ဂျပ်စပါမြို့ကတောတောင်ထူထပ်ပြီး၊ရူခင်းရူ
ကွက်ကောင်းတယ်။Taehyungမှာ Jungkook
ပခုံးပေါ်ငိုက်မြည်းရင်းလမ်းတစ်လျှောက်လိုက်လာခဲ့သည်။ဒီနေ့ကျမှရာသီဥတုက လေပြင်းတွေ
တစ်အားတိုက်တာပဲ။.ဒီလိုအမှတ်တရနေ့တွေက
King Jeonအတွက်ဘယ်လောက်ပင်ပန်းမလဲဆို
တာTaehyungနားလည်နိုင်ပါတယ်။အနက်ရောင်
ကိုသာအမြဲဝတ်တတ်တဲ့King Jeonမှာဒီနေ့တော့
ဝမ်းနည်းခြင်းအထိမ်းအမှတ်ဖြင့်အဖြူရောင်ကိုသာဝတ်ဆင်ထားခဲ့သည်။ခရီးဝေးတာထက်စိတ်
ပန်းလာသည်ကြောင့်King Jeon jungkookမျက်နှာ
မှာအုံ့မှိုင်းလျှက်။Taehyung... Jungkookရဲလက်
လေးတစ်ဖက်ကို ဖိညှစ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။
"ပင်ပန်းလို့လား....."
"မဟုတ်ပါဘူး၊ ခင်ဗျား အဆင်ပြေလား...."
Jungkookခေါင်းလည်းမခါသလို၊ခေါင်းလည်း
မညိမ့်။ဒီအဖြစ်အပျက်ဆိုးကြီးတွေက နှစ်ကြိမ်
တိတိသူ့ဘဝကိုနှောင့်ယှက်ဖျက်ဆီးခဲ့တာ။
သွေးတွေအများကြီးစိမ့်ယိုခဲ့တဲ့သောကြာနေ့ကို
ဘယ်မေ့နိုင်ပါ့မလည်း။
"လာ...ဖက်ထားပေးမယ်"
Taehyungလက်နှစ်ဖက်ဆန့်တန်းကာသူ့ရင်ခွင်ကို
ဖွင့်ပေးလာ၏။ King Jeonစိတ်ညစ်အားငယ်မူ့တွေကိုဘာမှထိန်းချုပ်ထားစရာမလို။သူ့ရင်ခွင်ကို
မှီပြီးလွတ်လွတ်လပ်လပ်ငိုလို့ရတယ်။Jungkook..
သူ့omegaရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လိုက်ပြီးသင်းပျံနွေး
ထွေးတဲ့Omega pheromonesအနံကိုတဝကြီးရူ
ရှိုက်မိလိုက်တယ်။
"ကျေးဇူးပါ...ကိုယ့်ဘုရင်မ၊ကိုယ့်အနားဒီလို
အမြဲရှိပေးမယ်မလား"
"ခင်ဗျားအတွက်အမြဲတမ်းအသင့်ပါပဲ....အချစ်ရယ်"
Taehyung.. Kingရဲ့နဖူးလေးကိုခပ်ဖွဖွထိကပ်နမ်း
ရှိုက်လိုက်၏။Kingသည်ကား ငြိမ်းချမ်းတဲ့ဘုရင်
မရင်ခွင်ထဲဝင်ကာခဏလောက်မှေးနေဖြစ်၏။
ဒီဖိုင်ရိုးမြို့ကနေ ဝေးလာသည်နှင့်ခရီးလမ်းသည်
လည်းတစ်ဖြည်းဖြည်းကြမ်းတမ်းလာခဲ့သည်။
တောင်တက်လမ်းတော်တော်များများကိုဖြတ်
ကျော်ပြီးသည့်အခါ Taehyungခါးတွေပင်
တော်တော်နာလာရ၏။ စစ်တပ်သုံးအထူး
ယာဥ်နဲ့သွားလို့သာတော်သေးသည်။ပုံမှန်ကား
တွေဆိုဒီခရီးကြမ်းပုံနဲ့လမ်းတွင်ဗိုက်ပြုတ်ကျမဲ့ကိန်း။
