Asi hamile miydi. .... "O biliyor mu?" diye sordum. "Henüz uyanmadı. Hastayı görebilirsiniz yalnız tek bir kişi girsin yormayalım. Geçmiş olsun uyanınca çıkabilirsiniz." doktor yanımızdan ayrılırken. Hareketsiz bir şekilde acil servisin önünde kalmıştım. Çağla koluma dokunduğunda başımı olumsuz anlamda sallayıp "Sonra." diyebildim. İçeri girmek için hazırlandığımda ensemden geriye çekilmemle sendelendim. "Allah senin belanı versin lan!" Yaman suratıma bir yumruk geçirdiğinde ona karşılık vermedim. Küfürler savuruyor, gözlerinden ateş çıkıyordu. "Hayatını bitirdin Asinin hayatını!" tekrar bir yumruk atmak için hazırlandığın da elini havada yakalayıp ittim. "Onu benden almayacağına emin olduğun için korkuyorsun abisi ama çok haklısın onu benden tekrar alamayacaksın." tekrar içeri girmek için hazırlandığımda. Arkamdan bağırdı. "Asi senin piçini doğurmayacak! Sakin hayallere kapılma." "Siktir." diye mırıldanıp kapıyı arkamdan kapattım. Bunun kararını verebilecek kişi yaman değildi . Eğer asi bu çocuğu istemezse ona saygı duyabilirdim ama Asi'nin ne tepki vereceğini kestiremiyordum . Hemşirelere onun yakını olduğumu söyleyip içeri girdim. Yanına bir sandalye çekip oturduğumda her şeyden habersiz öylece yatıyordu , ellerini ellerimin arasına aldım. Bunun için çok erkendi küçük bir kız çocuğu gibi gözüküyordu. Elini öptüm.Sonrada karnını okşadım. Baba oluyordum.. "İyi bir sevgili olamam ama.. çok iyi bir baba olacağım söz veriyorum Asi kız." bir anda elimi sıktı. "Asi" dedim heyecanla. Yavaş yavaş gözlerini açtı. "Su" dedi zar zor çıkan sesiyle. Bardağa hemen su koyup Asi yi hafif kaldırıp suyu içirdim. "İyi misin güzelim? Bak bana bakayım." dedim endişeyle. Şu an karnındaki bebekten daha çok onun iyi olmasıyla ilgileniyordum. Beni görünce yüzünü çevirdi . Haklıydı onu incitmeden sarıldım.
"Özür dilerim sana bunları yaşattığım için."diyip boynunu öptüm. Geri çekilmedi.
"Karnım ağrıyor." dedi elleri karnına giderken. Farkında olmadan yüzümde buruk bir gülümseme belirdi. Elime karnının üzerindeki ellerinin üzerine koydum. Ona nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum ama en erken şekilde bilmesi gerekiyordu ve benden duyması daha doğru olacaktı. Şaşkın gözlerle karnına koydum ellerime baktı. "Napıyorsun Alaz. Çekil." Dede güçsüz kollarıyla ellerimi itmeye çalışırken. "Sana söylemem gereken çok önemli bir şey var asi kız." Şaşkın ve meraklı gözlerle yüzümden bir şeyler çıkarmaya çalıştı ama sonra pes pes eder gözlerle yüzüme baktı. "Dinliyorum." derin bir nefes alıp gözlerinin içerisine baktım. "Hamilesin Asi." Gözleri kocaman oldu. Çok güzeldi. "Ne diyorsun sen Alaz!" kolundaki serumu çıkarmak için bir hamle yaptığında. Hemen kollarından tutup onu yatağa sabitledim. "Sakin ol Asi." gözlerim dolarken çenemi sıktım. "Ya bırak beni ne saçmalıyorsun sen! Çık buradan çık." Gözlerindeki yaşlar yanaklarından süzülüp boğazına akıyordu. Elim ayağım birbirine girdi. Özür dilerim diye mırıldandım. Biraz daha çırpındıktan sonra kendini serbest bıraktı o hıçkırarak ağlamaya devam ederken yüzünü avuçlarımın içerisine alıp alnına üzüm bir öpücük bıraktım sonra başını göğsüme sıkıca bastırıp ona sarıldım güçsüz kolları kollarımın üzerinde tutundu. "Alaz ben.. ben anne olamam." hıçkırıkları arasında devam etti "sen baba olamazsın.." Haklıydı. Ben ona bile iyi bakamamıştım bir bebeğe nasıl bakacaktım sonuna kadar haklıydı. Kapı gürültülüyle açılınca sabır diler gibi derin bir nefes aldım ama bakışlarımı Asi den ayırmadım. Yaman da mutlu olmalıydı nasıl olsa dayı oluyordu. bu düşünce beni bir an güldürecek gibi olsa da yanaklarımın içini ısırıp bu düşünceyi kafamdan sildim. Hayatımızdan tamamen çıksa daha iyi olurdu.
