Does the Sun Fall? (COMPLETED)

Chapter 15

Luke caress my hair and also wipe my tears away, I keep crying like a baby because of too much sulk and resentment towards him.

Pinilit niya akong pakalmahin pero hindi niya magawa, humihikbi pa rin ako sa dibdib niya. I know that it sound cheesy but I feel so safe and relief.

Relief that my friend was still there.

Hindi niya ako masisisi, ikaw ba naman hindi pansinin ng taong kakilala mo at tinuring mo bilang tunay na kaibigan.

We're still inside the library, hugging and not minding all those students who was gazing us. Ito rin ang unang beses na umiyak ako sa public place, I wasn't expecting that but I have no choice.

"You haven't change, still crying baby." He mumbled to my right ear, his baritone voice brought me shivers.

"Ikaw naman kasi, inaaway mo ako." I glared at him.

Akmang hihiwalay ako sa bisig niya pero hindi ko iyon nagawa nang mas hinila niya ako at mas naging mas mahigpit ang pagkayakap sa akin, hanggang dibdib niya lang ako kaya naman nakakangalay siguro sa kanya ang yumuko para yumakap sa akin.

"L-Luke."

"No, just stay like this first." Matigas niyang saad.

I closed my eyes and slowly hold his blazer, masyadong masarap at malumanay ang natural niyang amoy bilang isang lalaki.

I haven't encounter this kind of scent, not until I meet him again.

Ang daya bakit mabango siya?

Ilang minuto rin ang lumipas ay bumitaw na rin kami sa isa't isa, he was looking down at me with emotions in his eyes now. Kung kahapon ay sobrang lamig ngayon naman ay magaan at may halong kalinga.

As if I was looking at the same him again.

"How are you? how's everything?"

Napalingon ako sa kanya habang nakaupo kami ngayon sa hallway ng isang row sa library, we decided to sit down and talk about something that we both missed six years ago.

"Hindi na rin naman umuuwi si mommy after namatay ni tito Ernesto, she dated a lot of me minsan lang din nakakapasok sa bahay. Then one day, kinuha niya ang lahat ng gamit niya, saying that she's moving with her fiance." I told him.

Nakasandal ito sa shelf habang nakatingin sa akin, hinayaan niya rin sa gilid ang basket na dala para makinig sa kuwento ko.

"Did your new tito hurt you? or may kakaiba ba?" He asked, still staring at me.

Ngumiti ako at umiling. "Hindi naman, kapatid siya ng daddy ko kaya wala siyang gagawing masama sa akin. Bilang respeto na lang sa kay daddy, I am happy now for my mother, kasi nabalik sa dati ang masagang buhay niya." I said while playing with my fingers.

"And now, your mother haven't change a little bit. Hindi ka man lang niya sinali sa magandang buhay na 'yun, why did she even become a mother?" Napailing-iling si Luke.

I looked at him, napatingin ako sa mga labi niyang gumagalaw dahil sa maliliit na mahinang tawa na ginagawa niya.

"No, she actually deserved that. Simula kasi nang dumating ako sa buhay niya ay naging malas na ang lahat, so I also deserve to suffer." Halos mapiyok ang boses ko sa huling sinabi.

Itinuon ko ang mga mata sa aking mga paa pagkatapos sabihin iyon, alam kong napatingin sa akin si Luke na may kunot noo.

He suddenly stand up and went to my front, he then bend his knee to face me. Inangay niya ang baba ko gamit ang kanyang magkayakap na hintuturo at hinlalaki.