Üzerimdeki ağırlıkla gözlerimi açtım Alaz kolunu bütün vücuduma sarmıştı. Bu haline gülümseyip yavaşça kolunu üzerimden çekip yatakdan kalktım.
Onun üzerini örtüp elimi yüzümü yıkamak için banyoya girdim.
Yüzümdeki yaralar gün geçtikçe daha iyi oluyordu, renkleri solmuştu.
Aynı gözlerim gibi..
Sıcak bir duş alıp, üzerimi değiştirdim.
Alaz o kadar huzurlu uyuyordu ki onu uyandırmak istemedim. Belki benim kadar değil ama en az benim kadar yorulmuştu. Düzenli nefes alışverişlerini dinledim huzurluydu.
Yanağına onu rahatsız etmeyecek bir öpücük kondurdum.
Karnım çok acıkmıştı.
Aşağı inip mutfağa girdiğimde Yamanın geniş omzuyla günaydınlaştım.
Sanırım ilk defa karşı karşıya gelecektik. "Günaydın." dedim. Sanki çok normal şeyler yaşamışız gibi sanki herşey olurunda gibi, eskisi gibi işte..
Omzunun üzerinden bana baktı bir kaç saniye cevap vermedi "Sen neden ayaktasın." diye sordu.
"Acıktım." dedim küçük bir kız çocuğu gibi.
başını belli belirsiz salladı "Birşeyler hazırlıyorum otur sen." omuzlarımı kaldırıp "Yok yardım edeyim." dedim neyle uğraştığını görmek için yanına gidip tezgaha yaslandım. Tost yapıyordu.
"Otur dedim Asi. Zaten bende seninle konuşmak istiyordum."
"Ne hakkında?" diye sordum sahte bir merakla. Bal gibi de biliyordum ne hakkında konuşacağını. Karnımdaki bebekle yüksek ihtimal alakalıydı.
"Önce yemeğini ye." dedi hazırladığı tostu elime tutuşturup. Başımı sallayıp elinden tost tabağını aldım. Red etmek için fazla açtım.
Sessizce tostumu yerken kendi tostunu da alıp yanıma bir sandalye çekti.
İkimizde konuşmadan sadece yemek yiyorduk. Tostun son lokmasını ağzıma atarken.
Onunda aynı şekilde yemeğini bitirdiğini gördüm.
Şu an şuradan kaçıp kaybolmak istiyordum.
"Asi." dedi bir nefes boşluğu verip "Nasılsın?"
omuzlarımı silktim "Gördüğün gibiyim Yaman."
"O adam sana iyi gelmiyor." dedi.
"Onu nereden çıkardın." dedim gözlerimi kaçırıp.
Derin bir nefes aldı "Herkesi kandırabilirsin Asi. Kendini bile ama konu sen olunca beni kandıramazsın."
"Yanlış anlıyorsun Yaman ben iyiyim. İyi olacağım Alaz bana söz verdi."
"Kızım!" diye yükseldi bir an sonra tavana bakıp bir sabır çekti.
"Kızım ne sözünden bahsediyorsun sen! Senin sorumluluğunu almadan bir bebeğin sorumluluğunu alabilir mi bu Alaz kendisi çocuk!"
ellerim istemsiz bir şekilde karnıma gitti "Onun için." dedim "Kendim için iyi olacağız."
ellerini sertçe ensesine götürdü "Ben bunu istemiyorum." dedi sıkıntılı bir nefes verip.
"Sen ne istiyorsun Yaman ben seni anlamıyorum. Ne olsun istiyorsun?"
"Bu çocuğu doğurmanı istemiyorum. Bütün bir ömrünü korkak bir adama feda etmeni istemiyorum. Devam edeyim mi?" oturduğum sandalyeden hırsla kalktım "Etme!"
karnıma giren ani sancıyla ifademi korumaya çalıştım. Elim karnıma giderken devam eden kasılmayla kendimi tutamayıp inledim. Yaman anında yerinden kalkıp belimi kavradı "İyi misin? kasılman mı var?" dedi kısık bir sesle.
burnumdan derin bir nefes almaya çalışırken başımı salladım.
karnıma benimle birlikte elini koydu. "Şimdi geçecek sakin ol tamam mı. Derin bir nefes al güzelim."
beni rahatlatmaya çalışıyordu ama tekrardan giren sancıyla derinden inledim.
"Neden böyle yapıyorsun ya." diye sordu çaresizce. Beni kendine çekince omzuna başımı yasladım ama hemen kaldırdım.
"Yaman dayanamayacağım." dedim karnıma giren son sancıyla..
"Tamam.. tamam sakin ol." dedi bir elini bacağımın altına bir elini kafamın altına koyup bir tutuşta kaldırdı beni. Ellerimi boynuna dolayıp üzerindeki gömleği avuçlarımın içerisinde sıktım. Hızlı hızlı kapıya yürüyordu "Alaz'a haber verelim." dedim kesik nefeslerim arasında.
"Sikerim şimdi Alazı!" diye mırıldandı. Bir kez daha inledim gömleğini avuçlarımın üzerinde sıkarken "Tamam ben haber vereceğim güzelim düşünme şimdi." dedi.
Beni arabanın önüne yerleştirip emniyet kemerimi kapattı hızlıca.
"Hastaneye gidiyoruz burnundan derin derin nefes al.. İyi olacaksın tamam mı Asi!"
acıyla başımı tamam der gibi salladım.
Yol kısa sürmüştü.
Yaman aynı şekilde beni kucaklayıp koşarak hastaneye girdi.
"Ağrısı var karnı ağrıyor.. ACIYOR YANİ BİR İLAÇ VERİN.." Yamanın hastaneyi inleten sesi kulaklarıma doldu. Acıdan bayılmak üzereydim ağrı karnımdan başlayıp kasıklarıma iniyordu.
Doktor çeşitli sorular sorarken benim yerime Yaman cevaplıyordu.
Bir eli saçlarımı okşuyordu bir yandan da doktora cevap veriyordu.
Doktor "Gebelik durumu var mı?" diye sorduğunda. Saçlarımın arasındaki eli duraksadı.
"Hamile." dedi kısık bir sesle. Sesinde tarif edemediğim birşey vardı.
"Hastayı içeri alalım." dedi doktor. "Siz burada kalın." diye yamanı durdurdu.
Sedye hızla ilerlerken bilincim kapanman en son Yamanın "Güzelim hiç korkma ben burdayım.." diye seslendiğini duydum..
