Kahve makinesinin düğmesine basıp buz dolabına yöneldim bir parça çikolata bu mükemmel günü daha mükemmel kılabilirdi. Köşelere sıkışmış yarım milkayı elime alıp koca bir gülümseme attım evet herkes bir yerlere gitmişken. Bir kahve biraz ne zaman yendiği belli olmayan yarım çikolata bütün dertlerimi 1 saatliğine çözecek gibiydi.
Kahvem hazır olunca hemen siyah kupama doldurup oturma odasına geçtim, ayaklarımı uzatıp bir şarkı açtım ki telefonum çalmaya başladı Yaman arıyordu.
Elim titreyerek açıp kulağıma götürdüm.
Yaman ve Cesur benim hem çocukluk arkadaşım hemde ev arkadaşımdı. Yamanla aramızda değişik birşeyler vardı, Yaman ailesini bulduktan sonra bu şeyler iyice birbirine girmişti.
Aynı evin içinde duygularımı yok sayabilirdim ama onun ikinci bir evi olduktan sonra ona olan sevgim iyice artmıştı uzak olduğu için mi tatlı geliyordu anlamıyordum.
"Efendim Yaman?"
"Asi, Alaz geliyor da eve ben gelene kadar bir çay kahve birşey ikram et de yoldayım ben."
"Hangi Alaz? Aaa şu yakışıklı kardeşin mi." Dedim gülerek.
"Asi sıkma canımı kızım anladın sen. Hadi görüşürüz." Diyip telefonu yüzüme kapattı.
Oflayıp kahve bardağımı alıp mutfağa geçtim iki dakikalık keyfim de bozulmuştu.
Zil çalınca sorgulamadan otomatiğe bastım.
Alaz gelmişti. Onun bir kaç defa fotoğrafını görmüştüm ama daha önce hiç karşı karşıya gelmemiştik.
Sarışın asık suratlı çocukla karşı karşıya gelince bütün kanımın çekildiğini hissettim.
Hiç bir şey söylemeden yanımdan bir rüzgarla geçti.
O.. çok güzel kokuyordu.
Dördüncü Bölüm
