Does the Sun Fall? (COMPLETED)

Chapter 17

"L-Luke! dito pala ang part time mo." I said and even bit my tongue, he was looking at me with full of confuse and crumbier in his eyes.

Inayos ko ng mabuti ang sarili ko dahil sa tingin niyang 'yun, para siyang tatay na nakatingin sa anak niyang sumuway sa utos.

"I thought you're in the party, why are you here and all wet by the rain?" He asked and blinked, kinuha nito ang mga inilagay ko sa harapan niya habang nakasalubong ang mga mata niya.

Nakaramdam ako bigla ng takot kaya wala akong ibang ginawa kundi ang laruin ang mga daliri ko, as if it can solve my problem.

He was wearing a green cap and the apron uniform of 7/11 store, nang matapos mapunch cup noddles at steamed hotdog ay akmang kukunin ko na ito pero naiwan na lang sa ere ang mga kamay ko nang bigla siyang lumabas mula sa counter.

Nagtaka ako dahil doon.

He went near me and looked for another cashier, may isang katrabaho siya na walang ginagawa sa gilid kaya tinawag niya ito.

"Henry, palit muna tayo. Ako na ang bahala magligpit sa labas." Aniya at itinuro ang labas.

Hindi makapaniwala ang lalaking kasama niya sa trabaho at napatingin sa labas, nakikita sa glass window mula rito sa loob ang maraming basura na nakakalat sa labas at ilang platic cups sa itaas ng mga lamesa.

"Sige, pare. Thank you."

Without a word, Luke went to the side machine. Inilagay niya ito sa loob tsaka sumandal sa gilid, my heart quickly dropped when I saw him staring at me with arms crossed to each other.

Sobrang lamig na parang kaya akong tunawin nito.

I slowly walked near him when I saw the red button of the machine, sign that the noddles is cooked now. Kinuha ko ito sa loob tsaka kinuha rin kay Luke ang steamed hotdog na nakalagay sa maliit na paper plate.

I smiled at him when he let me walked passed him, umupo ako sa labas kahit malakas ang ulan at ang simoy ng hangin.

I could hear a loud music of the rain, a music of vehicles, a music of laughters, and a music of peace.

Parang naramdaman ko bigla na malaya na ako mula sa mundong pinaggalingan ko kanina, parang nawala ang kadinang pumipigil sa akin para maging masaya.

Ang ilang tao ay nasa labas din ng shop para sumilong dahil sa ulan, ang iba bumili pero ang iba naman ay tumatambay lang.

Huminga ako ng malalim bago sumubo ng noddless, I almost close my eyes when I taste the beef flavor of it. Oh my gosh, it's been a long time since I tasted this before. Puro na lang kasi ako sardinas o anong ulam na makikita sa karinderya.

Minsan din kapag suwerte ay binibigyan ako ng ulam ng mga kapit-bahay namin, they all care for me than my mother. Simula no'ng umalis si mommy ay nagalit silang lahat.

Tama naman talaga, sino ang wala sa tinong tao na iiwan ang anak niya pagkatapos magpakasal? at ni pera ay hindi niya mabigyan.

Well, only my mom.

I was peacefully eating my little dinner but couldn't help but gulped when I felt like something just dropped my back, mainit ito kaya nabawas-bawasan ang lamig na nararamdaman. I gulped because of that.

"You should stay inside the store, it's cold here. Magakakasakit ka lang." Rinig kong saad ni Luke mula sa likuran ko.

I turned my back to face him, still shock by what he just freakin' did. But what should I expect? he was my friend and he cared for me, I guess.

"Masyado kasi akong basa para do'n, kumakalat ang tubig." I said as I awkwardly smiled at him.

He didn't bother of looking at me again, basta na lang siyang nagwalis sa labas at nagligpit ng basura.