Love or Life ft Samuel Leijten

Hoofstuk 40

Samuel:

De hele nacht ben ik bij d'r gebleven. Ik werd wakker er kwam een dokter binnen.

"Jongen je moet nu maar eens naar huis het is over" zei die alsof het normaal was.

"Wat!" Schreeuwde ik met tranen. "Wat zei je! Dat het gewoon over is! Doe normaal het is niet gewoon! Ze is het beste ooit ik hou van haar ze heeft mijn leven veranderd!"

"Jongen rustig en ga naar huis"

"Nee! Ik blijf mooi hier bij haar! Ik was zo boos!

Er kwamen dokters aan en ik werd weg gestuurd.

Daar stond ik dan op straat zonder Jennifer.

Ik liep naar huis met tranen over mijn wangen. Ik dacht na over alle leuke tijden met Jennifer. Ze was het mooiste meisje ooit...

Ik kwam thuis en liep naar boven ik belande op bed en begon te huilen.

De dagen vlogen voorbij elke dag miste ik haar zo erg...

Niks boeide me meer.

Vandaag ging ik weer oefenen met B-Brave met een nieuw nummer.

"Hee Sam kom eens hier" zei Kaj en gaf mij een knuffel.

Dioni,Jai en Cassius kwamen ook en gaven mij ook knuffel.

"We zijn ervoor je Bro" zei Dioni.

"Dankje" zei ik alleen maar.

"Oke boys even hier verzamelen riep de baas en we liepen erheen.

"Vandaag gaan we beginnen met een nieuw nummer : 'ik laat je los' "

Ik kreeg het al benauwd van de titel,het deed me al denken aan Jennifer maar ik hield me in.

Ze speelde het nummer af en ik kreeg tranen.

"Samuel vind je het zo emotioneel?" Vroeg Mark (regisseur) verbaasd.

Ik liep weg en hoorde Cassius nog zeggen "Sam heeft een moeilijke tijd"

Kaj:

"Hij heeft zijn vriendin verloren aan kanker.." Zei ik.

Samen legde ik het met de andere uit.

"Ik voel me nu wel heel schuldig" zei Mark en keek naar de grond.

"Ik ga wel even naar hem toe" zei ik en liep achter Sam aan.

Hij zat in een hoekje en zat te huilen.

"Sam kom eens" en ik gaf hem een knuffel we zijn misschien jongens maar we steunen elkaar altijd.

"Sam als je het nummer niet wil doen snap ik dat" zei ik toen ik hem los liet.

"Niet alleen daarom Kaj ik mag van de dokters voorlopig niet zingen en moet morgen voor controle of ik binnenkort weer mag zingen maar nu mag het nog niet"

"Het komt goed Bro" zei ik

"Ik heb het Mark enz ook vertelt vind je dat erg?" Vroeg ik toen we weer terug liepen.

"Nee dan vinden ze het tenminste niet zo raar dat ik weg liep"

Aangekomen zei mark "sorry Samuel ik had niet zo moeten doen sorry"

"Maakt niet uit je wist ook van niks dus.."

Na de tekst te hebben verdeelt en overlegt te hebben gingen we weer naar huis.

"Tot morgen boys" zeiden we nog tegen elkaar en ik reed naar huis.

Volgende dag

Het was 10 uur en ik moet 11 uur bij de dokter zijn.

Ik kleedde me aan en maakte ontbijt. Na het ontbijt deed ik mijn haar nog en stapte op de scooter.

Ik liep het ziekenhuis in en liep naar de balie.

"Waar moet ik zijn?" Vroeg ik

"U moet wachten in de wachtkamer hier links"

"Dank u wel"

Ik ging zitten in de wachtkamer en een paar meisje keken mij aan.

"Mogen wij op de foto met jou Samuel?" Vroeg een meisje met bruin haar

"Ja natuurlijk" en ik glimlachte en maakt een foto.

"Samuel Leijten naar kamer 3" werd er omgeroepen.

Ik liep naar binnen en gaf de dokter een hand "ik ben dokter Alsem"

Ik ging zitten en hij vroeg : "Samuel hoe Gata het met je?"

"Het gaat wel oke" antwoorde ik.

"Samuel we hebben naar je stembanden gekeken en zijn eruit"

"Je kan gewoon goed praten volgens mij maar je zit toch in een band?"

"Ja in B-Brave"

"Ik moet je zeggen dat je niet meer mag zingen"

"Wat!" Een schrok ging door mijn lichaam.

"Dat kan niet!"

"Kan wel je moet stoppen helaas"

"Dat kan niet zomaar!"

"Het spijt me jongen"

Ik liep de kamer uit en smeet de deur dicht.

Alles word van me afgepakt! Mijn vriendin en nu mijn carrière ook al!