TUTSAK

5🧡 HAYALİ KATİL KADIN!

İmkansızlıkları yaşamak mıdır sevmek,
Yoksa severken imkansız mıdır yaşayabilmek?
Zor mudur gözlerine bakarken sevgiyi görmek,
Yoksa sevgi midir gözlerindeki tek gerçek?
Kolay mıdır bir anda vazgeçip gitmek,
Yoksa gitmekten vazgeçip, sevmek mi gerek?

Özdemir Asaf

Arkadaşlarını geride bırakıp bahçeye çıktığında içindeki mutluluk ve heyecan bir toz bulutu gibi kayboluyor aniden. Her şey güzel de... Nasıl söyleyecek Aysima'ya? Salıveriyor ciğerine çektiği zehirli dumanı.

Bir duman bin duyguyu sarıp sarmalayıp semaya doğru yol alıp karışırken geceye, izliyor Devrim çizdiği yolu. Bu duman bile savrulacağı yolu bilirken kendisinin yolunu şaşırmış olması canını fazlasıyla sıkıyor. Başını, gecenin hapsettiği dumandan çekip karşıya baktığında görüyor Aysima'sını.

O da sıkkın bir şekilde solurken temiz havayı, Devrim'in ciğerini söküyor. O sıkıntıyı derdi söküp almak varken böylesi çaresiz olması bitiriyor onu. Şimdi gitse yanına, başını göğsüne yaslayıp; " Neler oluyor be ay yüzlü yarim. De, kurtar kendini bu azaptan. " dese... Diyemiyor işte, darmadağın duygular ile ağırlaşmış kalbi ile bakmaya devam ederken düşünüyor;

Acaba,kalbim ona olsa  taşıya bilir mi?

Aysima'sı kalbinde öyle bir yerde ki... Ulaşılması imkansız. Öyle bir ağır ki sevdası, başka kalp taşıyamaz... Çekiyor sigaranın dumanını içine, sevdasıyla birlikte bir kez daha. Duman boğazını yakıp ciğerini sararken öksürmeye başlıyor parmakları arasında sigarası hala kor gibi yanarken.

Aysima gelen sesle arkasını dönüp baktığında gördüğü manzara ile kaşlarını çatarak bakıyor bir süre. İçinden, ' eskiler dertten içerken bu adam sadece aptallıktan içiyor şu zıkkımı! İçmesi gereken biri varsa benken hem de! ' diye geçiriyor.

Bilmiyor adam en büyük dertten içiyor!

Devrim Aysima'nın çocuksu asık suratına bakıp öyle bir gülümseme asıyor ki dudağına görüp izlememek mümkün mü? Bakıyor Aysima... Onun da dudağında bir tebessüm taçlanıyor. Bu adam hep gülse... Gözleri gülüyor, gözlerinin denizlerinde dalgalar şenlenirken hiç bitmesin istiyordu. Gülüşü güzel adam…

Devrim yavaş adımlarla yanına gidip çöküyor çimlerin üstüne. Bir süre gökyüzüne baktıktan sonra başını çeviriyor Aysima. Böyle bir fırsat ayaklarına kadar gelmişken teper mi? Sevdiği tam yanında cennetten çalma güzelliğiyle.

" Yalan söyledim... " diyor en sonunda Aysima büyük bir nefes ciğerlerine yetmezken. İşte o an sıkıyor yumruğunu Devrim. "Söyledin..." diye dökülüyor nefreti dilinden hiç beklemeden.

Aysima saf nefreti hissederken kapıyor gözlerini, bu gece anlatacak artık her ne olursa olsun. Masum yükünün derdi büyüdükçe kaldıramıyor zira." Kızma Devrim..." diye söze başlarken Aysima, sıkıyor küçük yumruklarını. Bir yumru boğazına yerleşiyor fakat aldırmamaya çalışıyor. "Her şeyi hayallerim için yaptım. Şu hayattan çok şey istemedim ben. Sadece iki... İki hayalim var benim. '' diyerek bakıyor Devrim'e, gözlerinde gördüğü ışıltılar ile devam ediyor sonra burukça." Biri imkansız," diyerek başını tekrar gökyüzüne çeviriyor. " Ama diğeri için savaştığımdan yalan söyledim. Hatta yalan değil, sadece gizledim, "  Tekrar bakıyor genç adamın mavi gözlerine umutla. Kızmasını, küsmesini istemiyor hayaline kavuşmak istedi diye.

Devrim’in kaşları iyice çatıklaşırken  gözleri dolu dolu olan ela gözlere bakıyor, devam etmesini bekleyerek. Sabırsız tabi… Aysima öyle uzun uzun bakıyor ya gözlerine, kalbi çıldırıyor! Dili büyük bir sabırsızlıkla topladığı kelimeleri dökmek istiyor. Önce şu olayı halledip daha sonra duygularını açacak. Madem hayallerden açıldı konu, o da hayalinden bahsedecek. En büyük hayalinden... Ay yüzlü yari ile olan hayallerini anlatacak genç kıza, az önce  arkadaşları ile konuştuğu gibi!