𝘚𝘪𝘯 𝘧𝘳𝘰𝘮 𝘵𝘩𝘺 𝘭𝘪𝘱𝘴

여덟

ယင်းယွဲ့စံအိမ်တော်ရဲ့ သခင်ငယ်လေးကို ထိပါးမိတဲ့ အကျိုးဆက်က ကောင်းတာတွေတော့ ဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး။
_______________________________________
"အိမ်ကိုဘယ်တော့ ပြန်လာမယ်တွေးထားလဲ ကျန်းဟာအို"

ထိုစကားကြောင့် လက်ထဲတွင်ကိုင်ထားလက်စဖြစ်သော ကော်ဖီခွက်​၏နှုတ်ခမ်းသားနှင့် ကျန်းဟာအို​၏နှုတ်ခမ်းပါးအိအိတို့ မထိတွေ့လိုက်ရပါပဲ စားပွဲပေါ်သို့ပြန်တင်လိုက်ကာ သူ့ရှေ့တွင်ထိုင်နေသည့် ကျန်းဝေ့ချန်အား ကြည့်လိုက်ရင်း မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်လိုက်မိသည်။

​ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုရှိကာမှ အတင်းကို ရင်းနှီးချင်နေသော ဖခင်ဖြစ်သူက ဘယ်ခြေလှမ်းကိုလှမ်းချင်နေမှန်း သိတာကြောင့် ကျန်းဟာအို​၏ ခပ်လွန့်လွန့်ရယ်သံသည် တိတ်ဆိတ်နေသော အခန်းထဲတွင် တစ်ကိုယ်တည်းကြားရုံလောက်မျှထွက်ပေါ်လာသည်။

"ကျန်းဟာအို"

ဘေးနားတွင်ချထားသော Macbookအား ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီးနောက်မှာ ကျန်းဟာအိုက သတင်းအချို့အား ဖတ်ရန်ပြင်လိုက်သည့်အတွက် ကျန်းဝေ့ချန်​၏ အလိုမကျစွာ ခေါ်လာသော အသံကထွက်ပေါ်လာသည်။

"မင်း ဘာတွေလုပ်နေတယ်ဆိုတာ ငါမသိဘူးများထင်နေလား"

"ပါးပါး ဘယ်ခြေလှမ်းတွေ ရွေ့ချင်နေတာအထိ ကိုယ့်ဘက်က အကုန်သိပြီးသား"

"မင်း!"

အေးဆေးစွာဆိုလာသော ကျန်းဟာအို​၏စကားဟာ ကျန်းဝေ့ချန်ကိုတော့ ဒေါသထွက်စေရန် လုံလောက်သည့် အဓိပ္ပာယ်တွေပါဝင်နေပါသည်။

"အဲ့ကလေးနာမည်နဲ့ ရှိနေတဲ့ အိမ်တွေအပြင် ဘဏ်ထဲမှာသိမ်းထားတာအထိမပြောပေမယ့် Blue-Codeရဲ့ ရှယ်ယာ 9% ပေးတာအထိတော့ ငါလက်မခံနိုင်ဘူး။အဲ့ကောင်လေးကို အရွယ်ရောက်ရင် ပေးသင့်တာပေးပြီးတော့ အခြားတစ်နေရာပို့လိုက်တော့"

မည်သည်မျှဆိုမလာပါဘဲ သူ့အားကြည့်ကာ ငြိမ်နားထောင်နေသည့် ကျန်းဟာအိုကြောင့် ကျန်းဝေ့ချန်က ပြုံးလိုက်ကာ စကားအားဆက်သည်။

"ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းဘက်က လုပ်သင့်သလောက်လုပ်ပေးပြီးပြီပဲ။တကယ်ဆိုရင် အဲ့လောက်ထိ လုပ်ပေးစရာတောင်မလိုတာ။ပြီးတော့ မင်း အသက်ပဲ 24ရှိနေပြီ မြေးချီဖို့ ငါဘယ်အချိန်ထိစောင့်ရမှာလဲ"