Alaz ile arabaya bindiğimizden beri hiç konuşmamıştık, nereye gittiğimiz gram umurumda değildi onu iki gündür tanıyordum ama öyle hissetmiyordum.
Sanki onu çok iyi tanıyor gibiydim. Hakkında hiç bir şey bilmiyordum ama bana bir şekilde güven veriyordu ve ciddi anlamda kokusu başımı döndürüyordu.. Dışarıyı izlemeyi bırakıp bakışlarımı ona çevirdim ve izlemeye başladım, kaşları çatıktı gözünün altında kocaman bir morluk dudağın da bir patlak vardı yüzünü temizlemişti ama Yaman dan pek farkı yoktu ikiside birbirini fena benzetmişti.. Benim yüzümden kısmen bir hiç yüzünden..
Ben kimdim ki iki kardeşin arasını bozacaktım?
Kendime karşı koymak istedim ama aklım başka kalbim bir şey söylüyordu.. "İyi misin Asi" bu bir soru değildi sadece onu izlediğimi biliyordu rahatsız hissetmiş olmalıydı.
"İyiymiş gibi davranmaktan yoruldum."
"Davranma o zaman."
başımı sallayıp gülümsedim bunu çok kolay söylüyordu, ben kendimi bildim bileli acısını içinde yaşayan kuyruğunu indirmeyen o kız olmuştum son zamanlarda ne olduysa duygularımı gizlemekte zorlanıyordum, yılların birikmişi miydi bu? Yaman ailesine kavuştuğu için mi içimi kasıp kavuran bu yalnızlık dolup taşmıştı bilmiyorum ama Alazı tanıdığımdan beri kendimi tanıyamıyordum. Bütün duygularım birbirine girmişti kendimi savunamayacak kadar aciz bir kız çocuğuna dönüşmüştüm..
"Alaz gitme olur mu?" araba bir anda fren yapınca emniyet kemerine sıkıca tutundum. "İkimizde gideceğiz ya sağol!" sitemle üzerimi düzelttim.
"Ben seni yeni buldum nasıl bırakayım Asi Kız" elini boynuma koyup baş parmağı ile köprücük kemiğimi okşadı. "Hadi bakalım geldik." camdan dışarı baktığımda kocaman bir evin önünde durduğumuzu fark ettim.
"Burası neresi?"
"Bizim ev." arabadan inip benimde kapımı açtı. Yerimden kalkmadan "Benim burada ne işim var peki?" dedim.
"Bir duş al üstünü değiştir sonra nereye istersen gideriz olur mu?" elimi tutup beni arabadan indirdi.
"Alaz ben istemiyorum.."
"Evde kimse yok merak etme, yurt dışında hepsi."
"Alaz ben bilmiyorum Yaman buraya gelirse-"
"Gelirse belasını bulur güzelim hadi." elini belime atıp beni eve kadar iteledi. Emin değildim bu şekilde konuşuyordu ama ben ortalığın karışmasını istemiyordum sadece ne yapacağımı bilmiyordum. Evin kapısına geldiğimizde bana doğru dönüp elini üzerimdeki ceketin cebine attı, ani hareketinden dolayı irkilsem de bunu ona çok belli etmemeye çalıştım. Üzerimdeki etksini anlamaması imkansızdı ama ona bu kadar koz veriyor olmak beni korkutuyordu.
"Burdaymışş." bana göz kırpıp anahtarı kapı deliğinde 2 defa çevirdi ve geri çekildi girmem için bıraktığı aralıktan içeri girip kapının ağzında bekledim.
Asi üç adımlık mesafe ile arkamda yürüyordu. Kıvırcık saçları zırt pırt yüzüne geldiği için de elini saçına götürüp oflayarak yüzünden çekiyordu. Keşke benim gözümden kendinin şu an ne kadar çekici olduğunu görebilseydi.
Bir anda durdum o bunu beklemediği için aynı anda duramadı bedenlerimiz birbirine çarpmıştı ona döndüğümde çarpmanın etkisiyle benden uzaklaşmasına izin vermeden elimi beline koydum. Nefeslerimiz birbirine çarpıyordu. Dudaklarımız arasında çok kısa mesafe vardı gözlerimiz birbirine kenetlendiği için bakışlarımı oynatamadım. O da benim gibi bu anı bozmak istemiyordu. Ve ben şu an onu deli gibi öpmek istiyordum.. Hatta devamını da ama şu an olmazdı şu an şefkat e ihtiyacı vardı onu ilk ben öpmek istemedim bu koca eve onu başka bir şey için getirdiğimi düşünmesini istemiyordum. Bana güvenmesini istiyordum. "Özür dilerim.." mırıldanmış mıydım? miyavlamış mıydım? o nasıl bir sesti öyle kahretsin!
"Bu gece evde kalmak istemiyorum." dedi boğuk bir sesle.
"Nerede kalmak istiyorsun peki?" dedim merakla.
Yüzüme bakmak için benden ayrıldı. Merakla yüzüne bakarken o gülümsedi "Seninle kalmak istiyorum.." hay hay Asi Kız.. zevkle
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Alazdan bölüm yazmak dehset keyifli bu arada İşteyim o yüzden akşam a kadar bölüm yok tşkrler
