Bizim silahımız vardı. Benim elimde fırça ve paletten onun ise sahiden silahı vardı.
Çizime zarar verme kaç yıldan başlar bilmem ama cezan sadece bir gece...bir gecen bana ait
Hiçbir baba, çocuğuna, güzel terbiyeden daha üstün bir hediye veremez. Tirmizî, Birr, 33.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kızlar 10.bölüm içine sinmedi düzenledim tekrardan
10.Bölüm (Gözde tehlikede
"Tamam hanımlar. Bu hafta içerisinde kaymakamlığa gelip gerekli evrakları alın"dedi.
Vali Bey hepimizi toplamış odasında son sözlerini ederken kızlar heveslenmiş halde gülüyorlardı. Her bir yanda gelen teşekkür sesleri ile dışarıya çıkmaya başladılar. Çok şükür! Ben yatıya kalacaksınız sandım.
Ellerimi önümde birleştirerek "Efendim çok teşekkür ederim. Bizlere çok büyük imkan sunuyorsunuz ve bunu hak edeceğimden emin olabilirsiniz"dedim. Gram güvenim yok. Evet çünkü param yok, engelli kardeşim ve bir de yaşlı babaannem var. Ayh nere bayılam!
Vali Bey gülümseyerek "Evet güzel bir imkan olacak ama bunun için bana değil Hamza ve Eda'ya teşekkür et...geçen bir sergiden etkilenip geldiler. Bir de senin çabanı görünce böyle bir proje için yüklü miktar parayı devlet ve kendi ceplerinden tahsis ettiler"dedi. Hamza ve Eda mı? Ayrıca Eda kim? Şaşırmış halde bakarken kafamda dönüp duran seslerle kapı açılmıştı.
Hamza başıyla selam vererek "Efendim aracınız geldi"dedi. Vay seni gizli romantik vay! Ben anlamıştım bu öküz kılıklı duruşun altında duygusal bir adam var. Demek onca saat yürümem sen de bir aydınlanma yaşattı. İyi bari en azından zihnin açıldı.
Vali Bey ayağa kalktı ve bana gülümseyip "Bu hafta sonu valilik kapalı oluyor ama Şakir burada kalıyor...gerçi Hamza da geliyor sana yardımcı olur"dedi. Doğru hafta sonu girdi. Başımla onayladığım sırada Vali Bey amca Ağdacı gülücüne bakarak "Beni Taner götürür"dedi. Bir zahmet çünkü biz geç kaldık.
Saate baktığım sırada ağzım açıldı ve "Nihh Vali dayı biz geç kaldık zaten! Ah Ağdacı vallahi babaannem beni öldürecek! Allah bilir yemek yenmiştir....tamam önce giderken biraz tatlı alalım sonra da kendimizi affettirelim. Hah...nene tatlı sever mi? Yoksa tuzlu kurabiye mi alalım?"dediğim sırada Hamza boğazını temizleyerek "Mihre!"dedi. Ne Mihre? Of senin şu sevgili olayların yüzünden aklım allak bullak oldu!
"Bence karışık alalım ne dersin? Hadi vallahi vaktimiz yok"
Deyip çantamı sandalyeden aldığım gibi adım attım ve durdum. Çünkü bana şaşırmış ama güler halde bakan Vali Bey amca hayranlıkla izliyordu. Ben yine saçmaladım değil mi? Ama geç kaldık.
Dudağımı kemirerek adamın yaptığı iyiliğe verdiğim saçma tepki ile "Ben çok üzgünüm...off"kızarmaya başlamıştım. Bana gülmesi mi tuhaf yoksa böyle bakması mı anlamadım? Dayı dön önüne çünkü ben deve kuşu değilim, şu an başımı sokacak yer yok!
