"Selam tatlım karşı komşun Ulaş'ın burada olduğunu söyledi de. Rica etsem çağırır mısın?"

Önce direkt konuya girmesi şaşırtsa da sonra isteği gayet açık olduğu için içeri seslendim.

"Ulaş! Bir bakar mısın?"

Yavaş adımlarla geldi yanıma. Yüz ifadesini inceliyordum. Bir yandan şaşkın bir yandan bıkkın bir yüz ifadesi takındı kendine.

"Seçil?"

İşaret parmağıyla beni gösterip gözlerini kıstı.

"Ulaş! Bu kim?"

İki elim kendiliğinden belime giderken sıktığım dişlerimin arasından Ulaş'a fırsat vermeden yanıtladım.

"Asıl sen kimsin de benden 'bu' diye bahsediyorsun?"

Ben yokmuşum gibi konuşmaya devam etti.

"Ulaş sana bir soru sordum. Bu kız kim?"

Ben sinirden gülmeye başlarken Ulaş birden elini belime sardı.

"Tanıştırayım kız arkadaşım Işık."

"Ne?"

"Ne?"