រឿង កូនក្រមុំពិការ (ចប់) វគ្គ ០១

ភាគទី ៣២

        « បាទ បងនឹងរក្សារទុកវាអោយល្អណាស់ តែថាបើពេលនេះអូនចង់អោយបងឆាប់ជាជួយបងមួយរឿងមកណា » ជុងហ្គុក ក៏លូកដៃទៅអង្អែលភ្លៅនាងតូចថ្នមៗ
      « អាបងឯងនេះខូចពិតមែន ផាច់ ... » ជីអ៊ុន ក៏យកដៃវៃស្មារ ជុងហ្គុក ។ គេនេះកំហូចពិតមែនណា នាងដឹងច្បាស់ដូចថ្ងៃកាយវិការប្រុសម្នាក់គ្មានអ្វីក្រៅពីចង់លូកលាន់នាងទេ
     « ណាណា ... » ជុងហ្គុក អង្រួនដៃនាង សុំនាងដូចជាកូនក្មេងយ៉ាងចឹង
      « ក៏បាន ... អ៊ុប » គ្រាន់តែទទួលពាក្យ យល់ព្រម ពីនាងតូចគេមិនបង្អង់យូរឡើយក៏ឡើងទៅទ្រោមខ្លួនលើនាងយ៉ាងតត់ក្រហល់ ហើយក៏ទាញខ្លួននាងអោយបែរមុខមករកគេ ហើយគេក៏យកម្រាមដៃមកប៉ៈមុខរួចក៏ក៏ប្រថាប់បបូរមាត់នាយលើបបូរមាត់របស់ នាងយ៉ាងក្តៅគគុក ព្រមទាំងស៊កអណ្តោតចូលទៅប្រលែងលេងក្នុងមាត់របស់នាង ធ្វើអោយកម្ដៅក្នុងខ្លួនគេកាន់ឡើងក្តៅទាំងថើប ទាំងបឺតជញ្ជក់ខាំញិញ ដែលវាក៏កាន់តែធ្វើអោយខ្លួនគេទាំងពីកាន់តែពុះកញ្រោ្ជលកាន់តែខ្លាំង ។ ត្រឹមមួយពព្រិចភ្នែករ៉ូបដែលនៅលើខ្លួននាងតូចបានដាច់រហែកទម្លាក់ចុះក្រោមបង្ហាញអោយឃើញ នៅទ្រូងណែនត្រលុកត្រលន់ទន់ល្មើយសរលោងនាយថើបបង្អូស ពីបបូរមាត់ រហូតមកដល់ប្រឡោះកនាយក៏ថើបឈ្មុសឈ្មុល ឆ្វេងស្តាំ មិនចាំយូរនាយក៏លេបត្របាក់ចុងទ្រូងក្រហមដោយប្រអប់មាត់ គេគ្រវាសគ្រវាតប្រលែងលេងមិនឈប់ស្របពេលដៃម្ខាងទៀតក៏ទៅច្របាច់ដើមទ្រូងមួយទៀតរបស់នាង
       « អ្ហាស អាស៎... វាក្ដៅណាស់ អ្ហឹស ... » បន្ទាប់ពីច្របាច់ដើមទ្រូងរួចនាយក៏បង្អូសម្រាមដៃ ស្ទាបអង្អែល ពេញដងខ្លួន រហូតមកដក់ចំណុចទន់ជ្រាយ ពណ៍ក្រហម នៅចន្លោះភ្លៅ
       « អ្ហឹម ... ទ្រាំបន្តិចណាបងនឹងធ្វើអោយអូនមានក្ដីសុខជាទីបំផុត អាស .... » នាងតូចភ្ញាក់កន្ត្រាក់ខ្លួនមួយរំពិលព្រោះសុខៗ ជុងហ្គុក ក៏ស៊កភាពជាកូនប្រុសគេចូលក្នុងភាពទន់ជ្រាយរបស់វារោលរាល បន្ទាប់ពីបញ្ចូលក្នុងរាងកាយនាងហើយនាយក៏ចាប់ កម្រើកត្រគៀក អុកអង្រួន ញាប់ស្អេក សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរបូករួមជាមួយសម្លេងសាច់ទង្គិចសាច់បានលាន់លឺខ្ទឺរពេញក្នុងបន្ទប់ ក៏លាយឡំជាមួយនិងសម្លេងជើងគ្រែញ័រងឺតៗ .... នាយមិនបានខ្វល់ទេថាដៃកំពុងមានរបួសគិតតែសង្ងំអុកចូលក្នុងរាងកាយនាងតូច។