"ASİ!" Yaman adeta gürlerken başını duvarlara sürtmemek için zor tutuyordum kendimi. Ayaklanıp önünde durdum. "Doktor bir kişi girecek dedi duymadın mı yabani?" "Olum bak çekil önümden arsız herif!" Beni geçip Asi'ye ulaşmak için bir hamle yaptı ama göğsünden itip onu engelledim. "Alaz." dedi asi. "Kalsın." Gözlerimi sinirle yumup onu ittim ve biraz önce oturduğum sandalye de yerimi aldım. Yaman işaret parmağını Asi ye doğru sallayıp "O çocuğu aldıracaksın." diye sinirle soludu.
Asi başını iki yana salladı "Yapamam." içten içe derin bir nefes aldım. O ne karar verirse versin benim için problem değildi ama yine de bu kararı içimi rahatlattı. "Duydun abisi. Çık şimdi." Yaman benim bile beklemediğim bir anda asiyi yerinden kaldırdı kolundaki iğneleri çıkarmak için bir hamle yaptığında. Onu boğazından yakalayıp duvara yasladım. "Yabani sabrımı zorlama! Siktir git!" eğer bakışlarımla onu öldürebilecek olsaydım şu an kesinlikle ölüydü. Yaman boğazındaki ellerden kurtulup. Küçük bir çocuk gibi ağlamaya başladı. Asi korkuyla bizi izliyordu. "Ben onu sevmeye kıyamadım şerefsiz.." yakasını tekrar kavrayıp kulağıma eğildim. "Asi yi korkutuyorsun yeni uyandı. Bir davan varsa sonra çık dışarı şimdi!" Yaman beni itip Asi ye tekrar bakmadan hışımla oda dan çıktı. Asi korkmuş yerine büzüşmüş bir şekilde dizlerini kendine çekmiş bana bakıyordu. Hiçbir şey demeden yatağın yanına oturup başını omzuma yasladım sanki o an bu hareketimi bekliyormuş gibi usulca başını yerleştirdi. Saçlarının arasına bir öpücük kondurdum. "Benim yüzümden yaşadığın her şey için özür dilerim asi kız.." gözünden düşen yaşlar omzumu ıslattığında. Kalbimin yerinden söküldüğünü hissettim. Gözlerimi acıyla kapatıp başımı başının üzerine üzerine yaslandım. "Sana söz veriyorum bir daha gözünden akan yaşın sebebi ben olmayacağım .." tekrar saçlarının arasına bir öpücük kondurup onu iyice göğsüme çektim " ve sana söz veriyorum sizi.." elim karnını bulurken devam ettim " üzen kim olursa olsun buna izin vermeyeceğim." Asi başını usulca sallayıp sanki kendi kendine konuşuyormuş gibi mırıldandı. "Ben anne mi oluyorum?"
Biraz geri çekilip gülümsedim. "Bizim çocuğumuzun annesi.."🫶
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
4 sezon da daha çok hamiş asi ve alaz babacık okuacağız. iyi okumalar miniklerim 🫶🤰
