Chapter 19

131 17 2
                                    

Βαλέρια

Για άλλη μια φορά στριφογυρίζω στο κρεβάτι μου, η ώρα είναι 3 το βράδυ κι εγώ ακόμα δεν έχω καταφέρει να κοιμηθώ. Το μυαλό μου έχει κολλήσει σε αυτά τα χαρτιά που είχε ο Ιβάνοβ εχθές το βράδυ

'Φορτίο 3'

Αυτό έγραφε ο φάκελος απέξω στα αγγλικά και κάτι μου λέει ότι και τα χαρτιά μέσα είναι επίσης στα αγγλικά. Πρέπει να βρω τρόπο να τα πάρω στα χέρια μου και να τα διαβάσω, αλλά τον είδα να τα παίρνει στον δικό του όροφο που σημαίνει ότι τα έβαλε στο γραφείο του, το οποίο κλειδώνει πάντα

Αύριο που θα μείνω μόνη στο σπιτι θα προσπαθήσω να μπω εκεί μέσα. Ελπίζω μόνο να μην με πάρουν χαμπάρι οι φρουροί που μπαινοβγαίνουν εδώ

Πρέπει να βρω ένα σχέδιο και σίγουρα μια δικαιολογία αν με πιάσουν. Κι αν όλα πάνε καλά πρέπει να σκεφτώ κι έναν τρόπο να τα στείλω σε κάποιον αυτά τα στοιχεία, ίσως στην Δανάη, δεν την γνωρίζω πολύ καιρό, αλλά όσο δουλεύαμε μαζί είδα ότι είναι άψογη στην δουλειά της, απλά πεπεισμένη ότι δεν υπάρχει κάποιο μεγάλο κύκλωμα για να ασχοληθούμε.

Ίσως κι εγώ να ήμουν το ίδιο αν δεν μου μίλαγε ο αρχηγός για όλα αυτά, ίσως να μην είχα μπλέξει σε όλο αυτό, ίσως να μην έπρεπε να δεχτώ να αναλάβω αυτή τη δουλειά, ίσως...

Θα ζούσα στο σκοτάδι όμως, μέσα μου θα ήξερα ότι κάτι συμβαίνει, ότι χάνονται ανθρώπινες ζωές και οι υπεύθυνοι μένουν ατιμώρητοι

Ακόμα και τώρα λοιπόν δεν μετανιώνω

Ακόμα και τώρα θα συνεχίσω να προσπαθώ για να τον ξεσκεπάζω και να τον οδηγήσω στην δικαιοσύνη, όσο καιρό κι αν μου πάρει

Ακόμα κι αν χάσω την ζωή μου

~~~

"Αναστασία" φωνάζω καθώς χτυπάω την πόρτα της, αλλά δεν μου απαντάει

Μπαίνω μέσα προσεκτικά μήπως κοιμάται ακόμα και την βλέπω ξαπλωμένη να με κοιτάζει

"Τι έχεις αγάπη μου;" ρωτάω και την πλησιάζω

"Δεν ξέρω, το στομάχι μου είναι χάλια. Έκανα εμετό όλο το βράδυ εχθές"

"Γιατί δεν με ξύπνησες;"

"Δεν ήθελα να σε ενοχλήσω, νόμιζα θα μου περάσει"

"Έπρεπε να με φωνάξεις. Λοιπόν πάω να σου κάνω ένα χαμομήλι και έρχομαι" λέω και κατεβαίνω κάτω βιαστικά

Στο τελευταίο σκαλί πέφτω πάνω σε εκείνον και τον κοιτάζω με νεύρα

"Πρόσεχε που πηγαίνεις" λέω έντονα

Destiny Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα