Diary of a Mean Girl

Entry #8

"Andyan na si Venus!"

"Hi, Venus."

"Ang ganda niyo po, ate."

Pagtapak ko pa lang sa school ay nagdagsaan na ang mga bumabati sa akin. All eyes are on me while I make my way to my classroom. Sinabayan na rin ako nila Minerva at Erica sa paglakad. Nag-umpisa na silang magkwento ng mga bago at nagmamahalang bags at shoes nila. I didn't bother to listen so I stuffed my earphones in. Good music. Maximum volume. And I'm now alone.

Natigil kaming tatlo sa paglalakad ng my babaeng humarang sa amin. Nagbubukas-sara ang bibig nito at halatadong kinakabahan. Tinaasan ko lang ito ng kilay at inirapan. Kahit di ko naririnig ay alam ko na ang mensahe nito. She wanted to join my group. My group of elite friends.

"Minerva, there is a dirt blocking my way." Sabi ko habang tamad na nakakatitig sa babaeng nakaharang. Napasinghap ito ng agad siyang tinaboy ni Minerva.

Ito talaga ang silbi nila sa akin. Minerva and Erica are my fake best friends. In my own term, alalay, utusan, alipores. Well, ginusto naman nila, eh. Gustong-gusto nila. They want attentions. They want fame and they need me. Wala sila kung hindi sila nakadikit sa akin. Hinahayan ko lang sila dahil nagagamit ko naman sila 'pag tinatamad akong gumalaw.

"Girl, Si Mark." Erica told me. Awtomatikong naghanap ang mga magagandang mata ko at natagpuan ang gwapong si Mark. At may dala na naman itong mga rosas.

Iniwan ko ang dalawa at agad na naglakad papunta sa pwesto ni Mark. He's like a having a photoshoot in his simple position, leaning on the wall while staring at the roses with a smile. He's so cool! Gosh! And super sweet, too! Para sa akin na ba 'yang mga roses na 'yan? Pero garden ng roses ang hinihingi. Well, anyways, pwede na siguro 'yan. It's the thought that counts naman, eh.

"Hey, Mark!" I said casually. Pero deep inside, gusto ko na siyang yakapin at magtitili. Napalingon lang siya sakin pero kinilig na agad ako at napangiti.

"Hi, Venus." Bati niya. See? We're close. Nasa parehong paaralan kami since Grade 1, imposibleng di ako gumawa ng paraan para mapalapit sa kanya. Nag-uusap kami pero ayaw kong daldalin siya palagi baka makulitan siya. We look like simple friends but I don't like that. I want more than that.

"Kanino 'yan?" Nginuso ko ang dala niya. Ngayon't kinakausap niya pa ako ibig sabihin ay di nagsumbong si Hannah sa pang-bubully ko sa kanya. Good girl. Subukan lang niya at dudoble ang mararanasan niyang hirap.

Ngumiti ito at tila may naalalang maganda. Gosh! Sakin 'yan diba? Ibigay mo na, wag ka ng mahiya, Mark. Narealize mo na bang mas bagay tayo? Owkamon! Ako nga, 8 years ago pa! Di bale, better late than never, right? Tatanggapin pa rin kita with open arms! Kahit wag ka ng manligaw, tayo na agad. And you−−"Kay Hannah 'to, yong nililigawan ko."

Did you hear that? Parang may nabasag. Oh, wait! Puso ko pa la 'yon.

"S-Sigurado ka?" Hindi ba para sa akin?

Natawa ito sa tanong ko. Kahit para akong binagsakan ng malaking bagay ay naadmire ko pa rin ang mga dimples nito. Bakit ganto? Unfair! "Oo naman. Kaw talaga, Venus. Sige mauna na ako, hah? Pupunta pa ako sa room niya." He said while chuckling then pats my head like a puppy. Simple movement but it made me happy. Pero bakit ganto? Ang hirap huminga?

Kailan ba ang chance ko sayo, Mark? Marami bang nakapila? Ikaw na lang kaya pumila sa akin? Pasisingitin agad kita sa unahan.

Nagring ang bell at para akong bangag na pumasok sa classroom namin. Damn! Bat' parang humahapdi ang mga mata ko?

* * *

Uwian na. Umupo muna ako sa may bench habang pinapanood si Mark sa di kalayuan, may hinihintay. Dumating ang hinihintay at kumulo ang dugo ko. Dumating si Hannah. At mukhang nagtagumpay siyang tanggalin ang bubblegum sa buhok niya. Inutos ko 'yon sa isa sa mga kaklase niya kaninang lunch. Sana pala sampung bubblegums ang pinadikit ko. Tsk!