Destiny

Chapter 23

Κριστόφ

Η πόρτα του γραφείου μου ανοίγει απότομα και σηκώνω το βλέμμα μου για να αντικρίσω τον εισβολέα, που φυσικά δεν είναι άλλος από την Βαλέρια

"Να χτυπάς"

"Οι ευγένειες μας έλειπαν" με ειρωνεύεται

"Τι θέλεις; Έχω δουλειά"

"Εντάξει" λέει απλά και την κοιτάζω περίεργα "Εντάξει, δέχομαι την πρόταση σου" εξηγεί και την κοιτάζω

"Είσαι σίγουρη;"

"Ναι, το σκέφτηκα. Δεν χρειάζεται να σου πω ότι κάνω τα πάντα για την αδερφή μου. Έχεις δίκιο, όταν είμαστε εμείς καλά είναι κι εκείνη. Κι αν δεν γίνεσαι μαλάκας μπορώ μέχρι και να σε ανεχτώ μερικές ώρες"

"Κι εσυ αν δεν γίνεσαι καριόλα είσαι μέχρι και συμπαθητική" ανταποδίδω

Χαμογελάει ειρωνικά

"Πρέπει να βάλουμε κάποιους κανόνες όμως. Άλλους αυτή τη φορά"

"Σε ακούω" λέω και κάθομαι πίσω στην καρέκλα μου

"Δεν θα είμαι μόνιμα εδώ μέσα κλεισμένη. Θα με ακολουθούν δικοί σου αν θέλεις, αλλά θέλω να βγαίνω κι έξω"

"Δεκτό" λέω και γνέφει "Σειρά μου. Είναι αυτονόητο ότι απαιτώ σεβασμό, δεν θα μου μιλάς όπως γουστάρεις και θα έχεις και τον αντίστοιχο από μένα"

"Δεκτό υπό έναν όρο"

"Τι όρο;"

"Όταν είμαστε μόνοι μας θα σου μιλάω όπως γουστάρω, χωρίς συνέπειες" λέει και γελάω

"Εντάξει" απαντάω "Πάμε παρακάτω, θα έρχεσαι μαζί μου όπου χρειάζεται και θα είσαι όπως ήσουν εχθές"

"Μια καλή ηθοποιός;" λέει πονηρά

"Μια καλή ηθοποιός που υποδύεται την τέλεια σύζυγο" απαντάω στον ίδιο τόνο

"Εντάξει λοιπόν" λέει και αφού σηκωθεί τεντώνει το χέρι της για χειραψία

Ανταποδιδω και από μέσα μου παρακαλάω να κρατήσει αυτή η συμφωνία

Την τραβάω πιο κοντά μου και της μιλάω μπροστά στο πρόσωπο της

"Πρόσεχε Βαλέρια, αν μου παίξεις πουστιά, θα σε τσακίσω, θα σε κάνω να κοιτάζεται στον καθρέφτη και να μην αναγνωρίζεις τον εαυτό σου"

Με κοιτάζει ανέκφραστη και δεν απαντάει

~~~

'Πως είναι η μικρή;' ρωτάω και βάζω το τηλέφωνο σε ανοιχτή ακρόαση
'Έχει προσαρμοστεί αρκετά, αν και δυσκολεύεται με την γλώσσα'
'Λογικό δεν είναι; Από κει που μιλούσε μόνο ισπανικά εσυ την έχεις βάλει να μάθει αγγλικά, ελληνικά και ρωσικά'
'Πάντα είναι χρήσιμες οι διάφορες γλώσσες'
'Μήπως το παρακάνεις λίγο;' ρωτάω ειρωνικά
'Μην αλλάζεις θέμα Κριστόφ. Για σένα μιλούσαμε'
'Τι θέλεις να σου πω;'
'Πως ειναι τα πράγματα εκεί;'
'Καλύτερα. Έκανα μια συμφωνία μαζί της, εγώ θα της δίνω μερικές ελευθερίες κι εκείνη θα φέρεται σαν σύζυγος μου' εξηγώ και δεν μιλάει 'Τι;'
'Την εμπιστεύεσαι;' ρωτάει περίεργα
'Γιατί όχι; Έχει κι εκείνη να κερδίσει'
'Οι γυναίκες Κριστόφ μπορούμε να γίνουμε πολύ πονηρές για να πάρουμε αυτό που θέλουμε'
'Τι πάει να πει αυτό Λιζ;' ρωτάω κουρασμένος. Δεν έχω όρεξη για κήρυγμα
'Μια γυναίκα σαν εκείνη που μέχρι τώρα είχε μάθει να ειναι πάντα έξω από τα κάγκελα, θα κάνει τα πάντα για να αποκτήσει ξανά την ελευθερία της'
'Πες αυτό που θέλεις Αμαρυλλίς και μην μου πετάς σπόντες' λέω και την ακούω να ξεφυσάει
'Το μόνο που λέω είναι να προσέχεις και να μην της δείξεις ποτέ τυφλή εμπιστοσύνη, όσο όμορφη κι αν είναι'
'Αυτό πάλι που κολλάει;' ρωτάω και γελάει
'Γιατί ψέμματα είναι; Δεν είναι όμορφη;'
'Εσυ που το ξέρεις;'
'Τι νόμιζες ότι δεν θα έψαχνα να μάθω ποια είναι αυτή που πήρε την θέση μου δίπλα σου;' λέει και γελάω
'Πρέπει να κλείσω. Δώσε φιλία στην Αριάνδη'