Destiny

Chapter 4

Κριστόφ

"Τι λες ρε; Τι δουλειά έχω να βγω για φαγητό με την κόρη του Σοκόλοφ;" φωνάζω στον Λεβ

"Ρε μαλακα, πρέπει να δείξεις ότι προσπαθείς"

"Ο Σοκόλοφ δεν ανήκει καν στην Μπράτβα"

"Το ξέρω, οι δικοί μας όμως θέλουν να πάρουν κι άλλους. Έτσι θα δείξεις ότι προσπαθείς να βρεις σύζυγο και ότι θα βάλεις κι έναν καινούργιο στην αδελφότητα"

"Τέλος πάντων, λέγε τι ξέρεις για αυτήν;"

"Είναι 20 χρόνων και-"

"Τι 20 ρε παπάρα;" φωνάζω ξανά

"Γιατί ρε θα την παντρευτείς όντως και σου πέφτει μικρή;" ειρωνεύεται "Άσε με να τελειώσω γιατί πρέπει να πάω να κανονίσω τις λεπτομέρειες, περιμένουμε το φορτίο από Ελλάδα αύριο"

"Συνέχισε" λέω μέσα από τα δόντια μου

"Δεν σπουδάζει κάτι, κάνει συνέχεια ταξίδια και της αρέσει το ιταλικό. Σου έκλεισα τραπέζι στο La pasteria"

"Πόση ώρα πρέπει να μείνω μαζί της;"

"Τουλάχιστον δυο ώρες, πρέπει να μαθευτεί"

"Δεν γουστάρω ιδιαίτερα"

"Κρις είναι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να κερδίσουμε χρόνο. Ξέρεις ότι ο Βλάντιμιρ ψάχνει το λάθος σου"

"Κι αυτή βρήκες; Λες και υπήρχε περίπτωση να παντρευτώ ποτέ μια τέτοια γυναίκα"

"Αφού δεν την έχεις δει καν. Μπορεί να σου αρέσει στο τέλος"

"Ξέρεις ότι δεν γουστάρω τα κοριτσάκια που περιμένουν από τους άλλους να τους τα έχουν όλα έτοιμα. Μια γυναίκα που να ξέρει τι θέλει και ποια είναι ψάχνω"

"Δεν έχουμε τέτοιες γυναίκες στη Μπράτβα, παρτο απόφαση. Θα πρέπει να συμβιβαστείς" φωνάζει

Η Βέντμα ξυπνάει και τον πλησιάζει γριλίζοντας. Με κοιτάζει τρομαγμένος και περιμένει να την σταματήσω

Την αφήνω να πλησιάσει κι άλλο, έτσι κι αλλιώς δεν θα επιτεθεί χωρίς εντολή

"Μάζεψε την ρε μαλακα"

"Είναι νηστική " σχολιάζω και κάθομαι στο καναπέ παρακολουθώντας τους

"Θα σε πάρω τηλέφωνο ότι κάτι έγινε μια ώρα νωρίτερα" λέει και χαμογελάω

"Βέντμα κάτω"

"Τι να σου πω τώρα" λέει και κάνει να φύγει

"Μην ξεχάσεις να με πάρεις τηλέφωνο" υπενθυμίζω γελώντας

Βαλέρια