Chapter 12

134 17 3
                                    

Αναστασία

Πετάγομαι από το κρεβάτι και κοιτάζω γύρω μου, είμαι ξανά στο δωμάτιο μου μαζί με δυο αγνώστους

Η Βάλια!

Που είναι η Βάλια;

Αμέσως σηκώνομαι και τρέχω προς την πόρτα, πρέπει να πάω σε εκείνη

Πριν πρόλαβω να κάνω βήμα έξω πέφτω πάνω στον Λεβ

"Άσε με! Μην με ακουμπάς!" φωνάζω και απομακρύνομαι πισωπατώντας

Ένας από αυτούς που ήταν στο δωμάτιο μαζί μου με πιάνει από τα χέρια και με τραβάει

"Άστην. Πηγαίνετε έξω "

Μόλις εκείνοι βγαίνουν ο Λεβ κλείνει την πόρτα και με πλησιάζει

"Μη! Φύγε"

"Ηρέμησε Αναστασία" η φωνή του είναι σταθερή, έχει έρθει κοντά μου, αλλά κρατάει απόσταση

"Την σκότωσε" ψελλίζω

"Όχι, η αδερφή σου είναι ζωντανή"

"Την σκότωσε, άκουσα τον πυροβολισμό. Την σκοτώσατε!"

Έρχεται πάνω μου και με πιάνει από τα μπράτσα

"Δεν ήταν σφαίρα, ηρεμιστικό της έριξαν" φωνάζει και τον κοιτάζω "Ησύχασε. Ήταν ηρεμιστικό. Σου δώσαμε κι εσένα, κοιμάσαι πάνω από δώδεκα ώρες"

"Δεν σε πιστεύω. Θέλω να την δω"

"Δεν ξέρω αν θα το επιτρέψει. Θα τον ρωτήσω" λέει και σηκώνεται "Μείνε εδώ και μείνε ήρεμη, θα του μιλήσω" Βγαίνει από το δωμάτιο και με αφήνει μόνη

Κριστόφ

Όσο σκέφτομαι τα χθεσινά τα νεύρα μου χτυπάνε κόκκινο. Έστω ότι κατάφερνε να φύγει, θα μου δημιουργούσε τεράστια προβλήματα, προβλήματα που θα επεκτείνονταν μέχρι την Ελλάδα

Έχω δώσει μάχη εδώ και ενάμιση χρόνο για να με δεχτούν ως αρχηγό κι ακόμα υπάρχουν κάποιοι που ψάχνουν το πρώτο μου λάθος, φυσικά ένας από αυτούς είναι κι ο αδερφός μου

Αν μάθει ότι έχω σκοπό να παντρευτώ για να μην μπορέσει να διεκδικήσει την αρχηγία  και μάλιστα μια αστυνομικό θα με βγάλουν από την μέση χωρίς καν να το καταλάβω

Και φυσικά υπάρχει και ο Χατζής, η απειλή ήταν ξεκάθαρη

Ξεφυσάω και τεντώνομαι, μετά από τόσες ώρες δουλειά η καρέκλα του γραφείου μου, μου φαίνεται όλο και πιο άβολη

"Δεν τελείωσες ακόμα;" ακούω τον Λεβ να ρωτάει και τον κοιτάζω

"Γιατί δεν χτυπάς;"

Destiny जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें