Destiny

Chapter 27

Αναστασία

"Θέλεις καφέ;" με ρωτάει ο Λεβ και γνέφω

Είμαστε οι δυο μας στην κουζίνα του σπιτιού, μιας και είναι αρκετά νωρίς για να ξυπνήσουν οι άλλοι

Ο Λεβ από ότι μου είπε, χωρίς λεπτομέρειες, είχε κάποιες δουλειές κι εγώ απλά δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου

"Ο Κριστόφ δεν σηκώθηκε ακόμα;" ρωτάει

"Όχι"

"Είσαι καλύτερα σήμερα;"

"Δεν ξέρω. Από την μια όσο το σκέφτομαι δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω κι από την άλλη νομίζω πως το συνειδητοποιώ σιγά σιγά "

"Καλό είναι αυτό. Όταν χάνουμε κάποιον δικό μας παίρναμε από διαφορα στάδια, με τελευταίο την αποδοχή, όσο πιο γρήγορα πας από το ένα στο άλλο τόσο το καλύτερο"

Αισθάνομαι ότι μιλάει από εμπειρία, αλλά δεν θέλω να ρωτήσω

"Πότε θα επιστρέψουμε;" αλλάζω θέμα

"Αύριο" απαντάει και γνέφω "Ήθελες να μείνουμε παραπάνω;"

"Εννοείται, αλλά ίσως αν επιστρέψουμε και ασχοληθώ ξανά με το σχολείο και τα μαθήματα είναι καλύτερα"

"Σκέψου το. Αν θέλεις να μείνουμε πες το μου και θα μιλήσω εγώ στον Κριστόφ" απαντάει και χαμογελάω

"Σε ευχαριστώ"

"Καλημέρα" ακούγεται ο Κριστόφ καθώς μπαίνει στο δωμάτιο

"Καλημέρα" απαντάμε ταυτόχρονα

"Πως είσαι;" με ρωτάει ήρεμα και κάθεται δίπλα μου στην καρέκλα

"Είμαι εντάξει" λέω χαμογελώντας άχνα

"Έλα λίγο στο γραφείο" απευθύνεται στον Λεβ και εξαφανίζονται κλείνοντας την πόρτα πίσω τους

Κριστόφ

"Ήρθε ένα μειλ στην Βαλέρια από έναν δικηγόρο" ενημερώνω

"Θα κανονίσω να το ελέγξουν"

"Το έκανα ήδη. Είναι για την διαθήκη του πατέρα της. Θα της μιλήσω μετά. Από σένα θέλω να κανονίσεις τις διαδικασίες χωρίς να χρειαστεί εκείνη να επικοινωνήσει με κάποιον"

"Θα συνεννοηθώ τώρα. Αλλά σίγουρα θα χρειαστεί η υπογραφή της. Θα κανονίσω να το υπογράψει ο Ζουέβ"

"Δεν χρειάζεται. Δεν θα μου δημιουργήσει πρόβλημα σε αυτό, εξάλλου η περιουσία του πατέρα της είναι"

"Είσαι σίγουρος;"

"Ναι, θα το κανονίσω"

"Όπως νομίζεις" απαντάει