Does the Sun Fall? (COMPLETED)

Chapter 12

HAVE you wonder what life might take us to? why is there always that fence stopping us to smile and celebrate our inner peace? do life really require it to a person?

I still remembered everything so well, five years ago. In the street. Bloods. Ambulance. Blue eyes. Tears. Sadness. It was all like a rotation, all of those thing changed my life. I felt like I was back into zero, that I doesn't have that comfort zone.

Five years ago, kasabay ng pagkawala ng mommy ni Luke ay ang pagkawala niya rin sa El hamra. It broke me so much, he didn't bother of saying his good bye to me.

I know that his father take him somewhere in Manila, wala na akong balita. All of his social media accounts are suddenly deleted, kahit si Dravis ay walang maisagot sa akin kapag itatanong ko kung may balita.

I badly wanted to tell Luke that he passed his strand, STEM 1 sana ang section niya kung hindi siya umalis.

Huminga ako ng malalim at lumabas sa kusina, sinuot ko ang damit pang waitress dahil ito na ngayon ang schedule ko sa gabi.

"May I take your order, ma'am?" I asked Jozy, umangat siya ng tingin at ngumiti ng malapad sa akin.

Isa siya sa mga costumer ko ngayong gabi, kahit ako ay napataas ng kilay sa kanya. Why is she here? gabi na at dapat nag-aaral siya ngayon dahil may pre-exam sila bukas.

"Yes, I will but have a seat first." Nginuso niya ang upuan sa harapan, I took a deep breath and did what she wanted.

She was wearing a purple halter strap dress, mukhang may date siya o may pupuntahan ngayon? at dito pa talaga sa restaurant namin.

"Ano 'yun?" I asked her.

"I haven't seen you for almost two weeks sa university, I got worried. Si Klent kasi malayo ang department sa atin, we're not in the same classroom kaya hindi kita maabutan." Aniya, ngumiti siya at hinawakan ang kamay ko.

We both have the same program in college, we took Bachelor of Business Management. Pero hindi kami same ng section, mas nauna kasi siyang nakapaenroll at nakapag-interview nun kaya naman sa Section A siya napunta.

While me, nagtrabaho muna ako para may igastos sa mga kailangan ko. So last call ako nakapag-enroll, halos sabonutan pa ako no'n nilang dalawa ni Klent.

Ang sabi nila, puwede naman akong makahiram sa kanina. But of course, nakakahiya kaya hindi ko gagawin 'yun. Ang importante, nakapag-enroll ako.

Hindi na rin kasi available ang fashion design at ito na lang ang natirang program na puwedeng pasukan ng resulta sa exam ko, so wala akong nagawa.

I think, business management talaga ang para sa'kin.

"Sorry, nagmamadali kasi ako para bumalio dito sa El hamra. Kailangan ko ng pera para sa thesis natin for next month, kailangan kong mag-ipon." I smiled at her, ngumuso siya at inayos ang sarili.

Ang bilis lang, dati nakagraduate lang ako sa senior high tapos ngayon malapit na akong makapagtapos sa college. Thinking of it always makes me emotional, I am so proud of myself.

I did it, dalawang buwan na lang at tapos na ang lahat. Worth it lahat ng pagod at pagbebenta ko ng AVON products at damit online.

Ang layo ko na pero malayo pa.

"I wanted to invite you sana, birthday ngayon ni ate and Klent was there na mamaya. I don't want you na hindi makapunta." Nagkasalubong ang kilay ni Jozy, nakahalukipkip din kaya mahina akong tumawa.

It's already 7:00 p.m at may dalawang oras pa ako rito sa restaurant nila tita, sabado rin bukas kaya puwede pa akong makatulog ng late.

"Okay lang ba if 9:30 p.m ako makapunta? ganyang oras ako siguradong makapunta sa inyo." I told her.