A Womanizers Karma(Montefalco Series #3):COMPLETED

Chapter 8

Paungol na dinakma ni Enrico ang kanyang ari ng makapasok siya sa loob ng kanyang sasakyan.

"Ugh, fuck! " mahinang daing niya. Napasandal siya at mariing napapikit sa sakit na naramdaman sa kanyang puson. "Bakit hindi sinabi ni Nenita na ang kaibigan na tinutukoy niya ay iyong babaeng hindi tinanggap ang alok ko," gigil na himutok niya.

Mabilis na minaubra niya ang sasakyan papunta sa Thumbayan nang maibsan ang init ng katawan. Ngunit ng makarating doon, bigla nalang ay ayaw niyang may babaeng lalapit sa kanya. Bigla ay naging lupaypay ang tore niya na kanina ay tayong-tayo.

"Pass, " aniya ng sasalinan siya ng kaibigan ng alak.

Tumaas ang dalawang kilay ni Ervin at ibinalik sa ayos ang alak saka tumabi sa kanya. "Bago iyon, a. Papunta na ba tayo sa bagong buhay? " may halong pang aasar na wika ni Ervin.

Napailing si Enrico. Umalis siya sa mansyon dahil gusto niyang makapagrelax. Pero ilang segundo palang siyang naka upo gusto na niyang umuwi. He didn't know the real reason. Kung dahil ba ito sa kanyang anak kaya niya gustong umuwi kaagad o baka ay dahil sa new hired yaya ng kanyang anak.

"Tama ba iyong balita na narinig ko? Na iniwan ng nabuntis mo ang baby niyo doon sa labas ng mansyon niyo? "

Mahinang bumuntonghininga si Enrico. Malayo ang kanyang tingin at malalim ang iniisip. "Yeah. At hanggang ngayon wala parin akong clue kung sino sa mga babae na iyon. Kung bakit hindi siya lumapit sa akin noong nalaman niyang buntis siya. Kung bakit pinili niyang hindi magpakilala at iniwan sa labas ng mansyon ang anak namin. "

Nagsalin si Ervin ng alak para sa sarili at sinimsim iyon. "Siguro natatakot dahil isa kang maimpluwensiyang tao. At saka know you, womanizer. "

"Sapat ba ang dahilan na iyon para mag-isa siyang naghirap sa pagdadalang-tao at hanggang sa pagluwal sa bata? "

Nagkibit-balikat si Ervin. "We don't know her reason why she did those things. Pasalamat nalang na binuhay niya ang bata. Na ipagkatiwala niya sayo yung anak niyo.  Kaysa pina-abort niya mas hindi katanggap tanggap iyon. "

Agree siya sa sinabi ng kaibigan, ngunit hindi parin maalis sa kanyang isip kung bakit ayaw magpakilala ng babae. Natatakot ba ito sa kanya? O ayaw niya lang gampanan ang kanyang responsibilidad bilang isang ina?

"Nababahala lang ako pagdating ng araw kung ano ang isasagot ko sa anak ko kapag nagtanong siya kung nasaan ang nanay niya, " malungkot na wika niya. "Ngayon palang nasasaktan na ako sa maging reaksyon niya kapag malaman niyang hindi ko kilala ang nanay niya. "

Tinapik ng kaibigan ang kanyang balikat. "Mabuti kang tao. At alam ko magiging mabuting ama ka rin sa anak mo. Nasisiguro ko na hindi mo hahayaan na lumaki ang anak mo na maramdaman niyang may kulang sa kanyang katauhan. I trust you, man. Kung ayaw lumitaw ang nanay ng anak mo, wag ka ng mag aksaya na hanapin siya at hinatyin. I know, balang araw maintindihan ka ng anak mo. "

Ayaw niya kasi maranasan ng kanyang anak na walang nanay, dahil alam niya kung ano ang pakiramdam ng walang ina na kalinga, walang matakbuhan, walang masabihan, walang mayakap sa tuwing  pakiramdam niya ayaw sa kanya ng mundo.

Pero wala na siyang magagawa dahil kahit hanapin niya pa ang nanay ng anak niya, hindi niya naman ito kilala. Useless din.

"Uuwi na ako. Dumalaw lang talaga ako rito saglit, " aniya at tumayo.

Napaarko naman ang kilay ni Ervin dahil nanibago siya sa galaw ng kaibigan. "Wag kang mag alala, hindi kita tatakasan. Makukuha mo parin ang share mo kahit hindi ka dadalaw rito. "

"Gago. Babalik din ako bukas. Baguhan palang ang yaya ng anak ko baka ano ang ginawa no'n doon, " rason niya rito.

