Destiny

Chapter 16

Κριστόφ

"Είσαι έτοιμη;" την ρωτάει μόλις κατεβαίνει για πρωινό

"Δεν ξέρω αν θέλω να πάω" λέει χαμηλόφωνα

"Το σχολείο είναι από τα καλύτερα. Στην αρχή θα κανείς τα μαθήματα στα αγγλικά μέχρι να μάθεις ρωσικά " εξηγώ

"Αν δεν θέλεις δεν χρειάζεται να πας" της λέει η αδερφή της

"Χρειάζεται" λέω αυστηρά και με κοιτάζει με νεύρα

"Θα είμαι εντάξει" πετάγεται η μικρή για να μην ξεκινήσει καυγάς "Λοιπόν πάω"

"Θα τα πούμε το μεσημέρι αγάπη μου" της λέει και την φιλάει στο μάγουλο

Ο Λεβ την περιμένει στην είσοδο κι εκείνη παίρνει τα πράγματα της και τον πλησιάζει

"Αναστασία" λέω και με κοιτάζει "Αν δεν θέλεις να ξεχωρίζεις τόσο πολύ μπορείς να συστήνεσαι ως Νατάσσα, ακούγεται πιο ρωσικό"

"Εγώ προτιμώ το Αναστασία" σχολιάζει ο Λεβ "Εξάλλου είναι πριγκιπικό όνομα" συμπληρώνει χαμογελαστά

Μόλις φεύγουν εκείνη με κοιτάζει με νεύρα. Όχι ότι αλλάζει και ποτέ το ύφος της

"Θα πάει σε ένα σχολείο γεμάτο αγνώστους και δεν της έδωσες καν την επιλογή να φύγει αν θέλει"

"Αν της δώσω αυτή τη δυνατότητα δεν θα προσπαθήσει καθόλου. Θα ζοριστεί στην αρχή και θα συνηθίσει" απαντάω απλά και φεύγω χωρίς να περιμένω απάντηση

~~~

"Κανόνισε τις λεπτομέρειες για τον επόμενο μήνα που περιμένουμε το εμπόρευμα, δεν θέλω λάθη" λέω στον Λεβ

"Τα έχω όλα υπό έλεγχο. Ζήτησαν συνάντηση τα κεφάλια, θέλουν να μάθουν για τον γάμο"

"Αστούς να ψηθούν λίγο ακόμα και μετά" απαντάω χαμογελώντας

"Θα σου ζητήσουν να την γνωρίσουν. Τι θα γίνει τότε; Δεν μπορείς να το αποφεύγεις για πάντα"

"Άσε εμένα να ανησυχώ για αυτό. Η μικρή τι κάνει; "

"Τελευταία φορά που μίλησα με τον Ζουέβ όλα καλά. Θα τον ξανά πάρω αργότερα"

"Ωραία" λέω και κοιτάζω τα χαρτιά για τις επόμενες παραγγελίες. Τον βλέπω που παίρνει θέση στην καρέκλα απέναντι μου και με κοιτάζει

"Πως πάει μαζί της;"

"Δεν πάει" απαντάω με το βλέμμα στραμμένο στη δουλειά μου

"Αν της μίλαγες;" λέει και τον κοιτάζω αυστηρά "Και τι θα γίνει ρε σύ; Θα πρέπει να κάνετε παιδί κάποια στιγμή. Πως θα το κάνεις;"