Chapter 25

203 21 4
                                    

Κριστόφ

"Είσαι σίγουρος;"

"Ναι. Δεν ξέρουν αν θα βγάλει τη νύχτα" λέει και ξεφυσάω "Πρέπει να μάθουν Κριστόφ. Δεν μπορείς να τους κρύψεις κάτι τέτοιο"

"Το ξέρω, θα πάω να της μιλήσω"

"Τώρα; Είναι 3 τα χαράματα"

"Εσυ είπες ότι μπορεί να μην αντέξει" απαντάω και ανεβαίνω πάνω

Εννοείται ότι κοιμάται

Την κοιτάζω για λίγο και σκέφτομαι ότι αυτή η γαλήνη στο πρόσωπο της θα εξαφανιστεί μόλις την ξυπνήσω

Την σκουντάω ελαφρά για να μην την τρομάξω και γυρίζει πλευρό μουρμουρίζοντας κάτι

"Βαλέρια ξύπνα"

"Τι;" ρωτάει μέσα στον ύπνο της

"Ξύπνα, θέλω να με καταλαβαίνεις όταν σου μιλάω" λέω και την βλέπω να ξυπνάει

"Τι έγινε; Έπαθε κάτι η Αναστασία;" ρωτάει αμέσως

"Όχι, κοιμάται"

"Τότε τι;"

"Ο πατέρας σου είναι στο νοσοκομείο"

"Τι λες; Γιατί; Κι εσυ που το ξέρεις;" ρωτάει χωρίς να παίρνει ανάσα

"Άκουσε με λίγο" λέω ήρεμα "Είναι στο νοσοκομείο και είναι άσχημα, θέλω να πας να μιλήσεις στην μικρή κι αν θέλετε θα φύγουμε απόψε κιόλας για Ελλάδα"

Σηκώνεται πάνω και φαίνεται αγχωμένη

"Τι έπαθε;"

"Έμφραγμα"

"Πάω, πρέπει να της μιλήσω" ψελίζει χαμένη "Θα μας αφήσεις να πάμε; Πρέπει να πάμε" λέει παρακαλιτικά

"Ηρέμησε" λέω και πιάνω το πρόσωπο της ανάμεσα στα χέρια μου "Πήγαινε στην Αναστασία κι εγώ θα κανονίσω τα υπόλοιπα. Μόλις είστε έτοιμες θα φύγουμε"

Γνέφει γρήγορα και βγαίνει από το δωμάτιο

Κατεβαίνω κάτω και βρίσκω τον Λεβ ακόμα στο γραφείο μου

"Κανόνισε να φύγουμε απόψε. Έρχεσαι κι εσυ μαζί μας"

"Πόσους θέλεις να πάρω μαζί;"

"Θέλω πλήρη προστασία, αλλά να είναι διακριτικοί"

"Εντάξει"

"Θέλω ενημέρωση για την κατάσταση του κάθε μια ώρα στο κινητό μου. Μήνυμα, όχι τηλέφωνο"

"Μην ανησυχεις"

Βαλέρια

Τα χέρια μου τρέμουν καθώς ανοίγω την πόρτα της

Destiny Where stories live. Discover now