"Okay, sabi mo e. "

Napailing na lumabas si Enrico sa bar. Ngayong may yaya na ang anak niya, balik na siya sa dating buhay na nakasanayan. Pero may parte sa kanyang puso na labag itong  gagawin muli. Biglang naisip niya ang kinabukasan ng anak. Ngayon na isa na siyang ama, dapat na niyang itigil ang nakasanayang buhay at magfocus nalang sa kanyang negosyo at sa paghandle ng DZM Corp.

Pero hindi naman iyon kanin na mainit na bigla nalang iluwa kapag napaso. Bisyo na niya ang babae. Ang pag-inom at ang hindi mapermi sa bahay. Makayanan niya kaya? Gayong ang masarap na putahe ang lumalapit sa kanya?

He can't hold back himself. Nang makita niya ang maganda at sexy na babae, bigla ay para siyang asong ulol na sabik matikman ang nakahain na putahe.

Pumasok sa kanyang sasakyan ang hindi kilala na babae. Bago sumabak sa laban, nagsuot muna siya ng panangga. Delikado na.

"Ride on me... And bring me to heaven, baby... " mapang akit na wika niya at pahinga na sumandal sa passenger seat. "Ughh, fuck! " he moaning breathlessly nang pumatong ang babae. Nang ipikit niya ang mga mata, lalo siyang nanabik nang makita ang inosente at mapang akit na mukha ni Nadia.

Kahit anong saway niya sa sarili na wag isipin ang dalaga, ayaw parin mawala ang imahe nito sa isipan niya. Gusto na niyang itulak ang babae sa kanyang ibabaw. Ngunit hindi na niya kaya, subrang sakit na ng puson niya at sasabog na.

"Umalis ka na, " pawisan, hinihingal na wika niya sa babae pagkatapos niyang makaraos.

"W-what?! Wala pa ngang ten minutes. At hindi pa ako nilabasan, " salubong ang kilay at pagalit na wika ng babae.

"I don't care, " malamig na tugon ni Enrico. Kumuha siya ng libohing pera at inabot sa babae. "Umalis ka na. Hindi ka naman masarap magdala. Ang boring. "

Nagdadabog na inayos ng babae ang sarili at lumabas ng sasakyan. Isang malalim at malakas na buntong-hininga ang pinakawalan ni Enrico. Itinapon niya ng maayos ang dumi at nag ayos ng sarili bago nagmaneho pauwi.

Tahimik na ang buong bahay pagkarating niya. Dumiretso siya sa kwarto ng Kuya Ethan niya para doon maligo bago pumasok sa kanyang silid. Amoy usok siya na galing doon sa bar. Amoy babae rin siya. Baka maamoy siya ng anak at ma allergy. Nang matapos, pumanhik na siya sa kanyang silid.

Tulog na ang kanyang anak. Bukas ang pinto ng banyo at ilaw kaya na siguro niyang naroon si Nadia. Tama nga siya. Nagulat pa ang babae nang makita siya. May bitbit itong maliit na planggana na  pinaglagyan ng mga feeding bottle na bagong hugas.

Nadia startled. Hindi niya inaasahan na maaga ang pagbalik ni Enrico. Akala kasi niya ay uumagahin ito katulad ng kwento ni Nenita sa kanya. Pero ngayon, narito na ito nakatayo sa tabi ng crib ng anak at nakatingin sa kanya.

Maliit na ngumiti si Nadia. "Good evening, sir. " aniya. "Hinugasan ko. S-sabi ni Nenita dito ko nalang daw ito hugasan. "

Tango lang ang sagot ni Enrico. Kaswal ang kanyang mukha na nakatingin dito.

"Isang beses lang siya nagising simula nong umalis ka kanina, " wika nito at humakbang sa Island centre na pinaglagyan ng mga gamit ng bata. "Inayos ko na rin pala ito wala kasi akong magawa. "

"Good to hear that " kaswal na wika niya. "By the way, dito sa silid ko natutulog ang anak ko. Ang silid mo naman naroon sa labas kaharap nitong kwarto ko. Kailangan every 3 hours sisilipin mo siya kung ayos lang ba siya, kung puno na ang diaper niya, baka tumae o baka nagugutom. Do you get it? "

"O-opo, sir. "

"Good, " tumalikod si Enrico at padapa na bumagsak sa kama. "Makatulog na ako ng mahimbing, " he said in a hoarse voice.

Mukhang matutulog na ang kanyang batang amo. Inayos ni Nadia ang kumot ng bata bago ito lumabas. Kailangan niya munang umuwi saglit dahil wala siyang dala na mga damit. Hindi niya naman kasi inaasahan na tatanggapin siya at magsisimula kaagad sa trabaho.