Love or Life ft Samuel Leijten

Hoofdstuk 63

Manon:

Ik fietste snel naar huis toe en rende letterlijk de trap op. Snel pakte ik mijn laptop en stopte hem in me tas. Ik fietste weer naar het ziekenhuis naar Samuel. Hij moest met mij samen kijken waar ze zijn want Samuel weet waarschijnlijk meer. Ik rende snel het ziekenhuis door. Ik rende tegen een dokter aan met een potje pillen en die vielen op de grond. "Sorry!" Riep ik en ik rende naar de kamer van Samuel. Samuel was gelukkig wakker en zat rechtop. "Samuel!" Riep ik en plofte bij hem op bed. "Manon wat doe jij hier babe!" Zei hij lachend en trok me in een knuffel. "Samuel het zijn de boys.." Zei ik hijgend ik was zo moe van het rennen en fietsen. "Even rustig" zei hij en trok mij bij hem in bed. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en ruste uit. "Gaat het weer schatje?" Vroeg hij en drukte een kus op mij voorhoofd. "Ja, maar het zijn de jongens ze zijn meegenomen door de vader van Tessa! Joey heeft hun bedrogen." Samuel keek mij met grote ogen aan. "We moeten er nu heen!  Riep hij wilde uit bed stappen. "Samuel dat kan niet je moet nog in het ziekenhuis blijven!' En ik hield hem tegen. "Manon dit zijn wel me vrienden! Ik had door die vader bijna dood kunnen zijn!" Schreeuwde hij. "Samuel je kan niet weg! Je bent nog niet genezen!" "Het kan best!" Hij zat vast aan een zuurstof apparaat en hij haalde de slangetjes uit zijn neus. Hij stond op en deed een joggingbroek en trui aan. "Samuel..." En ik probeerde hem te stoppen. Hij liep naar de deur maar hij viel op de grond. Hij kreeg geen lucht. "Samuel!" Riep ik en tilde hem op ik bracht hem snel naar het bed en deed de zuurstofslangetjes weer in zijn neus. Hij kreeg weer adem gelukkig. "Sam.." Zei ik zacht. Hij ging rustig op het bed zitten en zuchtte. "Manon je moet hulp gaan halen" zei hij zacht. Hij moest nog op adem komen. "Samuel ik ga ze helpen" en ik legde mijn hand op de zijne. "Manon nee dat is te gevaarlijk." "Sam het komt goed waar is het?" "Manon ik wil niet dat je alleen gaat ik ga morgen met je mee. Ik mag morgen weer naar huis" zei ik twijfelde. "Oke" zei ik en ik gaf hem een knuffel. "Manon? Wil je vanavond hier slapen?" "Ja als het kan graag" zei ik en gaf hem een kusje. Een dokter kwam binnen. "Zo het geliefde stel is weer bij elkaar" grinnikte hij lief. We knikte lachend. "Mag Manon hier vanavond slapen?" Vroeg Samuel terwijl de dokter wat dingen controleerde. "Ja dat kan wel onder jou bed ligt een uitklapbed" zei hij en hij liep weer weg. "Ik denk dat we die niet nodig hebben" grinnikte Samuel. "Hoezo?" Vroeg ik verbaast?" "Jij gaat lekker bij mij in bed slapen, dat was veel te lang geleden babe" fluisterde hij. "Gezellig" de rest van de avond lag ik bij Samuel in het bed en keken we tv. Het was half 12. "Tijd om te gaan slapen" gaapte ik. Samuel deed de tv uit. Hij drukte mij dicht tegen hem aan en sloeg zijn armen om mijn middel. "Sam ik ben zo bezorgt om de jongens" "ah schatje het komt allemaal goed" ik drukte een kus op zijn wang. Maar Samuel wilde meer en wilde zijn lippen op de mijne. Alleen de zuurstofslangetjes zaten in de weg. Hij deed ze uit. "Sam je kan zo niet ademen" hij knikte en zijn lippen kwamen op de mijne. Ik vroeg om toestemming, die hij me gaf. Ik fluisterde zacht tegen zijn lippen. "I love you" Samuel trok terug en deed snel zijn zuurstofslangetjes in. Ik legde mijn hoofd op zijn borst. "Slaap lekker I love you to schatje" fluisterde hij.