Yamanın gereksiz tavrından sonra odama geçip kapıyı kilitledim bir süre hatta uzun bir süre onu görmek istemiyordum.
Onun artık bir ailesi vardı kardeşleri vardı çevresi vardı. Bir Cesurla hala iki yetim den başka birşey değildik. Yaman beni sevmiyordu yaman beni sahipleniyordu bazen abim gibi bazen bir eş gibi bazen babam gibi onu da bu yüzden seviyordum bir baba gibiydi klasik tutarsız bir babaydı onu çok küçük yaşlarından beri tanıyordum onun içinde küçük annesi bendim biz birbirimizin herşeyiydik ama artık 23 yaşıma gelmiştim onun bu gereksiz korumaları yükselmeleri beni deli ediyordu.
Alaz hakkında bu kadar net olması canım sıkıyordu.
Benim onu tanımama bile fırsat vermemişti bugün ki rolüm gelen misafirini ağırlamak ve kenara çekilmekmiş sanırım ortalıktan kaybolmadığım için bu sefer fena canım sıkılmıştı. O canımı o kadar acıtabilmişken ortadan yok olmak istedim.
Bir an da aklıma Alaz geldi. O da Yaman dan farklı değildi kardeş olduklarına tanıdıktan sonra emin olmuştum biri güneş gibi parlaktı biri gece gibi karanlıktı. İkisinden de uzak durmam ve artık evlenmem gerektiğini bir an düşünmüş olsam da hemen bu fikiri aklımdan uzaklaştırdım.
Evlenmek kesinlikle benlik bir durum değildi. Zaten bu yaşım a kadar kendimle beraber üç çocuk büyütmüştüm bir eş ve bir yaramaz ile uğraşacak enerjim kalmamıştı. Evet 23 yaşındayım teşekkürler hayat.
Telefonum dan gelen mesaj sesiyle irkildim ve bütün saçma düşüncelerimi bir kenara bıraktım.
Bilinmeyen numara.
"Saat 3'de sahilde. -Alaz"
Kaşlarım çatılırken boynumu hafifçe büktüm.
Bir numaramı nerden buldun Alaz Oğlan.
İkincisi Yaman ikimizi de öldürecek.
"Tamam." diye yanıtladım mesajını. Benimle neden görüşmek istemişti merak ediyordum ve kendi kararlarımı verebilecek yaştaydım artık kimsenin kardeşi veya annesi olmak istemiyordum. Ben artık kendim olmak istiyordum Asi kız olmak değil. Asi olmak.
Bize bölümlerde hiç ship vermedikleri için size kitap yazmaya karar verdim tşk
Bölümlerce
