"Bu çocuğu tanıdığımı hissediyordum. Çok yakından tanıdığımı... Sanki benim bu çocukla bir hikayem olacaktı ve bu hikaye Ya yaşanmıştı yada yaşanmak üzereydi..."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sanırım hayat bize ikinci bir son fırsatı sunuyordu. Mutsuz olan sonumuzu bize yakıştırmayıp bir mutlu son çizmişti hayat bize. Sırdaşım, sanırım bu kez mutlu sonluydu bizim hikayemiz.
9.BÖLÜM: İKİNCİ BİR SON
"Hoş geldin güzel kuzum. Sende hoş geldin Efe'ciğim."
Annem kapıda Efe ve beni kocaman gülümsemesiyle karşılarken bizde kocaman gülümsememizi anneme sunmuştuk. Annemin Poyraz'a Efe deyişi dudaklarımda buruk bir tebessüm oluşturmuştu. Çok değil, üç gün öncesine kadar bende, yanı başımdaki arkadaşım sandığım hatta aşık olmaya başladığım Efe denen çocuğun aslında, çocukluk aşkım Poyraz olduğunu yeni öğreniyordum. Ve tıpkı bende annem gibi Poyraz'ıma Efe diye sesleniyordum. Annem kollarını önce bana sonra Poyraz'a sardıktan sonra hızla içeri geçmiştik. Hayatımda geçirdiğim en güzle iki günü hızla tamamlamıştık. Böyle değil miydi zaten? Güzel şeyler çabuk biterdi. Poyraz'ı beni eve bırakırken zorla yemeğe davet ettiğimde sonunda ikna olmuş ve gelmişti. Anneme zahmet olduğunu düşünüyordu şaşkın! Halbuki annem misafir ağırlamaya bayılırdı tabii babamda öyle.
"Anne babam nerede?"
"Kuzum sorma, babanın memlekete gitmesi gerekti. Bende eve gelmeni bekliyordum. Hemen çıkmam lazım uçağım var. Halan hastaymış yanına gideceğiz."
Annem yeni fark ettiğim kapının yanındaki çantayı aldığında Poyraz hızla anneme döndü.
"Handan abla ben bırakayım seni."
"Çok iyi olur oğlum."
"Hadi o zaman."
Poyraz bana göz kırparak annemin elindeki çantayı aldığında gülümseyerek gözlerimi uzunca kapatıp açtım.
"Kuzucum dolapta sana yemek bıraktım. yersin olur mu?"
"Tamam anne sağ ol."
"Dikkat et güzelim kapını hep kilitle."
Gülümseyerek başımı salladım.
"Olur anne."
Annem ve Poyraz çıktığında kapıyı hızla kapattım ve odama ilerledim. Üzerimde Poyraz'la yoldan aldığımız kıyafetler vardı. İki gün boyunca Poyraz'ın kumsal evindeki kıyafetlerle idare etmesem de, eve öyle dönemeyeceğimi anladığımızda hızla bir kaç parça kıyafet almıştık. Üzerimdeki kıyafetleri çıkartıp peluş pijamalarımı üzerime giydim ve saçlarımı tepeden topuz yaptım. Rahatlayan bedenim giderek gevşerken yatağıma oturup yatağımın kenarındaki komidinin çekmecesinden günlüğümü çıkarttım ve yatağın üzerine bıraktım. Bir sonraki durağım ise kulaklıklarım olmuştu. Hava çok fazla soğuduğundan, bir süre çatı seansı yapamayacağımı anlamıştım. Kulaklıklarımı kulaklarıma yerleştirdiğimde telefonumdan müzik listeme girdim. Tuğkan'ın tanıdık sesi kulaklarıma dolduğunda dudaklarıma kondurduğum gülümsemeyle açtım günlüğümün en temiz sayfalarından birini.
