Destiny

Chapter 10

Κριστόφ

"Πάρε αυτά και διάλεξε νυφικό" ακουμπάω τα περιοδικά στο κομοδίνο της

Με κοιτάζει για μια στιγμή στα μάτια, σαν να με επεξεργάζεται

"Εσυ τι θα φοράς;"

"Γιατί θες να πάμε ασορτί;"

"Όχι θέλω να ξέρω αν θα σε πνίξω με γραβάτα ή παπιγιόν την πρώτη νύχτα του γάμου μας" απαντάει χαμογελαστά

"Έκανα ήδη εικόνα τα χέρια σου στο λαιμό μου και καύλωσα. Ίσως επίσπεύσω το γάμο, μιας κι από ότι φαίνεται ανυπομονούμε και οι δυο για εκείνη τη νύχτα" λέω κι εγώ στον ίδιο τόνο και με κοιτάζει έξαλλη

"Μόνο στα όνειρα σου θα γίνει αυτός ο γάμος" την ακούω να φωνάζει καθώς βγαίνω έξω

Βλέπω την μικρή να στέκεται στην πόρτα και να με κοιτάζει τρομαγμένη

"Για έλα μαζί μου εσυ"

"Γιατί;" ρωτάει και μαζεύεται

Τόσο διαφορετικές

"Έλα, θέλω να μιλήσουμε" της κάνω νόημα να προχωρήσει μπροστά και της δείχνω το δρόμο για το γραφείο μου

Το βλέμμα της επεξεργάζεται τον χώρο και κολλάει στον μεγάλο πίνακα του Κονσταντίν Κορόβιν που βρίσκεται κρεμασμένος

"Κάθησε" λέω ενώ έχω ήδη πάρει θέση στην καρέκλα μου και την κοιτάζω

"Προτιμώ να πάω πάνω" λέει χαμηλόφωνα

"Δεν θα πάρει πολύ ώρα" επιμένω ήρεμα και το κάνει διστακτικά

Ξεκινάει να μιλήσει, αλλά σαν να το ξανά σκέφτεται και σταματάει. Την παροτρύνω να συνέχισει

"Η αδερφή μου είναι καλά; Γιατί έχω να την δω δυο μέρες και-" σταματάει ξανά και με κοιτάζει

"Η αδερφή σου, σου μίλησε για μια συμφωνία που κάναμε. Δεν έχει σκοπό να μου κάνει τη ζωή εύκολη" πάει να μιλήσει και την σταματάω με το χέρι μου "Δεν θέλω απάντηση ή δικαιολογίες, το ξέρουμε και οι δυο ότι δεν θα το κάνει, κι εγώ στη θέση της ίσως να αντιδρούσα με τον ίδιο τρόπο. Το τι θα γίνει με μένα κι εκείνη είναι άλλο θέμα και όσο μπορώ θα προσπαθήσω να μην σε επηρεάσει σε τίποτα. Η ζωή σου είναι εδώ πλέον και ελπίζω εσυ να το πάρεις απόφαση πιο εύκολα. Μετά το γάμο θα ξεκινήσεις το σχολείο και θα βρω και καποιον για να σου μάθει ρωσικά" την βλέπω που θέλει να μιλήσει "Ρώτα με"

"Δεν θα μας αφήσεις να φύγουμε ποτέ; Ίσως αν κανείς άλλη συμφωνία με την Βάλια και δεν θα πούμε τίποτα, αλήθεια"