အခန်း (၂၅)
ညဆယ့်တစ်နာရီကျော်မှ ကိုထင်လင်း ပြန်ရောက်လာသည် ။
လင်းမာန်ခ ဆိုင်ကယ်သံ ကြားကတည်းက သိသော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်သည် ။
တကယ်လည်း သူ မအိပ်ချင်သေး ။
ကိုထင်လင်း ကို စိတ်ဆိုးသလို ဟိုရွှေမှုံမနဲ့ တစ်ညလုံး အတူရှိမှာကိုလည်း သူ့စိတ်ထဲ သဘောမတွေ့နိုင် ဖြစ်နေသေးသည် မဟုတ်လား ။
ကိုထင်လင်း က တံခါးကို ဖွင့်လိုက်သံကို သူ ကြားလိုက်ရသည် ။
ထိုအသံကို ကြားမှပင် လင်းမာန်ခ က စောင်ကို ခေါင်းအထိပါ ခြုံလိုက်သည် ။
တော်ကြာ သူ့ကို လာနှိုးနေဦးမည် ။
" ဟေ့... လင်းမာန်ခ... အိပ်နေပြီလား... "
ကိုထင်လင်း က သူ့ကို တစ်ချက်လှုပ်ပြီး နှိုးသည် ။
သူ ဆက်ပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည် ။
" ဟေ့... ငါပြန်လာမယ် မအိပ်နဲ့ဦး ပြောထားတယ်လေ... ဘာလို့ အိပ်နေရတာလဲ... "
ကိုထင်လင်း က သူ့ကို နောက်တစ်ကြိမ်လှုပ်နှိုးလာပြန်သည် ။
နှစ်ကြိမ် လှုပ်နှိုးပြီးနောက် စိတ်မရှည်ပုံဖြင့် သူ့စောင်ကို ဆွဲလှန်လိုက်သည် ။
ထိုအခါတွင်တော့ သူ ဆက်ပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်၍ မရတော့ ။
" ဘာဖြစ်နေတာလဲ... ကျွန်တော် အိပ်နေပြီဟာကို... "
" ဒီမှာ မင်းအတွက် ဝယ်လာတာ ထစားဦး... မုန့်တီက မရတော့လို့ ဝက်ကုန်းဘောင် ဝယ်လာတယ်... "
" ကျွန်တော် ဗိုက်မဆာတော့ဘူး... ခင်ဗျားဟာ ခင်ဗျား ပြန်ယူသွားလိုက်... ကိုယ့်ဘာသာစား... "
" ငါက ရွှေမှုံနဲ့ စားခဲ့ပြီးပြီလေ... "
" အဲ့တာဆိုလည်း ခွေးသာကျွေးလိုက်တော့ဗျာ... ဂျက်ကီ့ကို ကျွေးလိုက်... "
သူ စိတ်တိုတိုနှင့် အော်လိုက်သည် ။
ကိုထင်လင်း ရွှေမှုံနှင့် ထမင်းသွားစားသည်ကို သူ ဘာကြောင့် စိတ်ဆိုးနေမိသလို သူ့ကိုယ်သူလည်း နားမလည်နိုင် ။
သူကတော့ သူ့ကိုယ်သူ အပြည့်အဝ move on လုပ်နိုင်ခဲ့ပြီလို့ ထင်ခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။
" နေစမ်းပါဦး... မင်း က ဘာတွေ အဲ့လောက် စိတ်တိုနေရတာလဲ... ငါ ရွှေမှုံနဲ့ ထမင်းသွားစားလို့လား... ဘာလဲ... ငါ့အပေါ် မင်း အခုထိ မဟုတ်တဲ့စိတ်တွေ ထားနေတုန်းပဲလား လင်းမာန်ခ... "
YOU ARE READING
အချိန်ခရီးသွားပြီး အဖေ့ကို လင်ပေးစားမယ်
Mystery / Thrillerဇာတ်လမ်း အကျဥ်းကတော့ ဝတ္ထုခေါင်းစဥ်အတိုင်းပါပဲ... လင်းမာန်ခက wormhole ကို ဖြတ်လာပြီး လွန်ခဲ့တဲ့ အနှစ် ၂၀ ကို ရောက်လာတယ် ။ သူ့အဖေက သူ ၂နှစ်သားထဲက ဆုံးသွားခဲ့ပြီဖြစ်တယ် ။ သူ့အဖေရဲ့ ဒိုင်ယာရီ အရ သူ့အဖေ ချစ်တဲ့သူက ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်ဆိုတာ သူ သိခဲ့တယ် ။ ...
