လေ့လာရေးခရီးတွင် လိုက်ပါလာသူအားလုံးကို တည်းခိုဆောင်အသီးသီးတွင်ချအပြီးမှာတော့ ညတောင်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ဒီနေ့ညကတော့ အားလုံးပင်ပန်းနေတာကြောင့် ကိုယ်တိုင်ချက်မစားကြပဲ campမှပြင်ဆင်ပေးသောအစားအစာများကိုသာ စားကြမှာဖြစ်သည်။နောက်ရက်တွေတော့ အထည်စက်ရုံတွေကိုလည်ပတ်ပြီး ညနေမှာတော့ ကျောင်းသားတွေကိုယ်တိုင် ချက်ပြုတ်စားသောက်ရမည်ဖြစ်သည်။ကျောင်းသားတွေအချင်းချင်း ချစ်ခင်ရင်းနီးမှုရစေရန်နှင့် အဖွဲ့လိုက်လုပ်ဆောင်ချက်တွေတွင် နေသားကျစေရန်ရည်ရွယ်၍ ဆရာများကစီစဥ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။
ညစာစားချိန်တွင် ထမင်းစားခန်း၌ အားလုံးတူတူစားကြသည်။ယွန်းဂီနှင့်နမ်ဂျွန်ကတော့ ဒေသထွက်အစားအစာတွေကို တစ်ခါမှမစားဖူးသဖြင့် အကြိုက်တွေ့ကာစိတ်ကြိုက်
စားသောက်နေသည်။ထယ်ယောင်းကတော့ သင့်တင့်ရုံမျှသာစားသည်။ကျောင်းသူလေးတွေက ထမင်းမစားပဲ ကိုယ်လူချောသုံးယောက်ကိုသာ တူလေးတွေကိုင်၍ငေးကြည့်နေကြသည်။
မျက်နှာချောချောလေးကိုကြည့်နေရတာနဲ့တင် ဗိုက်ပြည့်နေကြတာကြောင့် ထမင်းကအရေးမပါတော့ချေ။တစ်သက်လုံးစားလာတဲ့ထမင်းကို ခုတော့မျက်နှာလွှဲခဲပစ်လုပ်ကြသည်။
"ထင်တောင်မထင်ထားဘူး...တော်တော်စားကောင်းတာပဲ ယွန်းဂီ"
နမ်ဂျွန့်အပြောကို ယွန်းဂီကလက်မထောင်ပြ၍ ထောက်ခံသည်။ပါးစပ်ထဲတွင်စားစရာအပြည့်နှင့်မို့ စကားပြောလို့မရတာကြောင့်ပင်။ထယ်ယောင်းကတော့ အိေန္ဒြပျက်အောင်စားသောက်နေတဲ့ ယွန်းဂီနဲ့နမ်ဂျွန့်ကို အထင်သေးသောမျက်လုံးများနှင့်သာ လက်ပိုက်၍ကြည့်နေသည်။
ယွန်းဂီတို့ကတော့ ထယ်ယောင်းမျက်လုံးများကိုမတွေ့။
စားသောက်ရင်းသာအလုပ်ရှုပ်နေကြသည်။
စားပြီးပြန်လာတော့ ထယ်ယောင်းကဦးစွာ ရေချိုးရန်ပြင်သည်။ယွန်းဂီကတော့ ထယ်ယောင်းပြီးတာနဲ့ ရေချိုးရန်ထိုင်စောင့်နေသည်။သူတို့အခန်းထဲတွင် ရေချိုးခန်းအိမ်သာကတွဲလျက်တစ်ခုပဲရှိတာကြောင့် တစ်ယောက်ပြီးမှတစ်ယောက်အလှည့်ကျပင်။
