Gerçekten beni bırakıp gitmişmiydi? Yaman'dan ayrılıp iki yakasını avcumun içerisine aldım "NEREDE!" diye sordum cılız çıkan sesimle. cevap vermek için ağzını açtığı sırada kapı birden açıldı. gelmişti beni böyle bırakıp gidemezdi. Alaz Oğlan. hızlı adımlarla yanıma geldiğinde belimden çekip beni tam göğsü üzerine yasladı kollarıyla bedenimi sarmaladığını hissettim çok sıkı tutuyordu sanki bir an beni bıraksa yok olup gidecekmişim gibi.. kendimi onun kollarına bıraktım "Alaz gitmiş.." bir eli saçlarımın arasında gezerken bedeni gergindi. "Kim gitti Asi?" diye sordu. "B-bebek gitmiş.." dedim titreyen sesimle. "Hayır hayır yok öyle birşey." dedi hızla inkar ederken beni biraz kendinden uzaklaştırıp, yamana kitlendi. "Nerden çıktı bu?" diye soru tekrar hala yamana bakıyordu. "Yaman." dedim sorgular sesimle boynumun üzerinden onu görmek için dönmek istedim ama alaz buna izin vermeden çenemden yakaladı. "Asi kendimizi hazırlamamızı söylediler. Bebeğimiz hala bizimle.." dedi çenemdeki eli karnımı bulurken. "Yaman-" "Yaman sadece olmasını istediklerini söylüyordu. Değil mi Abisi." dedi sesinde bariz sinir vardı. yaman, alazı es geçip gürledi. "Asi" diye tısladı yaman. "O bebek gitmediği sürece seninde canın tehlikede!"
Alaz gözlerime acılı bir bakış atıp. tekrar yaman a döndü kendisini frenlemek için ne kadar çaba sarf ettiğini görebiliyordum. "Gerizekalı herif! Bu bu şekilde mi söylenir." diye bağırdı dayanamayıp. yaman hala ona cevap vermiyordu sırtım a doğru tekrar konuştu, alaz onda dönmemem için hala beni sıkıca tutarken. "Asi sen bir bebeği dünyaya getirecek yaşta mısın Allah aşkına zamanı mı!?" başımı eğip her şeyin ne kadar kontrolüm dışında geliştiğini düşündüm. evet belki anne olabilecek yaşta değildim. durumda veya psikolejide değildim ama bir şekilde onun benim parçam olduğunu hissediyordum.. alazla beraber bir parçamız vardı.. cevap veremedim.. "Abisi sen bizim aile meselelerimize karışma hadi seni dışarı alalım." dedi Alaz. Muhtemelen sabrının son demlerindeydi. "Bak çocuk sen elimde kalacaksın." diye tısladı adım sesleri yaklaşırken. "Çocuk dediğin seni amca yaptı hadi bakalım." diye cevap verdi Alaz. Yaman beni kenara itip Alazın önüne dikildi. "Onu sana yar etmeyeceğim!" elinin tersiyle itti Alazı.
Yaman hızlı adımlarla odadan çıkmıştı sadece arkasından baktım. bana yaşattığı korku çok büyüktü, hayal kırıklığı ile arkasından baktım ben koruyan kollayan adam gitmişti bana hayal kırıklıkları bırakan adam gelmişti.. alaz sinirle bir küfür savurup arkasından kapıya bir tekme attı, sonra kapıya başını yaslayıp derin derin nefesler almaya başladı.. bir kaç dakika sonra başını geriye atıp son kez derin bir nefes çekti ciğerlerine. bir kaç adımda yanıma gelip sırtımdan beni destekledi yatağa yönlendirirken "Ne duyduysan unut. Ben sana herşeyi anlatacağım." dedi daha sakindi. belli belirsiz başımı sallayıp beni yatağa oturtmasına izin verdim, meraklı gözlerle onu inceliyordum. "Gittin sandım." dedim dürüst olarak. "Neden gidecekmişim?" diye sordu. "Bilmiyorum bebek giderse sende-" "Asi saçmalama, hormonların erken kıpraşmaya başladı beni korkutuyorsun." dedi sitemle. "Yamanla ne zaman düzeleceksiniz." diye sordum bu sefer. "Muhtemelen hiç bir zaman." dedi gözlerini kaçırıp. "İyide neden?" diye isyan ettim, aralarındaki bu şey beni bile çok yoruyordu. "Bunları sonra konuşalım olur mu. Gel buraya." dedi beni kendine çekip sarmaladı. saçlarımın arasına bir öpücük bıraktı. "Küçük hanım ve küçük beyi daha fazla yormayalım." onun bu dediğine kıkırdadım "Küçük bey?" meraklı gözlerimi yüzüne çevirdim hala kolları arasındaydım. omuzlarını silkti "Çok büyük hissediyorum erkek olacak. Sonra ben kıskanmaktan sinir hastası olacağım." dedi gülerek burnunu burnuma sürttü. "Ben ikinizle baş etmeye çalışırken sinir hastası olacağım diye yorumladım Alaz Oğlan."
"Asiciğim şu Alaz oğlanı bıraksak artık. Baba oluyorum da." küçük bir kahkaha attım.
"Hadi ya gerçekten mi." dedim hala gülerken kolları arasından ayrıldım.
"Oğluna dersin artık Alaz oğlanı da." dedi bana karşılık.
"Ben kız hissediyorum ama Alaz oğlan." dedim üstüne bastırarak söylemiştim.
"O zaman ben yandım." dedi abartılı bir sesle.
"Nedenmiş." dedim eşyalarımı toplarken.
"Sinirden ölmeyeceksem aşkımdan ölürüm. Bir tane daha asi kıza kalp dayanmaz.." ona gülerek göz devirdim.
Bana beni sevdiğini söylemiyordu ama hissettiriyordu. Yamanın tutarsız ruh hallerine ayak uydurmakta zorlanıyordum. Artık bir kadındım. Bir anneydim.. birine aşık olmuştum ve onun çocuğuna can veriyordum.. bunu kabul etmeliydi. Yamandan uzak durmam gerekiyordu en azından bir süre durumu kabullenene kadar. düşünceler aklımı bulandırıyordu. Gözlerim dalıp gittiği yerden belime dolanan elle ayrıldı.
Erkeksi kokusu burnuma doldu. Çok güzel kokuyordu.. belime sarılan kollarına tutundum.
"Bizi bırakma." dedim biraz önceki halimden daha farklı buruk bir tonda.
"Sizi bıraktığım gün kendimi bıraktığım gündür Asi kız.." dedi çenesini omzuma dayayıp kollarını sıkılaştırdı.
Her ne olursa olsun şu an mutluydum. Alazın kollarındaydım. Bebeğim benimleydi. Alaz Oğlan bizimleydi. Onun kollarında olmak açılan yaralarımdan akan kanı engelliyordu. Onun kollarında olmak, sıcaklığını hissetmek her şeye bedeldi.. başımı arkaya atıp bende onun göğsüne yaslandım ve gözlerimi kapattım..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bölüm geç geldi çünkü bu kız çok yoğun, affedersinizki bebeğimizi kaybetmedik malazımızda gitmedi iyi okumalar dilerim:)
