Love or Life ft Samuel Leijten

Hoofdstuk 32

Jai:

We zaten nog bij het politiebureau. Ik had Tessa ook gebeld over haar vader ze was nu onderweg. Alle vriendinnen waren onderweg.

"Jai!" Schreeuwde Tessa. Ze stond in de deuropening en ik sprong op wn gaf haar een knuffel. Tranen gingen over haren wangen.

"Door mij ligt Sam nu in het ziekenhuis" zei ze snikkend door de tranen heen.

"Nee schatje het is niet jou schuld" en ik wreef met mijn hand over Tessa's rug om haar te kalmeren.

Even later kwamen Danielle en Sophie ook binnen.

Cassius had net 1 maand met Sophie maar ze paste perfect bij elkaar.

Danielle ging naar Kaj toe en gaf hem een knuffel.

Dioni en Hannah waren al de hele tijd elkaar aan het troosten na wat er allemaal was gebeurt.

"Tring tring" mijn telefoon ging.

"Anoniem?"

Telefoongesprek:

"Hallo met Jai wowor"
"U spreekt met het ziekenhuis het Rode kruis in Amsterdam"
"Goedendag hoe is het met Samuel?"
"Het gaat niet super goed maar ze zijn net klaar met een operatie jullie kunnen morgen langs komen"
"We komen, hoe laat?
"Bezoekuur is van 1 tot 3"
"Oke tot dan"

Ik hing op en vertelde het nieuws aan de andere.

"Goed nieuws!" Zei Kaj blij.

Toen kwam Jennifer binnen ze zag er niet zo goed uit haar mascara was uitgelopen en haar gezicht was bleek.

Jennifer was natuurlijk ook verandert door de gemo en had nu een pruik op maar het stond haar goed. Ik trok haar in een knuffel.

Samuel en ik zijn echt beste vrienden en daardoor voelt Jennifer ook heel speciaal voor mij.

"Het komt goed Jenn, het ziekenhuis belde net en morgen mogen we op bezoekuur komen"

"Echt! Wat fijn hoe gaat het met hem?" Vroeg ze met een kleine glimlach

"Hij heeft een operatie gehad"

"Jongens zullen we maar naar het hotel gaan dat me moeder heeft geboekt voor ons dan kunnen we slapen en morgen naar Sam" zei Dioni en we knikte allemaal en liepen richting de bus en namen de bus naar het hotel.

Het was al best donker. We besloten dat

Kaj en Danielle op een kamer gingen
Dioni en Hannah
Cassius en Sophie
Ik en Tessa
En Jennifer alleen dat wilde ze graag.

Volgende dag

Samuel:

Ik opende langzaam mijn ogen en zag wazig. Ik zag witte muren en zag dat ik een vreemd bed lag.

Waar ben ik? Vroeg ik me verbaasd af.

Ik probeerde wat rechtop te zitten en dat lukte.

Op dat moment kwam er een dokter binnen.

"Goed dat je wakker bent Samuel er zijn mensen voor je"

"Samuel!" Jennifer kwam binnen en af me een knuffel.

"Hoe gaat het?" Vroeg ze en probeerde te praten.

"Waar ben .." Ik kon bijna niet praten mijn keel zoveel pijn.

"Samuel kan niet praten, een tijd niet, en mag ook niet dus zullen jullie via schrijven moeten communiceren" hij heeft een flinke schade in zijn stembanden.

Ik pakte ene briefje en een pen van het kastje en begon te schrijven

Wat doe ik hier Jenn?

"Je was ontvoert door de vader van Tessa samen met de jongens en Hannah en de vader van Tessa heeft je geraakt met een mes" zei ze

Waar zijn de ander?

"Die zijn in de wachtkamer."

Laat ze ook komen

Jennifer twijfelde geen moment en haalde iedereen.

"Hee Bro hoe gaat het?" Vroeg Cassius.

Ik kon niet antwoordde en gelukkig legte Jennifer het uit aan de andere.

"Dus Sam moet schrijven?" Vroeg Kaj

"Ja hij mag niet praten want hij net geopereerd an zijn stembanden"

"Wat aan zijn stembanden!" Zei Jai en keek met een schrokkende blik.

"Kan hij dan nog wel zingen!" Zei Jai nog een keer.

Geen idee ik hoop het jongens schreef ik

"WoW WoW jongens dit is te veel voor Samuel" zei een dokter toen die ons allemaal zag.

In mijn gedachte dacht ik het is niet te druk maar de dokter stuurde ze weg. Alleen Jennifer bleef.

"Sam, ik ben zo geschrokken en hoop dat het goed komt schatje"

Komt goed xx schreef ik

Hoe gaat het met jou?

Met mij gaat het goed Sam laatste gemo gehad en ik ben bijna kankervrij moet alleen wachtte op de laste gemo die moet zijn werk nog doen in min lichaam"

Fijn ik zei toch dat het goed met je kwam

Ik trok haar naar me toe en gaf haar een kusje.

Even later kwam er een zuster binnen. "Jennifer Samuel heeft rust nodig morgen kan je weer komen"

Ik nam afscheid van Jennifer en ze liep de deur uit.

Ik dacht na over wat Jai zei: nooit meer zingen.... Ik hoop dat ik dat nog kan..