LACUNA - (Intersex: ProfxStud)

LACUNA - XXIX

Heart's POV
Ilang araw na ang nakalipas at halos every morning nalang ay nagsusuka si Hera. Okaya minsan naman ay ayaw niya ang niluluto ko para sakaniya.

"Wifey, I'll take you to the hospital na!" Saad ko sakaniya. Ang putla putla niya na rin kasi at halos hindi na ito kumain. Kung kakain man ay isusuka rin niya.

Kinarga ko nalamang siya papunta sa sasakyan at nagmaneho na ako kaagad papunta sa hospital. Inalalayan ko na ito papasok. Ginabayan naman kami ng nurse sa emergency room at doon naghintay ng ilang minuto kay doc.

"Hi, Mrs. Santorio I'm Dr. Ramirez. Tatanong ko lang po kayo and all you have to answer is yes and no" tulad ng sinabi ni doc ay nagtanong nga siya ng mangilang ngilan na tanong.

Pagtapos niya bigyan ng simpleng check up ang asawa ko ay nag iwan siya ng isang cup, lalagyan daw ng urine. Inalalayan ko ang asawa ko at inantay siya na matapos.

Nang makalabas ito ay bumalik na kami sa emergency room tas binigay ko naman sa nurse na nagaalalay saamin yung cup na may urine.

Sinabi nila ay magantay muna daw kami ng iilang oras. Si Hera naman ay nakatulog na at ako ay nasa tabi niya para bantayan siya. Whatever is happening to our life I'm sure kaya namin yun lagpasan na mag asawa.

Hawak hawak ko lamang ang kamay niya dahil siya mismo ay ayaw ako bitawan. Para naman akong mawawala eh never in my life ko nga naisip na iwanan o magloko sa asawa ko.

Kung gagawin ko man yun ay baka ako na mismo ang sumampal sa sarili ko. 

Hindi ko alam kung ilang oras na ang nakalipas pero dumating sa sila doc. Ginising ko na rin si Hera.

"Congratulations, Mrs. Santorio you're 7 weeks pregnant!" Napakunot naman ang aking noo dahil ang huli kong pagkakantanda na ginawa namin iyun ay almost a week ago lang. 

Umalis na kaagad si Doc at ako naman napatingin kay Hera. "Aren't you happy, Eiffel?" Nagaalalang tanong niya. "No, I'm so happy. I'm just thinking of something, don't worry. I'm more than happy" ngumiti naman ito nang halikan ko ang noo niya.

Ilang minuto lang ay naalala ko na. So 7 weeks ago na pala nung gawin namin iyun for the first time???? Oh...

I helped my wife back to the car then I drive us home.

WE'RE GONNA HAVE A KID!! Oh my gosh! I can't be more happier! Damn, magkakaanak na kami ni Hera. I– we need tell our parents about this. For sure ay maeexcite din sila!

Pagkauwi namin ng bahay ay dumiretso na si Hera sa kwarto namin. Inaantok daw siya at gusto niya matulog.

Sinundan ko na rin 'to sa kwarto at tumabi sakaniya. I can't believe it! We're gonna have a child! Sa balitang nalaman ko ngayon ay para bang nasa alapaap ako, sobrang gaan at sobrang saya ko.

Sumiksik naman si Hera saakin. Niyakap ko ito ng mahigpit at hinayaan siyang makatulog. She needs it, I know she does...

"I love you, my darling-love, and I also love you, my little darling" bulong ko habang hinihimas ang tiyan nito. "I love you too, Eiffel" mahinang bulong ng asawa ko, pero kahit ganon ay ramdam ko pa rin ang sincerity nito.

Gosh, I'm so lucky. Luckier than I ever expected. I have always imagined having a family with Hera, but now look at us. We're already living it us our reality.

The scenario that was once just my imagination, is now our own reality. And I couldn't even be more happier than to what I am feeling right now.

~Timeskip~
It's been 24 hours since malaman namin ni Hera na buntis siya. So we organized dinner for our family. Lahat kasama even my annoying brother.

