ELENOR'UN SİHİRLİ ORMANI

12🍀

🌲

Holly, sabahın ilk ışıkları ile ormanın kapısında belirmişti. Bugün her zamankinden daha erken gelmişti çünkü artık kendisini bu ormana ait hissediyordu. Aceleci bir tavırla ormanın led ışıklı kapısına dokunan genç kız kimliği tanımlanınca ormana girdi. Artık iyice alıştığı için her şeyi çok daha hızlı yapıyordu.

Ormana ayak basar basmaz çimlerin verdiği o garip hisle titredi ve istemsizce dişlerini gıcırdattı. Elleri ile siyah deri ceketini buruşturarak kendisine gelmeye çalıştı. Her şeye alışırdı ancak bu garip hisse asla alışamazdı. Sırf bu his yüzünden yere basmak istemiyordu. Keşke sürekli Pelwid'lerle uçabilseydi.

Ağaç orkestranın sesini duyan Holly, doğru yolda olduğunu anlamıştı bu yüzden yürüyüşünü hızlandırdı.
Yine aynı uyumlu halleri ile garip parçayı çalan orkestra bu sefer daha çok Holly'nin dikkatini çekmişti.
Genç kız orkestraya iyice yaklaştı ve bir müddet ağaç sanatçıları izledi. Gerçekten garip bir uyumları vardı ancak bir şey bu uyumu bozuyor gibiydi. Bir yanda keman, bir yanda gitar, bir yanda flüt, davul ve daha henüz ismini bilmediği vurmalı ve telli çalgılarla bu orkestra ormanın en ahenkli seslerinden biriydi. Kulağa rüzgarda dans eden yaprakların çıkardığı ses gibi gelse de daha fazlası vardı. Coşkun akan şelale, yağmurda birinin adım sesi, birkaç tür kuşun ötüşü de eklenince öyle bir karmanın tamamını çalıyorlardı sanki. Asla ama asla insan orkestralara benzemeyen bir melodileri vardı. Doğanın ete kemiğe bürünüp dışarı vurmuş haliydiler sanki.

Holly birkaç dakika sonra bilmiş bir tavırla kollarını önünde bağladı ve "Harika, tınınızı beğeniyorum. Güzel!" dedi, sonra da gözlerini kısıp keman çalan ağacı işaret ederek "Sanırım şu arkadaş biraz daha hızlansa mükemmel olacak!" diye ekledi kolları ile hayali bir kemanı çalıyormuş gibi yaparken.

Orkestra bir anda durarak  Holly'e baktılar. İri gözleriyle yapraktan ve ince daldan olan kirpiklerini birkaç defa kırpıp ne demek istediğini anlamaya çalıştılar. Doğrusu onlar da uzun zamandır bir eksiklik olduğunu düşünüyorlardı ancak kimseler gark edememişti.

Orkestranın şefi de elindeki ince çubukla Holly'e garip garip bakınca genç kız ürktü ve mahçup bir şekilde gülümsemeye başladı.

Uzun, ince, hareket eden ağaç topluluğundan korkan Holly, daha fazla rahatsız etmeden uzaklaşmaya çalıştı. Tam arkasını dönmüştü ki müzik kulağı oldukça iyi olan genç kız keman çalan ağacın hızlandığını fark edince hızla yeniden onlara döndü. Ağaçlar çalmaya devam ediyorlardı ki, orkestranın şefi  olan en yaşlı ağaç kaşa benzeyen sarkıntılarını çok az çatarak çatallı çıkan sesi ile "Siz tam olarak ne yaptınız! Bayan Holly!" diye seslendi.

Genç kız, kendisine seslenen orkestra şefine görünmemek için adeta parmak uçlarına basarak yeniden yürümeye başlamıştı. Şefin sesi ile irkildi ve ellerini havaya kaldırarak "Gerçekten iyisiniz! Harikasınız, bir şey demedim, gerçekten!" diye kekeledi.

Kaşa benzeyen sarkıntıları şaşkın bir şekilde yukarı kaldıran orkestra şefi
"Yoksa sizi korkuttum mu? Kusura bakmayın yaşlılıktan ötürü artık düzgün tepkiler veremiyorum. İyice sertleşen vücudum yanlış anlaşılabilir," dedi hırıltıya benzeyen sesi ile.

Genç kız, şaşkınlıkla hareketlenen gözleri ile sağa sola baktı ve garip bir şekilde gülümseyerek "Ne? Nasıl yani?" diye sordu.

Yaşlı ağaç gıcırdayan kollarını eğip büküp, bir iki defa kemanını seslendirdi ve "İşte bu! Kemanın hızı. Bu çok önemli, bunu bir türlü çözememiştik, sayenizde elde ettik. Sizin dediğiniz gibi parçayı seslendirdik. Bu dediğiniz gibi mükemmel oldu," dedi.