Chapter 24

204 19 2
                                    

Βαλέρια

Μόλις φεύγει η Αναστασία για το σχολείο, επιστρέφω στην τραπεζαρία για να τον δω με το κινητό του στο ένα χέρι και τον καφέ στο άλλο

Είναι ντυμένος με ένα μαύρο παντελόνι κοστουμιού κι ένα μπεζ πουκάμισο

Τα δάχτυλα του γράφουν κάτι στην οθόνη και μόλις με αντιλαμβάνεται σταματάει μια στιγμή και με κοιτάζει

"Συμβαίνει κάτι;"

"Ναι" λέω και κάθομαι δίπλα του "Τι ήταν αυτό που είπες εχθές;"

"Ποιο Βαλέρια; Ότι θέλω να σε πηδήξω;" λέει ωμά

"Ναι" απαντάω σφιγμένη

"Είπα κάτι που δεν κατάλαβες; Μπορώ να και στα πω στα ρωσικά αν θέλεις"

"Δεν θέλω" λέω αμέσως "Θέλω να μην ξανά πεις κάτι τέτοιο. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί ποτέ"

"Έχεις σκοπό να μην ξανά κανείς σεξ για το υπόλοιπο της ζωής σου; Ή μήπως πιστεύεις ότι θα σου πω βγες στο δρόμο και ψάξε να πηδηχτείς με κάποιον άσχετο;"

"Γιατί να θέλω να κάνω σεξ μαζί σου Κριστόφ;" λέω ειρωνικα

"Γιατί να μην θέλεις; Θα γίνει κάποια στιγμή έτσι κι αλλιώς" λέει σαν να μην συμβαίνει τίποτα

"Γιατί μπλέκεις τα πράγματα; Μόλις αρχίσαμε να είμαστε καλά"

"Δεν σε αναγκάζει κανένας Βαλέρια, αν δεν θέλεις δεν θα γίνει" λέει ήρεμα "Δεν θέλεις;" ρωτάει με νόημα

"Είσαι πολύ ωραίος άντρας Κριστόφ, δεν μου περνάς αδιάφορος, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο μαζί σου"

"Έχεις τέτοια αυτοσυγκράτηση;" λέει ειρωνικά

"Φυσικά" απαντάω σίγουρη για τον εαυτό μου και χαμογελάει

"Εγώ είμαι σίγουρος ότι δεν έχεις" λέει και πλησιάζει το πρόσωπο του στο δικό μου

"Λάθος κάνεις" απαντάω κατηγορηματικά

Σηκώνεται από την καρέκλα μου και έρχεται πίσω μου, τα χέρια του ακουμπάνε τους ώμους μου και κατηφορίζουν προς τα κάτω

"Μην τολμήσεις να με ακουμπήσεις περισσότερο" λέω χαμηλόφωνα και τον ακούω να γελάει σιγανά

Η γλώσσα του ακουμπάει την βάση του λαιμού μου και μου αφήνει απαλά φιλία

Κλείνω τα μάτια μου και ασυναίσθητα ρίχνω το κεφάλι μου προς τα πίσω

Μόλις καταλαβαίνω ότι χαμογελάει όμως χαστουκίζω νοερά τον εαυτό μου και σηκώνομαι

Destiny Место, где живут истории. Откройте их для себя