TUTSAK

22 🧡 Yardımına İhtiyacım var

Seni, anlatabilmek seni.

İyi çocuklara, kahramanlara,
Seni, anlatabilmek seni,
Namussuza, haldan bilmez,
Kahpe yalana.Ard-arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Dışarda gürül-gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım,
Bir o yana,
Bir bu yana...Seni bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara,
Akan yıldıza.
Bir kibrit çöpüne varana,
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne.Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok, apansız inen akşamdan,
Bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene,
Seni, anlatabilsem seni...
Yokluğun, cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...

Karanlık sokakta kaçak göçek gülücükler ve edilen derin sohbet eşliğinde Yasemin'lere doğru yürürken Aysima sıkıntı ile Devrim'e dönüyor.

" Çok tartışıyorlar. Doğrusunu söylemek gerekirse Yasemin, Giray'ın üstüne çok gidiyor. Ne yapacağız? Bu gidişle büyük bir aşkın darbe alması kaçınılmaz."

Devrim daha dün sabah ona uzun uzun dert yanan Giray'ı hatırlayınca Aysima gibi sıkıntı ile doldu.

" Artık mesleğini bile icra etmek istemiyor. Sosyal medya hesabını kapadı. Kızlar yazdıkça Yasemin çıldırıyormuş. "

Aysima hafif bir gülümseme ile, " Giray'ım baktı olmuyor sonunda kaçtı mı ne yaptı!" diyerek güldüğünde Devrim'in bir an durup " Nereden Giray'ın oluyor? " diye sorması ile şaşkınlıkla bakıp gözlerini devirdi. Hani şaka yapsa kaldırılır ama ciddi ciddi soruyordu!

" Gözlerini devirme! Bir 'Devrim'im!' ismi düşsün dilinden kafi. "

Aysima dayanamayıp gülüyor. Ne deli adamdı ." İyi öyle olsun ama alışkanlık, " diyor omuz silkerek.

Devrim sinsice gülerek, " Başka alışkanlıklar edinmene severek yardımcı olurum!" demesi ile Aysima'yı yine dumura uğratmanın başarısı ile önden ıslık çala çala yürürken, " E hadi peri tozu. Eski hatunlar gibi beyim önden yürüsün diyorsan senden o saygıyı beklemiyorum." diyerek gecenin karanlığının sinmiş olduğu sokakta hoş kahkahası dalgalanıyor rengarenk...

Aysima arkasından ala dönmüş bir suratla endamına bakıyor bu adamın. O ciddi adamın böylesi şakacı çıkması ciddi anlamda şaşırtırken içindeki sapığın da ona el sallaması ile kıkırdamadan edemiyor. Ölse Devrim'in böyle bir yanının olduğuna inanmazdı!

***

Beraber Yasemin'lere geldiklerinde genç kadını perişan halde görüyorlar. Gözleri ağlamaktan kan çanağına dönmüş, yüzü sapsarı bir halde başına doladığı yazma ile koltukta oturup, " Düşüncesiz! Tek başına ne yapar evde demeden beni yalnız bıraktı," diye söyleniyordu göz yaşları yanağını yıkayıp giderken.

Devrim bir süre sessiz kalsa da sonunda dayanamayıp Yasemin'in karşısına oturuyor. Ellerini dizine koyup hafif eğilmesi ile genç kadına biraz daha yakınlaşıp, gerçekten çökmüş yüzüne baktı derince.

" Şu haline bak. Değer mi başka insanlar yüzünden bu hale gelmeye?"
Sorusu üzerine Yasemin hızla başını kaldırdığında gördüğü sert bakışlarla biraz yerine sinmişti. Her daim abi gibi olsa da çekindiği aşikardı.

" Yok Devrim, sorun o değil! Anlamıyorsun. Annem bile suç senin diyor! Ya adam radyoda bütün gelen şiirleri okuyor anladık. Ya dün gece kız ilanı aşk etmiş! Bütün mesajlarını gördüm. Bizimki cevap vermemiş tamam ama kızı görmüş! Aynı kız gece programı olduğu sıra bir şiir isteyip bu çok sevdiğime demiş. Giray da okudu tabi! Durur mu! Ya ben sana mecburum şiirini! Kız resmen ben sana mecburum diyo bu da okuyor! Bitti mi bununla? Hayır tabi ki! Sonra yine mesaj kutusuna saldırıp , şuan ağlıyorum 'beni ne kadar mutlu ettin o şiir sanaydı ve sen bildiğin halde okudun' diye zırvalamış! Yok say ya! Engel at her yerden! Ama yok bizim tatlı çocuğa yakışmaz! Yapamaz! "