0.4

1.6K 26 0
                                    




Arkasından öylece bakarken kapıdan giren rüzgarla titrediğimi hissettim. Beni titreten onun rüzgarı mıydı soğuktan mıydı emin olamadım.
Gerçi evde tek olmamın rahatlığı ile giyindiğim siyah atlet gri eşofman a baktım ocak ayının sonları için fazla cesaretli bir kombindi. Hastalığı çağırıyordum ama şu an daha büyük bir sorunumuz vardı bu keyfimi kaçıran yakışıklı kardeş ..
Gözlerimi devirip kapıyı kapattım
"Hoşgeldin." Dedim sadece. Sonra Yamanın kardeşi olduğu gerçeğiyle ekledim "Birşey içer misin?"

"Çay alırım." Dedi yüzüme bakmadan.

"Burası çay ocağına mı benziyor? Kahve su falan gibi birşey içer misin yani."

"Kahvehaneye de benzemiyor ama sen bilirsin Asi kız." Dedi bu sefer gözlerime bakarak, yalancı bir gülüş atıp göz kontağını kısa kesti. Buna ne kadar sevindim anlatamam.

"Türk kahvesi getiriyorum sade, başka cevap duymak istemiyorum teşekkürler." Arkamı dönüp mutfağa girdim.

Bir şekilde beni felaket etkilemişti ama bunu anlamasını istemiyordum. Önce kendimi sakinleştirmek için su aldım sonra kahvesini hazırlayıp yanına bir parça yiyemediğim çikolatadan koydum. Canım çikolatam ...

Kahvesini önündeki sehpaya bırakıp yanına oturdum .
"Yaman senden çok bahsetti." Dedi kahvesinden bir yudum alırken. "Kardeşi gibiymişsin."

Sağolsun canım abiciğim.
"Evet öyle, senden hiç bahsetmedi." Dedim koltukda ona doğru dönüp. Bir bacağımı bir bacağımın altına alıp rahatça oturdum.
Beni şaşırtan aynı hareketimi tekrarlayıp bana döndü.
"Ne zamandır beraber yaşıyorsunuz?"

"Küçüklüğümüzden beri..". Dedim iç çekerek.

"Nasıl yani?" Diye sordu kaşlarını kaldırıp.

"Baya yani 8 yaşımdan beri tanıyorum Yamanı, Cesur da aynı şekilde. Esirgemeden çıktık biz 18 yaşımıza geldiğimizde de eve çıktık."

"Bizden daha çok kardeşsiniz yani." Küçümser tavrı beni rahatsız etmişti.

Cevap vermek yerine başımı elime yasladım.
Gerçekten öyleydi kimsem yoktu annemi küçükken kaybetmiştim babamın kim olduğunu bile bilemiyordum. Gözlerim kahve bardağına dalmıştı.

Buz gibi elleri omzuma değince irkilip geri çekildim.
Atletimin düşen omzunu düzeltmişti. Yine de sinirlendim söyleyebilirdi!

"Sağol!" Dedim sitemle.

"Karşında ilk defa gördüğün bir erkek varken hareketlerine biraz daha dikkat etmeni öneririm." Dedi oturuşunu düzeltirken.

"Bunu senden mi öğreneceğim?"diye sordum alayla.

Olduğu yerden ayaklanıp karşıma dikildi.

"Kim bilir belki de." ..

Bölüm üstü bölüm

Seçenek/ #AsLazOnde histórias criam vida. Descubra agora