မြို့တော်ဒီဖိုင်းရိုးရဲ့ ညဘက် အချိန်အခါ က ပို
လူစည်သည်။နေရာတိုင်းရောင်စုံအလှမီးတွေပွင့်
ပြီးနောက် လောင်းကစား၊ကာစီနို ရုံတွေအသက်
ဝင်လာကြသည်။ဒီဇိုင်းစုံ၊ရောင်စုံOmegaလေး
တော်တော်များများသည်လည်းသူတို့Mateဘက်
Alphaတွေနဲ့ လက်ချင်းချိတ်ကာ ပျော်မြူးလို့။
Taehyung သက်ပြင်းမချပဲမနေနိုင်။သူအခုထိ
အထီးကျန်နေတုန်းပဲလေ။နှစ်နှစ်ကာကာချစ်
ပေးမဲ့လူတစ်ယောက်လိုချင်ခဲ့ပေမဲ့၊အခုချိန်ထိသူ့
ဘေးနားအပေါ်ယံသကာရည်လောင်းတဲ့လူ
တွေများနေကျတုန်းပဲ။လျှောက်လမ်းတစ်ခုပေါ်ပြေးနေပေမဲ့ရည်ရွယ်ချက်ဘာဆိုတာတိတိပပ မရှိဘူး။မနက်ဖြန်ဆိုတာ မရှိခဲ့ရင် သူ့ဘဝအမှောင်ကျနေမှာပဲ။
Taehyungလမ်းဘေးဝဲယာမုန့်ဆိုင်များကိုကြည့်
ရင်းသရေမကျပဲနိုင်။ဆေးရုံတွင်တစ်ချိန်လုံး.
မဆာခဲ့သည့်ဗိုက်က အစားနံလည်းရရော ပြင်းပြင်းပြပြ ဆာလာပါလေရော။
"ဗိုလ်မူး Waillian ...ကားရပ်ပေးပါ"
ဘုရင်မ အမိန့်ကိုမလွန်ဆန်နိုင်သည်ကြောင့်Waillianမှာ ကားထိပ်ရှိအချက်ပြမီးကိုသုံးကာ အရှေ့ယာဥ်လမ်းကြောရှိ လုံခြုံရေးတွေအားအသိပေးဟလိုက်တယ်။ Taehyung ကားတံခါးကို ညင်ညင်သာသာဆွဲဖွင့်ကာလမ်းဘေးတစ်ဖက်ရှိ
စျေးဆိုင်တန်းတွေဆီလျှောက်သွားတော့၏။
သူ ကျောင်းတက်တုန်းက ဒီနေရာကိုခဏခဏရောက်ဖြစ်တယ်။ ညဘက် ဗိုက်ဆာပြီဆိုရင်
အိမ်မှာရှိတဲ့မုန့်တွေစားရတာထက်၊ဒီလမ်းဘေး
နေရာရှိ အရောင်စုံ၊အနံစုံမုန့်တွေစားရတာပိုကြို
က်တယ်။
"ဝက်သားလိပ်ကြော်နဲ့ Spicy ခေါက်ဆွဲတစ်ပွဲပေး"
"ထိုင်...ထိုင်စားလို့မရပါဘူး"
ဗိုလ်မှူးကြီးမှာတာဝန်ရှိသည့်အတိုင်းTaehyung.
အားသတိပေးလာခဲ့သည်။
"ငါ သိတယ်၊ အထုပ်ဆွဲသွားမှာ"
အထက်အရာရှိအုပ်ချုပ်သူပိုင်းက ကတော်ဆို
တာသေချာသလောက်ရှိနေသည်ကြောင့်စျေး
သည်လေးမှာလည်း ခပ်မြန်မြန်ပင်အားလုံးပြီးစီး
အောင်လုပ်ရတော့သည်။
"ဘယ်လောက်ကျလဲ...."
"သုံး...သုံးသောင်းပါရှင့် သခင်လေး"
