Chapter 40

19.4K 657 740
                                    

Hi. Pasensya na kung napatagal ang update. Kakatapos lang po ng prelims. Masyadong madaming ginagawa kasi, every day quiz tas sinasabay pa 'yung duty, kapagod na rin. :(

600 comments, twightzies. I suggest balikan niyo muna yung chapter before ito. Good evening and happy reading :)

FAMILIARITY

"Say it, Iana," he leaned closer until our eyes are almost on the same level. Nakakulong pa rin ako.

"Ansel, si Aziel," pag-iiwas ko ngunit hindi siya natinag.

He tilted his head and held my gaze.

"Yes, our son is calmly watching television," he said.

"M-magluluto pa ako–"

"Paglulutuan ko ang mag-ina ko," he cut me off.

Natahimik ako. Bahagya kong sinubukan na makawala sa hawak niya ngunit hindi talaga siya matinag. I met his gaze. Gusto kong patunayan na kaya kong salubungin ang nakakatunaw niyang mga tingin. His eyes were watching me like I am the only motion among any other else. It was almost as if he was searching for something.

"Something is up. Care to tell me?" His voice was gentle again. "Did I do something? Please, tell me before I lose my mind. Aayusin ko."

Desperation was evident in his baritone voice. Ayokong sabihin sa kanya dahil para sa akin ay imposible rin itong nararamdaman ko. Within days, I was developing feelings that were new to me.

Namungay ang mga mata niyang hindi inaalis ang tingin sa akin. "Iana.."

Huminga ako ng malalim at pinilit salubungin ang mga tingin niya. "Naguguluhan ako sa mga emosyon at damdamin na pinaparamdam mo sa akin. Ngayon ay sinusubukan ko pa lamang na unawain. Kailangan ko na maintindihan kung bakit ganito agad ang nararamdaman ko sa'yo kahit ilang araw pa lamang kitang nakikilala. I have to understand before I entertain you."

He was listening intently. Binoses ko na ang nararamdaman ko. And it felt good. Parang nawalan ng nakadagan sa dibdib ko. Dahil nasabi ko ang tinatago kong problema ngayon.

"Limang taon ko na nakasama si Dante ngunit hindi ko naramdaman sa kanya ang mga kakaibang emosyong pinaramdam mo sa akin sa loob lamang ng ilang araw. Ayokong husgahan ang sariling pagkatao ko ngunit alam ko sa sarili ko na mali ito. Because why would I feel... things," I trailed. "..to someone I just met."

"Because your heart is mine," he did not even hesitate. Hinawakan niya ang baba ko para magiangat ang mukha ko at matignan ako ng husto. "Iana, you are mine. Your heart still beats for me even after the years I wasn't around. And so does mine. Sa'yo lang nababaliw ang puso ko. This heart of mine only reacts to your presence, your touch, your hugs, kisses... and even the slightest sight of you."

"Impossible," umiling ako. "I can't even remember you."

"But your heart and body does," his hoarse voice echoes in my ears.

"How are you so sure?"

"Do you like me?" Ansel asked back instead.

I stiffened. And I know he felt it but his gaze remained unmoved. He was looking at my soul, searching for an answer. Kulang na lang ay bilhin niya ang buong pagkatao ko para lamang makuha ang sagot. But his hold on me was gentle despite its firmness.

"I'm still trying to figure it out," buong tapat kong sagot.

"How do you feel when I'm this close?" He asked again.

"My heart doubles in beat. And I feel like I couldn't breathe because my pulse is in chaos. I want it but at the same time I feel unsure because I still don't fully know you as a man and a person. When you are this close, the organ inside my chest is going havoc. And you are the only man who can do this to me."

BS2: Chained by the Billionaire (On Hiatus)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon