TUTSAK

24 🧡 İLK YALAN

İyi geceler, günaydın, ve iyi günler :) Hangi zaman dilimindeyseniz Hoş geldiniz.

Kelebeği avucunda tutmak gibidir sevmek. Sıksan ölecek, sıkmasan uçup gidecek korkusu...

#hikmetanılöztekin

Maganda...

Hani sevgilin değildi...

Ne işin olur bunun gibi birisiyle...

Üç cümle...Şu üç aşağılayıcı, sanki pislik birinden bahsedermiş gibi iğrenerek kullanılan üç cümle! Sevdiğinin önünde, kendisine hitaben kurulan üç cümle, kanını kaynatırken kulaklarında yankı yapıyor adamın. Cam mavisi gözleri zihninde yankılanan cümlelerin her harfi ile laciverte çalıyor, beyni uyuşuyor âdeta. Bedenini ardı ardına titremeler esir alıyor. Ardından bir ordu asker gibi acımasızca silahlanıp koşan öfke titreyen bedeninde atağa geçmek için sabırsızca kol geziyordu. Mavilikleri öfkenin lacivertinde boğuluyor adamın!

O öfkeli gözler zihninin kalabalığından uzaklaşıp, kadınının koluna bir mengene gibi asılı olan elleri bulduğunda, yumruk oluyor anında. Dişlerinin gıcırtısı kulaklarını doldururken yeri inleten bir adım atıyor Devrim. Attığı adımla Aysima korkuyla titriyor! Biliyor Devrim'in bu sözleri işittikten sonra durmayacağını. Müdahale edecek gücü ve aklını kaybediyor.

Bir adım daha atıyor Devrim.
Attığı adımla gök gürlüyor adeta. Attığı adımlar ona meydan okuyan bakışların karşında son bulduğunda,
koyulaşmış gözlerini ona meydan okuyan adamın gözlerine sabitlerken dudaklarında varla yok arası bıraktığı zehir gibi keskin nefes firar ediyor.
"Senin..." diyor Devrim burnunu sertçe çekip "Senin ona dokunan elini kırarım! " diye tıslayıp bozuyor tüm kuşandığı ölüm sessizliğini! Aysima'nın hâla kolunda olan elini sıkıca kavrayıp tek hamle ile geriye büküyor hızla. Devrim'in kulaklarına Burak'ın acı hırıltısı dolduğunda daha çok çekiyor kendine.

" Bırak lan! Şerefsiz!"

Burak'ın küfürleriyle gözleri iyice kararmış, sertçe bir kafa atıp düşürdüğü adamın üstüne bir kaplan gibi atlamıştı. Elleri Burak'ın yakalarını sertçe kavradığında, " Senin şerefini s******! Ne demek yanında ne işin var lan! Ben onun sevgilisiyim piç kurusu! " Yumruğunu Burak'ın yüzüne indirdiğinde avuç içlerindeki öfke, adamın yüzünde patlarken gürüldeyen gökyüzünün sesine Burak'ın sesi karıştı.

" Sevgilisi mi? " Burak ağzındaki kanlara rağmen, " Durun, yapmayın! " diye çırpınan Aysima'ya bir Devrim'e bakıp sinir bozucu bir gülme ile, " Senin gibi biri ile anca zoraki beraber olunur! Tehdit mi ediyorsun kızı!" diyor o da yumruğunu salladığında.

Devrim'in duyduğu cümle ile bir kez daha gürledi gökyüzü ve sert bir yumruk daha indi Burak'ın yüzüne. İliğine kemiğine kadar pompalanan öfke ölümün habercisiydi! Şüphesiz bu herif böyle konuşmaya devam ederse Azrail'e teslim edecekti şu leşin ruhunu!

" Gebertirim lan seni! Mahvederim!"

Ellerini yakasına koyup kendine çekerek bir yumruk daha indiriyor Devrim. Burak hala küfürler eşliğinde hakaret ederek diğer yandan, " Ulan kız niye söylemiyor o zaman !" diye bağırıyordu.

O anlarda Devrim'i tutmaya çalışan Aysima kalakalıyor. Ne diyordu bu adam!

Ve bir yumruk daha... Bir tane daha...

Devrim altında inleyen adamı dövdükçe dövüyor, yumrukladıkça yumrukluyor fakat neden her defasında kendi canı daha çok yanıyordu? Sahi... Neden saklamıştı sevdiği bunu? Ömrüne ömür katanı, neden gizlemişti yüreklerinin cenneti olan sevdalarını?