Chapter 18

115 3 0
                                    

WARNING: MATURED CONTENT, PLEASE BE GUIDED.

TAHIMIK akong nakaupo sa coach habang pinapanuod si Luke na kumukuha ng gamot at bimpo mula sa gabinete ng condo niya, lumapit din kaagad ito na may dalang bowl.

He put all of it in the small table near me, hindi siya nagtagal dahil may kinuha itong sabaw. I gulped when his eyes dropped on mine, I couldn't move properly because of that.

"You should take this first, para mainom mo na rin ang gamot mo." Anya, nakaluhod ito ngayon sa harapan ko para mapantayan ang pagitan ng mukha naming dalawa.

He smiled and nodded that makes my heart warm, kumain naman ako kanina pero dahil alok naman ito ni Luke ay napilitan ulit ako.

I couldn't even help but feel shame towards him, he brought me here in his place again. Just like before, still nothing change. If I am in trouble, Luke will be always right there willing to help me.

Napatingin ako sa mga mata niya, magaan ang mga ito at para akong nasa dagat sa tuwing napapatitig ako ng matagal.

I wish I could tell him that my biggest fear is he will see me the way I see myself.

Broken and incomplete.

I wonder what will happen next after this, I know that life always has its own twist but I hate the fact that I will lose someone in order to make that phrase right.

Minsang nawala rin si Luke sa buhay ko, and I was greatful and happy that we had this second chance for our friendship. Pero alam kong malayo pa, there will be time that we'll both choose different paths in our own life and when that time comes. . . I'll ready myself.

"Why are you crying?" Medyo paos niyang tanong, he held my chin as he wipe off my tears away.

Napailing ako nang marealized na umiiyak na pala ako, siguro normal lang 'to lalo na kapag nagkakasakit ang mga tao? I laughed in my mind because of that.

Umiling ako bago tinanggap mula sa kanya ang isang piraso ng paracetamol, he also quickly offered a water to drink.

"T-thank you." I said.

He stared at me for a couple of second, caressing my hair while looking at my brown eyes. Alam kong namumutla ako at ramdam ko 'yun, kabaliktaran naman ng sa kanya na mapula katulad lang ng mansanas.

Gumagamit ba siya ng liptint? ilang beses sa isang araw? masyado kasing mapula, parang hindi para sa lalaking tulad niya.

"Let me bring you to my room, you can't sleep here."

Mabilis akong umiling sa kanya dahil sa gulat na kaagad namang naging rason ng pamamanhid ng ulo ko dahil sa biglang paggalaw, he cursed because of that.

"H-hindi na kailangan, magiging maayos naman ako. Just let me take a rest here." Pagdadahilan ko sa kanya, sinapo ko ang ulo at marahan itong hinaplos.

Luke quickly shook his head, he made a face before he suddenly lifted me. Napasinghap ako pero mabilis kong itinukom ang bunganga nang suplado siyang napatingin sa akin.

Kahit ang buong kuwarto niya ay isinisigaw pa rin ang natural niyang amoy, he smell so much like his own room. Simple lang ang loob nito, may dalawang malaking gabinete sa gilid na humaharap sa kama niya.

There's also a study table and book shelfs in the side where his windows are, sa kabilang gilid naman ng kama ay ang ilang frame kung saan nakalagay ang mga certificate niya at ilang litrato nilang dalawa ng mommy niya.

Naiwan sa malinis na kabiling pader ng kuwarto niya ang mga mata ko nang makita ang pinakapamilyar na litrato, it was a graduation picture of a one girl and boy.

Does the Sun Fall? (COMPLETED)Where stories live. Discover now