12 VE 14 (Texting)

~45~

Şaşkınlığımı gizlemek artık imkansız bir hal almıştı. Annem de bir kaşını kaldırmış düşünceli düşünceli bakıyordu Ulaş'a ve ellerimize. Babam da aynı şaşkınlıktaydı.

Yalandan gülümseyip ağzımın içinden konuştum.

"Ulaş ne yapıyorsun aşkım?"

"Madem gidiyorsun," Omuz silkti. "Ben de seninle geliyorum."

Annem oturduğu yerden derin bir nefes alıp kalktı.

"Peki o zaman. Feridun biletlerimizi al hayatım. Yarın Bodrum'a gidiyoruz."

...

Sinirle yüzümü sıvazladım iki elimle. İşin içinden çıkamıyordum. Bu olanlara akıl sır erdiremiyordum bir türlü. Son dönemlerde her şey o kadar arka arkaya gelmişti ki duygularım birbirine girmiş neye ne tepki vereceğimi şaşırmıştım.

Valizimi derin bir of çekip kapattım. Daha doğrusu kapatmaya çalıştım. Fermuarı bir türlü çekemeyince sinirle çığlığı bastım.

"Yeter ya!"

Önüme gelen saçlarımı kulaklarımın arkasına sıkıştırıp tekrar deneyecekken kapıda birinin belirdiğini hissettim. O tarafa bakmaya bile tenezzül etmediğimde kulağıma Ulaş'ın sesi doldu.

"Ne bağırıyorsun deli?"

Gözlerimi kısıp ellerimi belime koyup döndüm ona.

"Hem delirttin hem de deli mi diyorsun şimdi bana?"

Yanıma iyice yaklaştığında ne yaptığını çözmeye çalışıyordum. Elini belime atıp beni kendine çektiğinde vücudumun bütün gücünü kaybettiğini hissettim. Belime koyduğum ellerim düşmüştü.

"Ben de delirdim biliyor musun?" dedi dudaklarıma bakarken.

Ne yapmaya çalıştığını anladığımda bilerek ben de iyice yaklaştım dudaklarına. Bu oynadığı oyunu ben kazanacaktım.

"Eğer delirdiysen," dedim fısıldayarak. "Tedavi ol." Geri çekildim.

Başta afallasa da sonra güldü.

"Ben bu tribi niye yiyorum bir de onu bilsem..." dedi duvara yaslanıp kollarını göğsünde birleştirip.

Ben de bir yandan valizi kapatmaya çalışırken cevap verdim ona.

"Eğer sen madem gidiyorsunuz ben de geliyorum falan demeseydin ben Ulaş'ı bırakıp gelmem diyip gitmeyecektim oraya." Valizin üstüne oturup tekrar kapatmaya çalıştım. "Ama sen ne yaptın süper kahraman? Oşok godoyorso bon do goloyorom!"

Valiz böyle de kapanmadığında üstünde oturmaya devam ederken pes ettim ve sertçe nefes alıp verdim. Ulaş birkaç adımda yanıma gelip iki eliyle belimi kavrayıp indirdi beni valizin üstünden. Valizin kapağını açıp üstünden birkaç parça kıyafetimi çıkarıp kapattı valizi.

"Ne yapsaydım? Seni götürecekler sandım. Sence ben sensiz yaşayabilir miyim artık?"

Kıyafetleri koyduğu yerden geri alıp valizi açıp içine koydum.

"Salak! Sence ben seni bırakıp gider miydim?"

Ve tekrar valizi kapatmak için uğraşmaya başladım. Az önce Ulaş'ın belirdiği yerde babam belirince Ulaş uzaklaştı biraz benden.

"Hazır mısın kızım?"

"Valiz kapanmıyor baba!" dedim sinirle.

Yatağın üstünde duran valizin yanına gelip şöyle bir baktı. Sonra açıp içinden az önce Ulaş'ın çıkardığı kıyafetleri çıkarıp kapattı valizi. Kapatmakla da kalmayıp kaldırıp götürdüğünde arkasından bakakalmıştım.