I just hired some chef to cook for us and some waiters dahil kailangan ko rin bantayan ang aking asawa. I'm not gonna let her move around the house, duh!

The door opened revealing everyone. They must've gone here together. I ordered the waiter to take care of our guest while I'm helping my wife. I pull a chair for her, waiting for her to sit.

"So what made you prepare all this?" Tanong ni mommy. "We have a special announcement. But let's eat first bago namin sabihin sainyo" tumango naman silang lahat kaya't kumain na rin kami agad.

Muling napuno ng tawanan at kwento ang hapag kainan dahil saaming lahat. Sa nakikita at naririnig ko ngayon ay mukhang madami na kaming na miss out ni Hera. It's ok though kasi alam ko na ik-kwento naman nila iyun saamin.

I'm just listening to what they are saying, kahit sina Nanay Helen ay nakikisama rin.

Even my Mommy Rezilda is getting into fits of laughter which only happens frequently. My brother Evander, he's still annoying though I love him. My Mama Reyanna ganun pa rin siya, hindi nawawala ang pagiging palatawa niya. Si Tatay Romuel naman ay mahiyain pa rin.

I truly miss them, Hera and I miss both of our families. The last time this happened to us was on our wedding, the day I vowed to my wife.

Kahit iilan lang kami ay napakasaya pa rin talaga. At kahit sa maikling oras na magkakasama kami, nararamdaman ko pa rin na buo ako, unlike back then. Now I'm really completed, thanks to my wife, my life and my family is already completed. I can't be anymore thankful.

"Ok, Baby Heart, what will you tell us?" Tanong ni Mama Reyanna. "Ma, it's mommy already not baby" munting sagot ko sakaniya. Napaisip naman sila ng mga ilang minuto bago ko makita ang malalawak na ngiti sakanilang mga labi.

"OH MY GOSH I'M GONNA BE AN UNCLE!!" excited at masaya na sigaw ni Evander. "Wait, since when?" Takang tanong ni Mommy Rezilda pero halata pa rin sa mukha niya ang saya. 

"Yesterday, Hera and I went to the hospital for a check up. Then sabi ng doctor she's already 7 weeks pregnant" pagpapaliwanag ko sakaniya. Tumango tango naman ito habang ang kapatid ko ay parang tanga lang sa tabi ko.

"Congrats sainyo mga anak, mabuti naman at magkakaapo na rin ako" natawa naman kaming lahat sa komento ni Nanay Helen.

"Ma!" "Bakit? Ang tanda tanda ko na, Herona" mas natawa naman kaming mga Santorio sa pagbabayangan ng mag ina. Napahilot naman ng sentido ang asawa ko habang ako ay tumatawa lang.

"Congrats, baby. Wag ka magreklamo kahit kailan ay baby pa rin kita kahit maaga mo akong binigyan ng apo" saad naman ni Mama Reyanna. "Stop it, mama. You're matanda na rin!" Nanlumo naman ang mukha nito sa sinabi ko, si Mommy naman ay tumawa lang.

"Manahimik ka, Rezilda. Baka itakwil kita!" Tumigil naman sa pagtawa si Mommy dahil sa pagbabanta ni Mama. Tsk, kala mo sinong maangas, under rin naman pala.

Nagpatuloy kami sa paguusap hanggang sa lumalim na ang gabi. Nagpaalam na sila at umuwi na rin kaagad, anong oras na rin kasi kailangan na rin naming lahat magpahinga.

Ang nag ayos nalang ng mga gamit namin ay yung mga waiters na hinire ko. Yung mga chefs naman ay kanina pa nakaalis. Bayad ko naman na sila kaya wala hindi ko na sila kailangang problemahin pa.

Pagkaayos ko ng sarili ko ay humiga na ako sa tabi ng asawa ko at niyakap ito. "Good night, wifey. I love you" matamis na saad ko. "Good night, and I love you too, my wife"