TUTSAK

19 🧡 KARARINI VER!

**OY VE YORUMLARI UNUTMAYIN 🤍🩷**

Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey,

Dünyanın en güzel sesinden
En güzel şarkıyı dinlemek gibi birşey...

Fakat artık ümit yetmiyor bana,

Ben artık şarkı dinlemek değil,

Şarkı söylemek istiyorum.

Karanlık sisler arasında doğan güneş misali sıcak sözlerle içi titredi, iliklerine kadar. Yaşları yağmur taneleri gibi düşerken yüzündeki gülüşte ışıklar kırılıp gökkuşağı doğdu. Duyduklarına inanamıyor sadece ağlamakla kahkahalara boğulmak arasında gidip gelirken böylesi uç noktalarda duygular yaşaması o an için dengesinin alt üst olduğunu apaçık gösteriyordu. Kaç gece tüketmişti bunun hayali ile? Kaç sabaha yanında Devrim'in varlığını düşünerek açmıştı gözlerini?

Hayal miydi yaşadığı an yoksa hayatın ona yaptığı bir şaka mı?

"Aysimam?"

Devrim'in sesi ile yaşadığı karmaşa buhar olup uçarken gözleri üzerinde sevdiğinin sıcacık dudaklarını hissetti. Telaştan münezzeh ağırlıkta usulca öpüyordu okşarcasına. Bedeni alev alev ne diyeceğini bilemeden titreyen avuçlarını sevdiğinin yanaklarına dayadı. Baş parmağı hafif bir ritimde okşarken, narin avcuna batan sakalları hissettikçe yüzündeki tebessüm büyüdü. Sanki hayat asılıydı o tanelerde...

Rabbim bu hissi eksik etmesin avuçlarımdan.

İçinden geçirdiği güzel duadan sonra elinin üstüne elini koyan adamın avcunu öperken gözlerini kapadı usulca. Kalbi öyle hoş bir tınıda atıp nefesini kesiyordu ki, şimdi Azrail gelip ruhunu teslim alsa gözü arkada kalmadan huşu içinde terk ederdi bu diyarı.

" Bu anların rüyasını görüp sabahında cehenneme merhaba demekten artık yanacak canım kalmamıştı Devrim! Bu kadar imkansızken şimdi bu... Şimdi bu duyduklarım büyük bir şaka gibi... İnanılması imkansız! "

Gözlerini açtığında hayatının anlamını taşıyan umut dolu denizlerde parıldayan yakamozları yakaladı.

" Biz tam birbirimize geç kalacakken aşka tutunan iki sevdalıyız Aysima'm...." diyerek derin bir nefes aldı Devrim. Aralarındaki yaş farkı yadsınamaz bir gerçekti. Belki birbirine yabancı iki kişi için sorun olmazdı, ama gözleri önünde çocukluğunun her anını gördüğü bir kız çocuğu vardı. Maçlara yanında götürmediği için sokak ortasında deli gibi ağlayan bir kız çocuğuydu o... Bunun düşüncesi ile sıkılan canını bir rüzgara teslim etmek istedi. Kalp, hiç beklenilmeyen yerden vurabiliyordu insanı...
" Zamanında bazı acıları çekmemiz gereken iki aşık... " diye devam ederken gülümsedi... İyi ki annesi sürekli gelinim diye seviyordu da hiçbir zaman kardeş gözü ile yaklaşmamıştı. Bunun için annesine o kadar minnettardı ki! Aslında bu aşkın en büyük mimarı oydu. Zamanı geldiğinde en büyük teşekkürü ona yapacaktı.

Aysima usulca başını sallarken aslında söylendiği kadar kolay çekilmediğini düşünüyordu o acıların. O acılar canından can alır olmuştu son zamanlarda.

" Bir cevap bekliyorum küçük hanım? Sanırım hayatın boyunca duyup duyucağın en çekici teklifi yaptım. "

Aysima duyduğu cümle üzerine zarif bir kahkaha atarken parmaklarını havaya kaldırıp, " Aslında bu hayatımda duyup duya bileceğim en yüzüksüz teklifti " diyebildi cıvıl cıvıl bir mutlulukla.