"Can you teach math?"| Hyunlix

27

oy ve yorum istoyorumm
iyi okumalarr
☆☆☆☆☆☆☆☆

Hwang olmak.
•

•

•

|Hwang Hyunjin'den|

Kucağım da ağlayan bedeni iyice sardım. Kapıdan içeri gridğimiz de, ayağımla kapıyı kapadım. Sanki balerinim amına koyayım. Aslında, hak ediyordum.

Ağlayan sevgilimi uymak, ben, öldürüyordu resmen. Ona onu koruyacağımı söyledim. Ama ne olmuştu? Gene yapamamıştım, gene korkmuştu. Gene benim kucağım da ağlıyordu. 

Koltuğa oturdum. Kucağımda olan bendeni,başı dizlerimin üstünde olacak şekilde yanıma yatırdım. Kırmızı gözlerini görmem,dudağımın titremesine neden oldu. Üstündeki montu yavaşça çıkarıp, yere attım. Kısaca kıyafetlerini inceledim.

"Bunlarla rahat edemezsin. Gel üstünü değiştirelim." kafasını onaylar biçim de salladı. Aynı annelerin, çocuklarına yaptığı gibi; onu kucağıma aldım. Odasına doğru ilerlemeye başlayınca, bana daha da sarıldı.

"Otur burda." onu yatığının üstüne koyup, dolabını açtım. Gözlerim rahat birşeyler arıyordu. Bulduğum siyah eşortman ve mor sweatshirtti ona uzattım. O da aldı. 

Bana attığı kaçamak bakışları fark edince, odadan çıktım. Kapının önünde yaklaşık on dakika bekledim. Ardından kapıyı çaldım.

"Gel." güçsüz çıkan seseyle, kapıyı açıp yavaşça içeri girdim. Yatağa uzanmış, bir elini karnın üzerine diğer elini de gözlerinin üzerine koyarak, gözlerini kapamıştı. Bu görürntünün şirin olduğunu düşünüyorum.

Yanına uzanıp, kollarımı ona sardım. Kafamı onun göğüsüne koydum. Bu şaşırmıştı. Bozuntuya vermeden, saçlarmı okşamaya başladı. İç çektim.

"Saçların her zaman yumuşacık." gülümsedim. "Nasıl olabiliyor bu? Benimkiler, çok çirkin ya." sesi hafiften ağlamaklı çıkmıştı.

"HOP, HIOP! Dur bakalım orda. Saçların her zaman güzel, harika kokuyorlar." durgun bir gülümseme geldi, suratına.

Pembe, dudaklarını öpmemek için zor duruyordum. O ama çok güzel duruyorlar.
Peki beni ne tutuyor?

Hiç birşey.
Pembenin en güzel tonu olan dudaklarına, dolgun dudaklarımı bastırdım. O da bana karşılık veremeye başladı.

Ayrılacağım sırada boynumu tuttup, dudaklarımız ayrılmasına izin vermedi.
İkimizde nefessiz kalınca, ayrıldık.

"Sus, sadece sarıl bana." kedi gibi davranmasına karşı ona sarıldım. Kafasını boynums gömdü. Uykusu, geldiğinde böyle yapardı.

Gözlerini ovuşturması, bu düşüncemi kanıtlamıştı. Civcivden farkı yoktu. Bu görüntüleri aşırı derece de hoşuma gidiyordu. Ayrıca bunların, bana özel olduğunu bilmek... Zafer duygusuydu.

Belki de, gerçekten de aşka yenildim? Ha, bu bir aşk zaferi. Meleğime kavuştum mu? Ölmeden, melek mi gördüm? 

Kesinlikle, evet. Yani sanırım, umarım Felix ondan istediğim dileğimi gerçeklerştirmeme izin verirdi. Ya vermezse?