ASİ'DEN
Bir anlığına duran zamanla kendimi boşlukta bulurken rüzgarla birlikte uçuşan saçlarım gördüğüm son şeydi. Denizin soğuk ve karanlık suyuna gömülürken vazgeçmiştim herşeyden.
Bu dünyadan, yaşamaktan .. sevmekten sevilmekten. Bebeğimden.
hiç çaba göstermedim daha küçükken bir kedi yavrusu gibi sokağa atılmıştım.. anne babanın ne olduğunu bilmeden büyümüştüm bu çektiklerim yetmez miydi? o kadar günahkar mıydım?..
bedenimin içine sıkışıp kalmış ruhumu özgür bırakma zamanı gelmişti anlaşılan.
Suyun içerisinde derinlere sürüklenen bedenimle gözlerimi kapadım.
Şiddetle köpüren dalga bedenimi geriye itmişti ki kolumda hissettiğim elle gözlerim açıldı.
Alaz.
kısık gözleri korkuyla kbana bakıyordu.
.........
Beni kendine çekip bir elini belime diğer elini saçlarımın arasına geçirdi.
yaklaşıp dudaklarını dudaklarıma değdirdi.
geri çekilip tekrar baktı baygın gözlerime.
beni daha sıkı kavrayıp yukarı doğru yüzmeye başladı.
Yüzeye çıktığımızda can havliyle boynuna sardığım kollarımdan destek alıp ona tutunmaya çalıştım. Nefes nefese kalmıştı, elini yanağıma koyup kaldırmadığım başıma başını yasladı.
"Çok korktum Asi.." ıslak saçlarımın arasına uzun bir öpücük bıraktı.
"Yakup nerede?" diye sordum korkuyla.
Alaz bana kısa bir bakış atıp bakışlarını çevirdi.
bakışlarını takip edip beyaz gömleği kana bulanış Yamanla karşılaştım. "Yaman.." diye fısıldadım.
Alazın hala kollarındayken hafifçe beni salladı. "Bakma. Artık başa bela olmayacak." dedi.
Ucu açık cevabını bir süre düşündüm, yolun kenarına rastgele park edilmiş iki aracın önüne geldiğimizde. Yaman bana bakıp derin bir nefes aldı.
"Şükürler olsun.." Yamanın yüzü yumuşarken gergin bedeni biraz olsun gevşedi.
"Üşüyor musun?" diye sordu. Gülümsedim, it gibi titriyordum.
Yaşananlar aklıma gelince boğazıma bir hıçkırık tırmandı. Gözlerim dolunca dayanamadım.
Başımı Alaz'ın göğsüne gömüp hıçkırarak ağlamaya başladım.
İkisininde sesi çıkmadı.
Sadece Yamanın bir ara eğilip saçlarımdan öptüğünü hissettim.
Ellerim karnımın üzerin de birleşti. Bebeğim de çok korkmuş muydu?
bilincim kapanırken tek düşündüğüm buydu..
Ben kurtulmuştum peki o iyi miydi..
...........
Derin bir kabustan uyanmıştım. Bütün vücudum ağrıyordu.
her ne kadar uyanmaya çalışsam da gözlerimi açabilecek gücüm yoktu.
Kısa bir süre sonra yatağın diğer tarafındaki hareketliliği hissettim. Yatakta benim olduğum
tarafa yaklaştı. Saçımdaki hareketlilikle yerimde kıpırdandım.
"Çok özledim." deyip saçlarımdan derin bir nefes alıp öptü. Küçük bir hareketlilikle nefesini
boynumda hissettim. Boynumdan da derin bir nefes alıp;
"Kokun his değişmemiş... huzur kokuyorsun." deyip boynuma da küçük bir öpücük kondurduktan sonra elini karnıma koydu. Yavaşça aşağı yukarı hareket ettirip;
"Senin, bebeğimizin avuçlarımdan kayıp gitmesine izin vermeyeceğim. Üzülmenize
asla izin vermeyeceğim." deyip elini karnımdan çekerek gözümden süzülen damlaları sildi.
Uyandığımı anlamış, onu dinlediğimi fark etmişti.
"Ağlama... Senin her bir göz yaşında boğuluyorum ben." deyip geri çekilecekken ona döndüm.
"Yoruldum... Kırıldım... Seninle savaşmak istemiyorum... Kırgınım ama senden uzak kalıp omzumdaki yüklerle tek başıma mücadele edemiyorum." Beni kolları arasına alıp alnıma küçük bir öpücük kondurarak konuştu.
"Tüm kırıklarını tamir edeceğim. Bütün kötü
anları unutturacağım. Söz veriyorum..." dedi.
"Sana inanmak istiyorum Alaz" dedim dudaklarım bükülürken.
beni defalarca hayal kırıklığına uğratmıştı.
yinede ona duyduğum sevgi değişikti.
sanki ondan önceki ben ve ondan sonraki ben vardı.
onun yanında kendimi güvende hissediyordum,
halbuki ben kimsenin beni korumasına ihtiyaç duymayan asi kızdım..
