"DANCIN' On to Your Heartbeat"

အပိုင်း-၆

Unicode

ခုရက်ထဲ Cheol သူ့ကိုစကားသိပ်မပြောတော့ဟု Jeonghan ခံစားမိသည်။ Cheol တို့ကျောင်းက အထက်တန်း ဒုတိယနှစ်တွေ Mid-term မလာခင် Test အတွက်ပြင်ဆင်နေရတယ်ဆိုတာ Dinoကြောင့်သိရသည်။ စာတွေလုပ်နေရလို့ စကားမပြောဖြစ်တာလား တွေးမိတော့ ခေတ္တမျှစိတ်အေးရသလို၊ နားချိန်လေးဖြစ်ဖြစ်တော့ ပို့ထားတဲ့စာတွေပြန်သင့်သည်ဟု ထပ်တွေးမိပြန်ရော စိတ်ဆိုးမိပြန်သည်။ Cheol နဲ့ပတ်သတ်ရင် သူတအားအတွေးများနေသည်ဆိုတာ သူ့ကိုယ်သူလည်းသတိထားမိပေမဲ့ မတတ်နိုင်။ တစ်နေ့တစ်နေ့ Cheol နဲ့ပြောခဲ့ဖူးတဲ့စာတွေ ပြန်ဖတ်လိုက်၊ ပြုံးမိလိုက် အရူးတစ်ပိုင်းပဲ။ တကယ်များ စိမ်းကားသွားသလားလို့ အဆုံးစွန်တွေးချလိုက်တော့ မျက်ရည်တွေပါဝဲလာရတယ်။

ဘာမို့လို့လဲ၊ တကယ်ပဲ သူနဲ့ Cheol ကဘာတွေမို့လို့ သူသည်လောက် စိတ်နုနေရတာလဲ။ ရင်ထဲကအောင့်လာတယ်။ သူ့နှလုံးသားထဲမှာ Cheol အသံတွေ မြည်ဟည်းလာတော့ လွမ်းဆွတ်မှုကြောင့် တစ်ဖက်ဝန်ရံတာကို လှမ်းငေးမိတယ်။ သည်နေ့လည်း တံခါးပိတ်ထားပြန်ပါရောလား Cheol ရယ်။ အရင်ကညနက်တဲ့အထိ စကားပြောရင်းအိပ်ပျော်နေကျကို အခုတော့နံရံတွေကိုငေးရင်း မနက်မိုးလင်းသွားပြန်ကော။ ရည်းစားမရှိပါဘဲ အသည်းကွဲဒဏ်ခံစားနေရတာလား။ နှလုံးသားက မျက်ရည်တောက်တောက်ကျနေတယ်။ ကျောင်းတူတူသွားချင်လို့ မနက်စောစောထမိတော့လည်း အရင်ဦးစွာ ထွက်ထွက်သွားတဲ့ Cheol နောက်ကျောကို အိမ်ပေါ်ထပ်ကနေ ခိုးငေးမိတယ်။

သည်နေ့တော့ Cheol နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် စကားပြောမည်ဟု သန္နိဌာန်ချလိုက်သည်။ Cheol ရဲ့အနားမှာပဲ သူ့ရဲ့စိတ်အလေအလွင့်က ဝဲပျံဆော့မြူးနေတော့ သက်ပြင်းခိုးခိုးချရတယ်။ သည်နေ့ည မအိပ်ဘဲနဲ့ ကြက်ဦးတွန်ချိန် (နံနက်၃နာရီ) မှာလည်း ငုတ်တုတ်ထထိုင်ပြီး Cheol အခန်းရှိရာကို နံရံတွေ၊ လေဟာနယ်တွေ ခြားနေတာတောင် ငေးငေးမိတယ်။ မနက်၅နာရီမှာ‌တော့ မျက်နှာသစ်၊ သွားတိုက်ပြီး ကျောင်းအတူသွားဖို့ အကုန်ပြင်ဆင်လိုက်သည်။

"မင်းဘာတတ်နိုင်သေးလဲ Cheol၊ ဒီနေ့တော့ ငါမင်းနဲ့ စကားပြောဖြစ်အောင်ပြောမှာ"