(BÖLÜM DÜZENLENMIŞTIR!!)
Atlas kapanan telefonla hızla yerinden kalktı. Elektrikler tekrardan geldiğinde bende yerimden kalkıp yanına ilerledim. Telefonuna gelen konumla ona baktım.
"Atlas neler oluyor?" Bakışları bana döndü.
"Bilmiyorum. Gitmem gerek." Yanımdan gidecekken kolundan tutup durdurdum.
"Hayır. Yalnız gidemezsin bende geleceğim."
"Saçmalama Efsan. Bu çok tehlikeli." Karşısına geçip gözlerine baktım.
"Bak kendin diyorsun çok tehlikeli diye. Ya sana da bir şey yaparlarsa." Atlas gözlerimin içine baktı.
"Ölmemden mi korkuyorsun?" Sorduğu soruyla kalbime bir ağrı girdi.
"Korkuyorum tabi. Hem sakın ölümden bahsetme." Gözlerim dolarken Atlas elimden tuttu.
"Seni yanımda götüremem. Ama söz veriyorum geri döneceğim." Kapıya ilerlediğinde önüne geçip gitmesini engelledim.
"Hayır Atlas. İçimde kötü his var. Bende geleceğim."
"Efsan çekil."
"Hayır." Kolumdan tutup kapının önünden çekti. Eliyle kapının kolunu tuttuğunda arkasından sıkıca sarıldım. Yerinde durduğunda daha sıkı sarıldım.
"Bırakamam." Elimi tutarak bana döndü. Beni kendisine çekip sıkıca sarıldı. Gözyaşlarım gömleğini ıslatırken kokusunu içime çektim.
"Tamam peki. Ama sen arabada kalacaksın anlaştık mı?" Benden uzaklaştığında başımı salladım.
"Ben aşağı kontrol edeyim." Odadan çıkarak aşağıya indim. Barbaros ortalıkta görünmüyordu. Atlas odadan çıkıp yanıma geldi.
"Efsan yinede burada kalman daha iyi olurdu."
"Yanımda sen varken başıma bir şey gelmesinden korkmam. Çünkü biliyorum ki sen buna izin vermezsin." Elini tuttuğumda bakışları ellerimize kaydı. Elimi sıkıca tutarak kapıya ilerledi.
Evden çıktığımızda bakışlarımı cam'a çevirdim.
Barbaros sessizce bizi izliyordu. Gözlerine baktığımda gülümseyerek başını salladı. Tebessüm ettim.
"Teşekür ederim." Sessizce fısıldadığımda gülümseyerek cam'dan uzaklaştı. Arabaya bindiğimizde konumun gösterdiği yere sürdü.
Araba durduğunda Atlas'a döndüm.
"Ben gelene kadar. Burada kalacaksın." Arabadan inecekken elinden tuttum.
"Dikkatli ol. Ve hemen geri dön." Kapıyı açıp arabadan indi. Issız bir yerdi. Sadece bir depo vardı. Onun dışında dağlık bir alandı. Deponun başında dikilen adamlar Atlas'ı gördüğünde kenara çekilmişti. Bakışlarımı ona çevirdim. Hızla içeri girdiğinde arabanın içinde gerginlikle beklemeye başladım.
♧
"Sonunda tanışabildik." Atlas yanına yaklaşan adama baktı. Mekandaki adamlar ellerindeki silahlarla etrafinı sarmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TAKINTI
Teen Fiction"Bazen bir kadının gelişi, bir imparatorluğu çökertir..." Atlas karanlığın ta kendisiydi. Kurşunların arasında büyümüş, soğuk kalbiyle hükmetmeye alışmıştı. Efsan ise, hayatına ansızın düşen bir yıldırım gibi... Tehlikeli, inatçı ve yıkıcı. Bu hikây...
