Taehyung ရုံးခန်းရှေ့မတ်မတ်ရပ်လိုက်သည်နှင့်
အခန်းတံခါးလေးမှာအလိုအလျှောက်ပွင့်လာရ
သည်။ထိုင်ခုံပေါ်လျှော့တိလျှော့ရဲမှီကာ မီးကျည်
ခဲတွေ ထွက်လုမတတ်စိုက်ကြည့်နေတဲ့မျက်ဝန်း
တွေကြောင့်Taehyungကိုယ်လေးတုန်ကနဲ။ ပုံ
မှန်Omegaတွေဆို.စိတ်တိုဒေါသထွက်နေတဲ့
Sအဆင့်ရှိAlphaကိုဝေးဝေးရှောင်ကျမည်သာ။
သို့သော် Taehyung ကသာမာန်Omegaမဟုတ်ဘူး။အတိတ်ဆိုး၊ဒဏ်ရာဟောင်းတွေကို တနင့်
တပိုးသယ်ပိုရင်း ကျားနာတစ်ကောင်လို ရူးသွပ်
နေတဲ့Omega။
သူက...Jungkookရဲ့အကြည့်တွေကိုခပ်ရဲရဲရင်
ဆိုင်ရင်းဦးညွတ်ခစားလိုက်တယ်။
"မင်း အတော်သတ္တိကောင်းနေတယ်ပေါ့"
Jungkook စကားကိုပြတ်ပြတ်ထင်ထင်ပြောရင်း၊
ထိုင်ရာမှ ထကာ Taehyungဆီတစ်လှမ်းချင်းလျှောက်လာခဲ့သည်။အေးစက်တဲ့ဖိနပ်သံတစ်ဘတ်ဘတ်က Taehyung ခေါင်းကိုတဒုံးဒုံးလာ
ရိုက်နေသလို။လေထုထဲပုံမှန်ထက် အေးစက်
ခြောက်သွေးခြင်းတွေသာကိန်းဝပ်နေတယ်။
"မင်း Monaကို မထိပဲနေလို့မရဘူးလား၊ ဘာပဲ
ဖြစ်ဖြစ် Monaက မင်းလုပ်ချင်သလို လုပ်လို့
ရတဲ့လူမဟုတ်ဘူး"
Taehyung မျက်လုံးတွေတစ်ချက်ဝင့်ကြည့်တယ်။
အကြောင်းအရာတစ်ချို့ကိုမသိရင်တော့
Jungkook.. Monaကို ကြိုက်နေတယ်လို့တွေးထင်
မိမှာပဲလေ။သိထားတော့လည်း..အားနာစိတ်၊
တာဝန်ယူစိတ်အပြည့်နဲ့ ကြာပန်းဖြူလေးကိုကာ
ကွယ်ပေးနေတာ။ဒီသူရဲကောင်းAlphaကြီးနဲ့
ဘယ်လောက်တောင်လိုက်ဖက်သလဲ။
"ဒီမိဖုရားရဲရဲဝင့်ဝင့်ပြောပါရစေ။Jungkook နဲ့Mona ဘယ်လို ဆက်ဆံရေးမျိုးရှိလဲ မသိပေမဲ့၊ ကျွန်တော် နဲ့Monaကြားမှာတော့ ဘာကျေးဇူးကျွေးခံမှမရှိဘူး။ဘယ်သူ့မျက်နှာကိုမှလည်းထောက်စရာအကြောင်းမရှိဘူး။သူ လုပ်ခဲ့တဲ့အပြစ်အတွက် သူခံရတာပဲ..ဒါရှင်းရှင်းလေးပါ"
စကားလုံးတိုင်းကို ပီပီသသ တစ်လုံးချင်းပြော
လာတဲ့ Taehyungကြောင့်Jungkookပိုအနှောင့်
အယှက်ဖြစ်ရသည်။သူဒီလောက်ပြောဆိုတား
မြစ်နေတာတောင် Taehyungက နာခံမူ့လုံးဝ
မရှိဘူး။Omegaမို့လို့။Alphaဆို Jungkook တစ်ခု
ခုလုပ်မိမှာ။
