Once Avi parked the car in the parking lot of Healing Hospital, I got down of the vehicle immediately.
Tumakbo ako at narinig pa ang pahabol na sinabi ni ate Avi, "Kumalma ka nga!" hindi ako makakalma hangga't hindi ko nalalaman ang kalagayan ni Alexis ngayon.
Nang makarating ako sa front desk ay hinihingal na ako. "Nasaan po ang room ni Alexis Chase Demasero?" palagay ko nga rin ay may pawis na nang kaunti ang noo ko pababa sa panga ko.
"Kaano-ano po kayo?" tanong niya pabalik. "At anong pangalan ninyo?"
"Alliyah Cryzielle Mendez. Fiancee niya." pagtugon ko at naramdaman na ang presensya ni ate Avi sa tabi ko. "Yes, she is. And I'm Avianna Demasero, his sister." pagdugtong niya sa sagot ko kamakailan.
"Oh okay, I.D please." bwisit! Nanginginig ang kamay kong ibinulsa ito pero wala akong nakapang I.D malamang ay naiwan ko iyon sa mansyon. Lumingon ako kay Zeira at mabuti na lamang ay may dala siyang bag at malumanay na ipinakita ang identity card niya.
Tiningnan iyon nang mabuti ng receptionist, "Okay." aniya at nagtipa sa computer sa desk bago isinauli ang I.D ni ate Avi. "Room 09."
Walang kuskos-balungos akong umalis sa front desk at tumakbo sa napag-alaman kong room 09.
"Ali, like really, you have to slow down!" mapanuway na saad ni ate Avi pero hindi naman mababakas doon ang galit sa akin.
I was already panting heavily as I twisted the doorknob of room 09's door.
I felt my heart stopped for a moment when my eyes found Alexis lying motionless on the hospital bed.
How long has he been confined? Is his breathing regular? Has the doctor finish scanning his body?
Tinutop ko ang bibig ko sa pagkukubli ng sakit sa tila pinipiga kong puso nang maglakad na ako palapit sa higaan niya.
Puwede naman na siguro ang dalaw, 'di ba? May monitor na siya e, at nagpapasalamat akong hindi siya naka-coma.
May dextrose siya at may bandage na nakatapik sa noo nakapikit pa ang mga mata niya at para naman sa akin ay naaayon lamang ang pag-angat at baba ng dibdib niya.
"Hindi naman halatang mahal mo na ang kapatid ko, 'no. Ewan ko ba kung bakit hindi mo pa tinatanggap ang pagmamahal niyan para sa 'yo." komento ni ate Avi na nakasunod na sa akin papasok dito sa kuwarto, dinig na dinig ang tunog ng mababang takong niya habang humahakbang.
Sinundan ko siya ng mga paningin ko na nagtungo sa tapat ng bintana, hinawi niya ang drapes nang bahagya dahilan para makita ko ang labas mula rito sa bintanang salamin.
I couldn't answer her...probably because she's right. Maybe I'm indeed so in denial that I love Alexis but it's not mainly about that, I'm not denying it in my mind but to them, yes I do.
Naigtad ako nang mapansin ko ang marahang paggalaw ni Alexis sa higaan niya kaya doon na lamang bigla tumutok ang atensyon ko.
"A-Alexis," pagtawag ko sa kanya, hindi sigurado kung magigising na ba talaga siya o hin-iminulat niya ang mga mata niya! "Alexis, oh gosh, buti naman at nagising ka...kumusta ang pakiramdam mo?" mapag-alala kong tanong.
From his left side he turned his head towards me. Halatang pino-proseso niya pa ang presensya ko rito sa pagkunot ng noo niya.
He lowly groaned as if something in his body was biting, he then laid flat staring at the ceiling.
"Bad," he uttered, his voice becoming so hoarse from dried throat. "Masama ang pakiramdam ko." tumingin ulit siya sa gawi ko nang hindi inililingon ang leeg niya. "I feel bad that I couldn't attend my daughter's birthday today." he still thinks of his child's birthday which is so sweet for me.
أنت تقرأ
Mirrored Fates
العاطفيةMinsan ka na bang naging mapagpanggap? Mang-uuto? Taong mapagtago? O mapanlinlang? Dagdagan ang Kaalaman Hindi kailanman nabibisto ang isang sikreto kung ito'y kinikimkim lang sa puso. Napag-aalaman lang ito kapag may kalakip nang pagsisinungaling...
