Bizim silahımız vardı. Benim elimde fırça ve paletten onun ise sahiden silahı vardı.
Çizime zarar verme kaç yıldan başlar bilmem ama cezan sadece bir gece...bir gecen bana ait
Enbiya Suresi, 90. ayet: Onun duasına icabet ettik, kendisine Yahya'yı armağan ettik, eşini de doğurmaya elverişli kıldık. Gerçekten onlar hayırlarda yarışırlardı, umarak ve korkarak Bize dua ederlerdi. Bize derin saygı gösterirlerdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
20.Bölüm (Evet mantıklı)
Bir dakika ne? Bir dakika ne dedi? Se-sen ne dedin? Evlenmeye mi? Hayır bence ben yanlış duydum....bu ne diyor.
"Sonunda üşüttü vallaha!"
Eda öne doğru bir adım atıp Hamza'ya bakakalmıştı. Şu an ne dediğini idrak etmeye çalışıyorduk ve hala kafam almıyor. Az önce Evlenmeye dedi ve gitti. Daha fazla duramayıp çantamı Hatice'ye verdim ve kara batan ayağımla gire çıka yürüdüm ve onun karşısına geçmiştim. Sinirli değil, gayet normal karşımda duruyordu. Acaba söylediğine karşı mı diyor? Yok canım o yapmaz ki. Gerçi bunu da yapmazdı.
Gözlerim bütün soru işaretlerini yuvarlağına biriktirmişti. Korku ve heyecanla onun tam karşısında durdum ve "Sen ne dedin?"dedim. Sessizdim ama içimde bir fırtına vardı. Tıpkı sessiz duran adamın mavilerinde gördüğüm deniz fırtınası gibiydi. Yağan kar yüzünden kısılmış gözleri arasında belli olan mavileri bana dikti yüzümü süzdü. Ay ne oluyor ya bana öyle bakma!
Bir tık utanmaya başlayan içimdeki duygularla gözlerimi kaçırdım ve zorla da olsa yine ona baktım. Ayh yeter ya söyle ne söylersen heyecandan öleceğim!
Birden bana doğru bir adım atan adam ile korkudan bir adım geriye çıktım ve ellerimi kendime siper ettim. Ayh kalbim de bir telaş başlamış ve heyecandan yüzüncü baygınlığa gidiyordum. Farkettiniz mi ben heyecanlandım!
Yutkunup bakarken başını başka yere çevirerek "Evlenmeye dedim."diyerek az öncekini yinelemişti. Kafayı yemiş olduğunu bir daha kanıtlamıştı. Yüzündeki alaycı ama hiç hoş olmayan züppe, zibidi sırıtışı ile bir adım daha atıp "Madem senin tek çıkar yolun bu olacak....bana da faydası olabilir....mesela...."diyerek uzattı ve ayaklarını tamamen kara basıp bana dikkatle baktı. Bu niye böyle bakıyor. Mesela ne? Hava şartları içim gibi fırtına koparıyordu. Ona rağmen yüzüm alev almış karlar yanağımda eriyip gidiyordu.
Kalbim içimde dümbelek gibi çalarken bağırsakların halaya kalkmış aşiret gibi sıralı halde halay çekiyordu.
"Bu evlilikte herkes istediğini alır. Benim ihtiyacım olan şey..."dedi ve mavileri keskin bir şekilde gözlerime dikti. Nasıl faydası olacak? Senin neye ihtiyacın var ki? Yediğin önünde yemediğin arkanda, saygın bir konumdasın ve daha bir sürü şey var.
Durmuştum. Düşünmek için onu izliyordum ve kafamda dönen tilkilere onun tuhaf bakışları eklenmişti. Benimle evlenmenin sana ne faydası ol- nihhh pis sapık!
